Ezin naiz kexatu (asko). Orain dela aste bat lanean nengoen igerilekuan sorosle bezala. Ez zuen hainbeste bero egiten eta jende ugari ere ez zegoen. 30eko arratsaldean hasi nituen hain gogoko eta merezita nituen oporrak.

Aste osoan zehar gora eta behera ibili naiz. Gaur esaterako Gasteizen nengoen goizean, Lizarrara joan beharra izan dut pare bat gauza egitera eta Oñatira etorri naiz familia bisitatzera.

Gora eta behera goiz osoan zehar. Arazoa da autoak ez duela aire egokiturik. Eguraldi honekin bidaiak izerdi patsetan igarotzen ditut. Baina nik bizitza alde onetik begiratzen diodanez, zortea dudala pentsatzen dut, beste batzuek oraindik ez dutelako automobilik.

Bihar ere antzerako eguna izango dut. Gasteizera igo behar naiz bizikletan entrenatzera, aste bukaeran 24 orduko proba bat dudalako. Zorionez han geratuko naiz gaua igarotzera.

Astebukaera honetan Aiegin egon naiz. Lizarra hiritik hurbil dagoen herri txiki bat. Bertan ostiral gabean iritsi nintzen eta gaur eguerdira arte bertan egon naiz.

Larunbat goizean EGA-ko azterketa idatzia egin nuen. Euskal Autonomia Erkidegoan baino errazagoa, nire ustez. Gaindituko dudan? Maiatzaren 30ean jakingo dut emaitza.

Hori bukatu ostean nire gauzak egitera jardun naiz. Hasteko Bartzelonako Bat Formulako saria jokoan zen, beraz larunbatean eta igandean bi saioak ikusi ditut, pole positionarengatiko borroka eta lasterketa. Baina hori nola bizi izan dudan bihar kontatuko dut.

Beste alde batetik Sidney Tarrow-en El poder en movimiento hari naiz irakurtzen, eta egun hauetan orrialdea batzuk aurreratu ditut.

Eta azkenik unibertsitateko ikasketetan buru belarri sartu naiz. Dagoeneko azken zuzengunean gaude azterketak hasi baino lehenago.

Ikusten duzuenez astebukaera konpleto bat eduki dut. Eta oraindik bi egun falta zaizkit, bihar eta etzi irakasleek greba egin behar baitute EHUn.

Iragan larunbatean zerbait ezohikoa egitea tokatu zitzaidan. Oinez 55 kilometro egitea. Mendillorritik (Iruñea) Xabier-eraino. Goizeko zazpietan habiatu ginen eta hamabi ordu geroago Xabierreko gazteluaren aurrean geunden (tartean hamarretakoa eta bazkaria egin genuen).

Aitarekin eta Nafarroako lagun batzuekin joan nintzen. Koadrila polita elkartu ginen, hamabost lagun inguru. Edade eta lanbide desberdineko jendea zegoen. Gazteena ni hogei urterekin eta zaharrena 60 urtetatik gorakoa zen.

Gauzak aspaldi zeuden antolatuta. Gainera lehenengo urtea ez zenez, esperientzia bazegoen horrelako ekitaldi batean. Hamarretakoa ez genuen eraman beharrik izan, bi lagunek eramango baitzuten ibilbideko hitzartutako leku batera. Horrek asko lagundu zuen, horrela ez baikenuen pisurik eraman behar. Ni motxila gabe irten nintzen. Eta azkenean hori asko eskertzen da. Beste batzuek eraman zuten beraien motxila, baina azken finean xirak eta ura eramateko.

Ni bigarren gazteenarekin, 26urte inguru, egin nuen ibilbidearen lehenengo zatia, eta berak bai eramaten zuen ura. Aliatu bikaina bihurtu zitzaidan Irunberriraino. Buruan iritsi ginen.

