Situazio baten berri ematera
noa. Ahaztu buruan duzuen guztia eta imajinatu deskribatzera noana:
Maiatzeko hilabetean gaude. Liburutegi batean zaudete. Konturatu gabe
liburutegiko karneta itzuli duzun liburu baten barruan sartu duzu eta
hortik bi egunera konturatzen zara egindakoaz. Liburutegiko
arduradunarengana joaten zara eta galdetzen diozu zer egin dezakezun
galdutako txartel hori berreskuratzeko. Berak munduko edukazio
guztiarekin erantzuten dizu soilik gomendatu dezakeela behin-behineko
txartel bat egitea. Aurrekoa agertu arte erabiltzeko edo berri bat
egin arte. Behin-behineko txartel hori egiten duzu (hori bai bi aste
itxaron beharko duzu zure eskuetara iritsi arte) eta txartel berri
baten bila joaten zara (etxera iritsiko zaizuna posta bidez, hau da,
again hemendik bi astetara edo bi hilabetetara izango duzu
postontzian. Zeharo ahaztuta izango duzu gaia karta ikusten duzun
arte).
Baina behin-behineko hori
galtzen duzu era berean (liburu baten barruan utzita, nola ez). Baina
zorionez bi hilabete edo gehiago igaro dira eta txartel berri heldu
zaizu.
Hortik bi urtera gutxi gora
behera liburutegian liburu bat uzten duzu eta harreran dagoena
edukazio guztiarekin esaten dizu liburutegiko txartel bat duela zuri
emateko. Sorpresa!!! Orain dela bi urte galdutako karneta
berreskuratu duzu.
Baina horretan ez da
gelditzen asuntoa. Hortik sei hilabetera gutxi gora behera berriro
beste maileguan hartutako beste liburu bat itzultzen duzu eta
harrerakoak oraingoan esaten dizu behin-behineko karnet bat duela
galduta zenuen eta itzuli egiten dizu. Sorpresa!!! Orain dela ia hiru
urte galdutako behin-behineko txartela itzuli didate.
Harrigarria badirudi ere, hau
gertatu zait Euskal Herriko Unibertsitateak Gasteizeko kanpusean duen
Koldo Mitxelena liburutegian. Orain bi ikasle txartel ditut eta
behin-behineko liburutegiko txartela aurreko biak galtzen bazaizkit.
