Bake laua

Nork esango zigun Bernardo Atxagaren herrian SBrekin egongo ginela? Nork esango zigun 2017ko abenduan SB Arrasaten estreinatu genuenean? Eta nork esango zigun Atxaga bera ia-ia egongo zela emanaldian bertan?

Izan ere, “Obabakoak”-etik ateratako “Bagdadeko morroia” ipuina erabiltzen dugu obraren lehenengo atalean, “Hilezkortasunaren fantasia”-z ari garenean. Ezin egokiagoa. Eta laugarren eta azken atalean, “koexistentzia baketsua” kontzeptua ekartzen dugu, Atxagak erabilitakoa, jatorriz berea ez den arren. Elkarbizitzaren edo bizikidetzaren ordez proposatutako kontzeptua da, “Higatutako hitzetatik haratago”-z gabiltzanean.

Bernardoren herria, edo bizi den herria, Albertorena eta Mari Joserena den bezalakoa. Alberto Meléndez eta Mari Jose Almaraz orain dela urte mordoa ezagutzeko plazerra izan nuen, zainketa aringarrietako bidean hasi nintzenean. Mari Jose izan zen nire irakaslea Txagorritxuko ospitalean, bolada batean, Elena ere izan zen moduan. Hortik aurrera etorri zen Arinduz elkartearen jardunaldiak ezagutzea (Euskadiko zainketa aringarrietako elkartea), Alberto bertako lehendakaria delarik. Berehala proposatu zidaten jardunaldi horietako batean parte hartzea, Gasteizko Europa jauregian, zer eta Bernardo Atxagaren hitzaldia aurkezten. Ederrak oroitzapenak. Nork esango zidan Arinduz-eko zuzendaritza batzordean amaituko nintzela, urte batzuetara?

Orain dela urte mordoa eduki nuen bolada luze bat, Bilbon bizi nintzenean, kotxea hartu eta Arabako Lautadako herriak ezagutzen joan nintzela. Ez ahaztekoa daukat lehenengo aldiz igo nintzenean hango auzo batetik, Barriatik hain zuzen, Elgeako haizerrotetara, eta hortik goitik Arantzazuko santutegia ikusi nuenean. Momentutzar horietako bat, zalantza barik, betiko hor nonbait gordetzen dudana. Bake lau hartatik abiatuta, hainbat txango egin izan ditut ordutik, Ozaeta, Larrea, Arriola, Galarreta, Zalduondo, Araia, Egino eta Durruma/San Román-etik. Azken aldiotan, hori bai, Oñati aldetik egiten ditut Elgea eta Urkillarako txangoak, Arantzazu, Araotz edo Urkulu aldetik. Goian eolikoak, azpian bake laua, hegoaldean.

Aurreko ostiralean han egon ginen beraz Aitor, Naia, Koldo eta lauok, Alberto, Mari Jose, Aurkene eta hainbat zalduondarrekin batera, Araiako Mikel eta Ainhoa lagunak barne. Nork esango zigun Celedón-en herrian egongo ginela hitz higatuei buruz berbetan? Festaz baino heriotzaz, doluaz, indarkeriaz, enpatiaz, errukiaz, traizioez, adiskidetasunaz, eraldaketaz, saskibaloiaz. Baina baita festaz ere, bertako inauterietaz, jakina.

Eta amaitu ginen gure herrialde txiki honetan normalean amaitzen garen lekuan. Sozietatean, afari legearen bake ederrean. Horrela bai. Lautadako bakean.

(Berez, amaiera hurrengo eguneko Aizkorrirako ibilaldia izan zen, baina tira. Post honen amaiera izango da behintzat).

Iñaki Peña

1971ko udagoienean jaio nintzen. Urtaroz urtaro eta mendiz mendi nabil orduz geroztik.