Eskualdeko herrietan ere hautatu dituzte hurrengo lau urteetan agintean izango diren alkate eta gobernuak. Ez da sorpresarik izan. Gauzak uste zen bezala joan dira.
Etorkizunaren aroa da, baina ezin hau irudikatu iragana gabe. Alkatetzak utzi dituztenak lan eskerga egin dute. Hartu dituzten erabaki batzuk herritarren gustukoak izan dira, beste batzuk ez. Edo batzuen gustukoak betik, besteen gustukoak inoiz ez. Agintaritzaren zama da. Bi alkate ohi gogoratu nahi ditut lerro hauen bidez: Oxel eta Inazio, edo Inazio eta Oxel. Arrazoi desberdinak tarteko agur esan diote biek azken urteetan lantoki eta bizitoki izan duten bulegoari. Batek horrela erabakita zuelako, agian bere alderdiak hartutako bidea ez zuelako onetsi, eta besteak bere koalizioak zerrendetatik ezabatzea erabaki zuelako.
Nire bizitza profesionalean alkate askorekin (eta politiko askorekin) izan ditut harremanak. Pertsonen arteko harremanetan gertatzen den bezala, errazagoak batzuetan, nekagarriagoak besteetan. Azken hiru urteetan ez dut horrelako ardurarik izan, baina Inazio ezagutzeko aukera izan dut, Oxel askoz lehenagotik ezagutzen nuen.
Gertukoak, irekiak eta jokamolde demokratikoak azken muturreraino eramateko gauza izan dira legealdiko gai korapilotsuena bihurtu dena elkarrizketa eta galdeketa bidez askatuaz. Biak saiatu dira adostasun zabalenetara iristen, eta batek oposizioarekin hitzartuaz, besteak herritarrei iritzia eskatuaz, ezarri dituzten zabor bilketa sistemak gobernatu dituzten udaletan. Emaitzak, diotenez, ezin hobeak, %84ko sailkatze maila Elgetan eta %77a Arrasaten. Kopuru hauek, behin eta berriro kontatu dizkiguten hainbat egia eztabaidaezin zalantzatan jartzeaz gain, erakusten digute herritarrekin batera edo herritarren sentsibilitate desberdinak batzen dituzten ordezkariekin elkar lanean sakonduta, arazoek irtenbide errazagoak izaten dituztela.
Inazio eta Oxelek erakutsitako bideak isla eta jarraipena izan beharko luke hastear dagoen legealdian.
