Chambao taldeko La Marik
esaten duen bezala nire sentsazioengatik utziko naiz joaten gaur
pixka bat. Jarraian kontatuko dizuet orain dela urte batzuk piztu
zitzaidan amets bat.
Orain dela urte batzuk nire
aitak edo nire koinatuak garai hauek hurbil zeudelarik familia
Andaluziara joateko proposamena egin zuen, edo gutxienez ideia hori
begi onez ikusi zen. Han etxe bat alokatu eta guztion artean
autogestioa gauzatuz opor on batzuk pasa. Orduan hasi zen nire burua
gauzak imajinatzen.
Kostan etxe bat imajinatu
nuen. Hirigintza gehiegi ez dagoen lekuren bat (hori existitzen bada
gutxienez Andaluziako kostaldean). Bertan eguraldi onargarria egingo
zuena, hotza baina aldi berean zeru urdin eta eguzkitsua. Goizero
iratzarri egingo nintzela eta balkoira irtendakoan itsasoa ikusi
haize freskoak aurpegian jotzen zidan bitartean. Gosaldu, goizean
zehar ariketa fisikoa egin ostean bazkaldu guztiok batera, siesta
bota eta arratsaldean edozein gauzetarako aprobetxatu: liburu on bat
irakurtzeko, zerbait idatzi, musika entzun…
Ametsak baina ametsak dira
soilik eta batzuetan denbora luzaroan amets izaten jarraituko dute
izaten. Ziur nago ez naizela bakarra horrelako oporrak imajinatu
dituena.