Irunberrira iritsi baino lehenago aipatu dudan bezala hamarretakoa egin genuen. Ordubete inguru egon ginen geldi, baina zutik. Ez zegoen non jesarri bat. Eta ondoren aipatu dudan lehengo lagunarekin Irunberriraino.

Ordu biak aldera iritsi ginen. Harrezkero bagindoazen 40 kilometro baino gehiago eta zazpi ordu, horietatik sei oinez. Oraindik beste pare bat ordu eta erdi gelditzen zen.

Bazkaldu ostean berriro ekin genion martxari. Laurak eta erdi inguru ziren. Irunberriko fox-a zeharkatu genuen. Bizitzan ikusi dudan paisai ederrenetakoa. Oso polita iruditu zitzaidan, eta oinez ibiltzeko leku paregabea dela iruditzen zait. Gainera laua da eta antzinan trena igarotzen zen lekutik joaten da bat.

Hori zeharkatu ondoren Yesara bideratu ginen. Dagoeneko erromes ugari ikusten genuen gu bezala. Errepidea izan zen bigarren zatiko elementu nagusia. Hankentzako ez zena batere ona, asko berotzen baitziren eta belaunek asko sufritzen dutelako asfaltoan.

Portu txiki bat igo ondoren % 9ra, Xabier ikusi genuen lehenengoz. Bagekigun ordubete baino gehiago beharko genuela, baina erromesaldian goazen eta Gaztelua eskura zegoen.

Azkeneko kilometroetan asko sufritu harren burua oso alai nuen. Lortu nuen Xabierrera iristea. Zortzi ordu eta erdiren ostean, Xabierrera iritsi ginen.

Orain dela zazpi urte

Orduan hamahiru urte nituen. Xabierrera joatea ahalegindu nintzen, baina ezin izan nuen lortu. 30-35 bat kilometro egin nituen. Urte hura egin zigun euriarengatik gogoratzen dut. Mela-mela bukatu nengoen eta neraman xira ez zuen ura geldiarazteko gai izan.

Azkenean ezezkoa esan nion bideari. Baina aurtengoan baietz esan diot. Irabazi egingo niola, bera eta nire arteko borroka bat zen. Gogo handiarekin habiatu nintzen, eta gauza bat alde izan nuen, euririk ez zigula egin. Egin zuen, baina gu bazkaltzen ari ginen bitartean.

Bideak errespetatu zidan, eta nik errespetatu nion. Azkenean orain dela zazpi urtetatik nuen zorra kitatu dut. Xabierren bosgarren mendeurrenean.

Argazkirik ez, tamalez

Argazki kamara eraman bai, baina ez nuen burua argazkitarako. Tamalez ez nuen argazki bat bera ere ez atera. Sentitzen dut, baina burua gauza batean jarrita duzunean beste gauza guztiak alde batera uzten dituzu.

Ea datorren urtean berriro egiten dudan, eta orduan bai, argazkiak aterako ditut.

Orient-Expresseko bagoi batean, trena elur bisutsak Jugoslavian geldiarazita dagoela, amerikar baten gorpua agertzen da, hamabi sastadaz hila.

Ezinezkoa da hiltzailea kanpotik etorri izana: hona hemen, beraz, leku itxiko hilketaren arazo tipikoa, polizia-eleberriaren sail amaigabean idatzi den ospetsuenetako bat.

Hercule Poirot detektibe belgikarrak susmagarrien artean ditu, besteak beste, printzesa errusiar bat, emakume amerikar fantasiatsu bat, hildakoaren idazkaria, bikote hungariar prestu bat, Indiatik itzuli den koronel bat eta bagoiaren antolatzailea.

Hilketa ulertezina, ez bada, behintzat, pixkanaka gero eta argiago gelditzen bidaiari horiek kanporantz adierazten duten baino lotura handiagoa dutela elkarrekin… Hilketa erreginaren maisu lan handienetako dudarik gabe. Irakurri dudan liburu honenetako genero honetan.

