Hileko artxiboak: ekaina 2012

Amildegian aurrera

Utzi erantzuna

Atzokoan hitzen esanahiaren inguruan aritu nintzen. Zer zerikusi zuten bizitzarekin. Gaurkoan ostera bizitzan zehar aurre egiten dizkiogun oztopoen inguruan gustatuko litzaidake ideia batzuk botatzea.


Bizitzako bidean zehar geltoki asko daude. Horietan gelditu gaitezke eta arnas pixka bat hartu hurrengo trena iritsi arte. Baina momentu hori heltzen denean… beldurra irits daiteke. Gure burura etor daiteke amildegi baten aurrean kokatzen garela, eta pausu bat egin behar dugu aurrera. Baina noski teorian hurrengo pausuan amildegian behera goaz… ala ez?


Hori kontatuta Indiana Jones-en El Santo Grial pelikulako eszena etortzen zait burura. Indiana Jones Griala lortzeko azken metroetan dago eta amildegi bati egin behar dio aurre. Gehienok ezagutuko duzue eszena hori ezta?


Bizitzan proiektu ezberdinez beteta dauden trenei egin beharko diegu aurre. Hartu edo ez hartu. Niri adibidez zenbait proiektu burura etortzen zaizkit parte hartu ditudanak edo parte hartzen ari naizenak: goiena.net-eko blogosferako kide, Historiako karrera, sorosle lanak Nafarroan eta Usakoko aisiagunean (Oñati), liburu aurkezle, tropela.net-eko kolaboratzaile… En fin, zenbait proiekturi aurre egin diet eta ez naiz damutzen erabakitako ezertaz. Obeto edo okerrago joan izan zait, baina argi izan dut momentuaz disfrutatu behar nuela. Gustuko nuena egin behar nuen, eta egin behar dut.


Aurki baliteke beste proiektu bat aurkezte nire bizitzan… espero aurre egitea, eta bestela beste zenbait tren pasako dira estaziotik. Baina hori gauzatzen bada aurrerago kontatuko dizuet. Bitartean okerrenerako prestatuta, hoberena itxaroten 😉

Hitzek laguntzen dute baina ez salbatzen

Utzi erantzuna

 

Eragin diezaiogun burmuinari pixka bat… Esaldi dotorea. Hitz gutxirekin sakontasun handia lortua. Zer esan nahi du? Lagun on batekin esan dit hori solasean.


Zeren testuinguruan? Agian hitzak lagungarriak dira gure bizitzan. Burmuinean ditugun ideiak azaltzen laguntzen dizkigute. Baina soilik horrekin ez dugu bizitzan aurrera egiten. Gorputza erabili behar dugu. Ekintzak gauzatu.


Lehen sorospen liburu bat etorri zait burura esaldi hori entzutean. Lehen sorospen liburu bat hitzez dago beteta. Hitz asko ditu. Baina norbaiti eztarrian zerbait trabatzen bazaio eta itotzen hasten bada… ez badugu ekintzarik gauzatzen arazo hori ez da konponduko liburuan agertzen diren hitzek.


Hitzek laguntzen dute, baina gorputza beharrezkoa da hitzek lortzen ez duten hori gauzatzeko.


 

Hasieratara itzuli

Utzi erantzuna

 

Noizean behin, batez ere saturatuta sentitzen naizenean, gustura joaten naiz hasieratara. Gogoratu nondik natorren agian daramadan bidea zuzentzeko. Indarberritzeko ere balio izaten dit.


Igande goiz honetan Nafarroan esnatu naiz, uda garaia igarotzeko familiak daukan etxean.


Blog hau bere hasieratik jarraitu izan baduzue jakingo duzue uda ugari, han igaro ditudala lanean sorosle bezala. 18 urtetatik 24 urtera oker ez banago. Alde horretatik esan dezakegu nahiko berezia dela inguru hau pertsona bezala hasten ikusi bainau.


Nire lehen bi triatloiak Nafarroan egin nituen. Lehena Noainen (super sprint distantzia bereziko bat. 25 metroko igerileku batean igeri egin genuen) eta 2007ko abuztuan distantzia Olinpikoko triatloia burutu nuen Leraten, Aritzalekuko kanpinean.


Gaur berriro hartu dut nire Pinarello gris zaharra. Aitak oparitu zidana 14 urterekin. Primeran etortzen zait Nafarroako lurretan kilometro batzuk egiteko. Eta hasieratara itzuli naiz. Nire distantzia olinpikoko lehen triatloia gauzatu nuen lekura joan naiz. Urte hartan egin nuenean triatloia bizikletako zatiak 13 kilometroko ibilbide bati hiru bira eman behar zitzaizkion. Hurrengo urtean ere, 2008an, parte hartu nuen.


Nafarroako antolakuntza taldeen ohiturari jarraituz meta ondorengo anoa gune primerakoa antolatu zuten. Sari banaketa ostean bazkari herrikoia triatleta eta ingurukoentzat eguna borobiltzeko.


2009an Aritzalekuko triatloia aldatu egin zen. Aurreko urteetan proba igandean ospatzen zen. Urte horretan igandean Espainiako Komunitate arteko txapelketa antolatu zuten eta bezperan sprint distantziako. Bizikletako zatia joan-etorriko zirkuitu bat zen. Aritzaleku ordutik ezberdina izan da…


Harrezkero 2010an oker ez banago bueltatu ziren distantzia olinpikora eta zirkuitu zaharretara. Baina 2011ean distantzia erdiko triatloi bat antolatu zuten, larunbat eguerdian ospatua. Hori aprobetxatuz berriro sprint distantzia antolatu zuten egun berean ordu batzuk lehenago. Aurten gauza bere egingo omen dute, gauerako erromeria eta guzti antolatu dute. Hara hurbiltzen bagara ekainaren 30ean triatloiaren inguruan egun polit bat bizitzeko parada izan dezakegu.


Bost urtean Aritzaleku asko aldatu da. Han egon zen nire hasieratako bat (ofizialki triatloi munduan 18 urterekin murgildu nintzen Oñatiko duatloian, 2006ko martxoa – lehenagotik laguntzen nuen antolakuntza lanetan). Asko aldatu da, baina errepideak hor jarraitzen dute. Eguzkia irteten bada gerizpe gutxi dagoen tokia hor jarraitzen du. Gora beherak hor jarraitzen dute. Eta nondik natorren ikusteko nora noan, memorian hor jarraituko du. Berriro hori bizitzea, oroitzapenak itzultzea atzo izan balitz bezala… Polita izan da gaurko goiza.


Post escritum. Ez litzaidake gustatuko gaurko post hau amaitzea elkartasun dei bat egin gabe egun hauetan BEC-etik pasa diren milaka eta milaka pertsonei. Elkartasun dei bat Osakidetzan zein Hezkuntzan aritzeko oposizioetan parte hartu dutenentzat. Patxi Lopezen gobernua eta beraien kontseilariak pozik egon daitezke EAEn postu publiko gehien atera dituztelako beste erkidego batzuekin konparatuz gero, baina herriak badakigu ez dela nahikoa izan. Horregatik blogosferako leku txiki honetatik animoak milaka eta milaka herritar horiei ikusi dutenak ordu ugari liburuen aurrean pasa izan arren ez duela ezertarako balio izan.