Gustatu zait

Amaiera, espero ez den emaitz bat ematen da. Irakurtzen zoazen heinean, hiltzailea nor izan daitekeen suma daiteke.

Ez zait gustatu

Goi mailako klase batean dago kokatua testuingurua, horrela behartu arren egoera. Frantsezesko adierazpen ugari askotan testua ulergaitza egiten du, hala ere ez da asko galtzen.

Nota: 8/10

Libre utzitako beste liburu bat

Gomendagarria: Bai

Bookcrossing-aren:http://www.bookcrossing.com bidez, euskarazko aske utziko dudan lehen liburua izango da. Oñatin utziko dut eta erabakitzeko daukta oraindik noiz.

Liburuak gure artean daudenean, askotan preso egoten dira. Apaletan egoten dira egunak pasa egunak etorri, inor ohartu gabe hor daudela.

Hori ez gertatzeko bookcroossing fenomenoa sortu da. Edonork kodigo bat jartzen dio liburuari eta edozein lekutan uzten du beste pertsona batek har dezan (parkean, tabernan, geltokietan…) Horrela beste batek hartzeko.
Beste horrek egingo duen lehenengo gauza interneten erregistratzea izango da. Ondoren irakurri eta beste toki baten utzi. Horrela hamaika aldiz.

Honen eraginez liburu batek bira eman diezaioke globo osoari. Euskal Herrian askatutako liburu bat Txinan bukatu dezake.

Nola lortu kodea? Erraz, lehenengo bookcrossing-eko estatuko orrian erregistratu eta ondoren pauso batzuk jarraitu beharko dituzu liburu bat asaktzeko. Pena da ingelesez askatu behar delako, baina logika pixka bat erabiliz lortu daiteke.

Nik dagoeneko nire lehen liburua askatzekotan nago. Ez noa esatera noiz eta non, fenomeno honen xarma ere ehizan dagoelako. Baina beno, norbaitek hartzen badu… espero dut ez galtzea liburu hori, datuak itxaropentsuak ez izan arren.

Nik, blog honetatik, deitu egiten dizuet dituzuen liburuak aska dezazueten! Animo eta ongi izan zuen abentura berri honetan.

Bidaia luzeak gustatzen zaizkit. Maratoiak atsegin ditut. Gizakia zenbateraino jokatzeko prest dagoen neurtzen du. Zoratuta egon behar da bidaia luze-luzeak egiteko, baina gogoko ditut.

Nire bidai bizikletaz edo garraio publikoz egitea izango litzateke. Bakarrik edo lagunen batekin. Bakarrik joanda, pentsatzeko aukera, bizitzari buruzko gogoetak egiteko beta izango nuke. Inoiz pentsatu ez ditudan gauzak momentu horietan nire burutik igaroko ziren. Lagunen batekin joanda aldiz, solasaldi entretenigarriak edukiko nituzke. Gure arteko kidetasuna sendotuko zen. Bidai hauek prestatzeko liburutan ordu asko igaroko nituzke. Garrantzitsuena informazioz betea joatea da. Bizikletan izango bazen bidaia, asko entrenatzea komeni litzateke. Eta prest ikusten dudanean nire burua, bidaiari ekin.

Ni ez naiz maleta handietako pertsona. Askotan motxila on batekin aski dut egun asko etxetik kanpora irauteko. Hori gertatu zitzaidan lehengo urtean ikas bidaian. Holandara joan ginen eta nik soilik mendiko motxila bat eta bizikleta motxila bat eraman nituen ia bi astetarako.

Niretako polita izango zen Madril-Gijon-Madril proba egitea, baina oraingoz Donejakue bidaiarekin konformatu beharko naiz. Hala ere nire ibilbiderik luzeenak bizikletan Aiegitik Oñatira eta Oñatitik Aiegira izan dira. Badakit oraindik asko falta zaidala Iraila iristeko, baina denbora badago eta MGM ere iritsiko da… Gaztea naiz eta ez daukat presarik.

Artikulu interesgarri bat.

Larunbatean mendi bizikleta denboraldia bukatu nuen. Egia esan bizikletan ez naiz asko ibili aurten, baina orain eguraldi onarekin espero gehiago ibiltzea.

Arrasaten izan nintzen antolatutako mendi aste barruko egitarauko ekintza burutzen. Mendi bizikleta. Musakolako kiroldegian elkartu ginen eta antolatzaileentzako sorpresa ikaragarria izan zen halako jendetza bildu izana. Atxabaltara jo genuen lehenik eta ondoren mendia zehar Arlaban-eraino. Tiro zelaian jatekoak genituen eta hortik bueltan Arrasatera. Goiz ederra igaro genuen eta ibilaldi ederra prestatu zuten antolatzaileek. Nik ez nuen inoiz olako parajetatik ibili, ez baitut asko ezagutzen inguru hau asko. Baina horrelako ekintzekin gure ingurua erraz ezagutu dezakegu. Horregatik nabarmendu nahi ditut horrelako ekintzak gure ibarrean ematea. Eskerrik asko goiz eder bat eskaintzeagatik.

Beste alde batetik aurtengo denboraldian lehenengoz mendi bizikleta Durruma Kanpezun hartu nuen. Beste mendi ibilaldi baten. Urriak 31. Bezperan Kalañatasarayko taldearentzat egun ahaztezina bere lehen puntua lortu baitzuen Oñatiko Herriko futbol txapelketan.

Ibilaldia Izkiko parke naturaletik zehar izan zen. Paraje ikusgarriak ikusteko aukera ezin hobea. Datorren urteko urriko azken igandean ere animatu egingo naiz bizikleta hartzera.

Bigarren aldiz Jaen-en eta Kordoban hartu nuen txirrindua. Trena igaro zen lekutik ibili ginen nire aita eta koinatuarekin. Hemen izugarrizko hotza egiten zuen bitartean, han (niretako) uda zen. 33 gradu eta hori eguerdiko hiruretan. Beste aste bukaera zoragarri bat igaro genuen, istripu txiki bat izan arren.

Eta orain errepideko bizikleta hartzeko ordua iritsi zait. Helburu bat dudalako eta nire zaletasuna delako. Helburua: Donejakue bidea egitea Orreagatik irailean.

Horren berri blogean denbora igaro ahala kontatuko dizuet.

Astebukaera eta ekintza askoren sinonimoak dira gure ibarrean. Denetarik egiteko aukera egon da, kiroletatik hasita ikuskizunetara arte.

Larunbatean Arrasaten herri kirolak ikusteko aukera egon zen eta 3X3-ko saskibaloi txapelketa antolatu zen. Gainera erdi aroko merkatu bat jarri zuten. Herriko alde zahar osoa (kaleak eta dendak barne) oso ongi apaindu zuten arrasatearrak. Larunbatean baita ere, Aretxabaletan euskararen eguna ospatu zen. Aste osoan egindako ekitaldiei bukaera itzela eman zioten. Gure hizkuntza gero eta gehiago bultzatuz, giro bikaina sortu zen herrian. Niaz, zuaz, euskaraz.

_Oñatin_ errekaldeko jaiak ospatu ziren. Nik aipatu bezala larunbateko artikuluan, ostiralean txupinazoarekin batera gazteei zuzendutako kontzertuak egin ziren, ondoren larunbatean egun handia 11 ekintzez eta gabean erromeria, eta igandean antzerki saio bat. Eta hori gutxi balitz, arrantza txapelketa igande goizean.

Ostiralean Eskoriatzan HUHEZI fakultatekoek beren eguna izan zuten. Bazkari ederra jan omen zuten unibertsitateko parking-ean, eguzki azpian. Bat baina gehiago erreta bukatu zuen eguna.

Ondorioztatu dezakegu Debagoiena ez dagoela hilda, inoiz baino bizi gehiago du.