Oraintxe hasten da niretzako urteko garairik onena. Udaberriarekin ere asko gozatu dut, baina orain bizkortzen zait bihotza. San Juan bezpera, sua, gaurik motzena… magikoak dira niretzako. Aitita bizi zenean sua egiten genuen baserrian eta gau zoragarria izaten zen. Hura hil zenean kaleko San Juan sua ezagutu nuen; ez zuen baserrikoarekin antz handirik, baina magikoa izaten jarraitzen zuen. Aspaldian ez naiz egon lehen bezala suari begira, baina badut gogoa. Ea aurten egiten dudan!

Urteko garairik onena dela esan dut hau, baina ez San Juan jaiengatik bakarrik. Hor daude San Pedroak, nire auzoko jaiak, San Ferminak, nire urtebetetzea, Antzuolako jaiak, eguzkia, gaueko terrazako tertuliak, opor usaina… denak zerrendatzearekin bakarrik bihotza saltoka hasten zait. Hauxe da nire hilabetea, Cancer guztiona, eta disfrutatu egin behar! (ez beste guztiak baino gutxiago, baina bai modu berezian).

Nire inguruan ibiliko zaretenok, kontuz! Horrenbesteko adrenalinarekin inaguantable xamar ere egon naiteke-eta!

Bart gauean, Antzuolatik Bergarara bidean nindoala autoan, iluntasunean, bat-batean, katu baten begiekin egin nuen topo. Katua geldi-geldi zegoen errepidearen erdian, larru zuria, orban marroiekin. Autoarekin bere gainetik pasatzera nindoala katuaren begiek egin zidaten argi. Nire autoko faroek baino argi handiagoa egin zuten bere begiek, autoko gurpilak ikusi zituenean. Begietara begiratu nion, berak niri (edo autoari) ere bai eta justu-justu saihestu nuen. Eskerrak beste autorik ez zegoen inguruan, bestela joko nuen hura katua ez zapaltzeagatik.

Gaur, bart gauean katuarekin topo egin nuen leku beretik pasa naiz. Ez zegoen katurik. Bere larru zuria bakarrik zegoen, orban marroiekin.

Bueno, berandu bada ere, urte berri on denoi! Lotsa pixka bat ere ematen dit, bertso finaleko biharamuna ezkero ez dut ezer idatzi… Baina, ze demonio! Bi astez jai izan dut eta ez dut ordenagailua piztu ere egin, beste gauza asko izan ditut egiteko… (lo, jan, opariak erosi(?¿), lanera zihoazenei nik jai nuela esan…).

Atzo bueltatu nintzen lanera, hau da hau gogo falta! Hainbeste egun jai izateak kalte besterik ez du egiten, itzulera zaila izaten da benetan! Denak berdin jarraitzen du lanean, urtez aldatu dugu baina ez da beste ezer aldatu. Domekan histeria momentuak izan nituen, asteleheneko itzulerarekin pentsatzen: zenbat mezu! Zenbat lan atzeratuta! Zenbat ez-dakit-zer izango ditugun! Baina, pasa da ekaitza (hala uste dut behintzat) eta ez da hainbesterako izan. Badakizue, emakumeok gauzak direnak baino larriagoak eta handiagoak ikusteko zera hori dugu genetan.

Ez dira telebistako iragarkietan bezain Gabon zoriontsuak izan nireak, baina bueno, bestetan egin ohi ez dudan zerbait egiteko aukera izan dut: familiakoekin bazkaldu, afaldu, kartetan egin, edan eta eztabaidatu; amonaren ondoan lo egin; lagunekin mozkortu; eta, sala margotu.

Gabonen errepasoa

Badakit, jai hartu aurretik ekintza pila bat jarri nituen zerrendan egiteko, baina ezin. Aste Santuan egingo ditut (agian).

A! Eta opari bat egin dut! Lagun ezkutuko oparia bakarrik egingo nuela esan nuen, baina beste bat ere egin dut. Izugarri maite dudan bati Lisboako puzzle bat eta poltsikoko telefonoarendako neuk egindako zorro bat oparitu dizkiot, bihotz-bihotzez.

Eta zuek? Nola pasa dituzue Gabonak?

Atzoko bertso mozkorraldiaren ondoren izugarrizko biharamuna daukat gaur. Kanpoan zer giro ote zegoen inporta ere egin gabe egun ederra pasa genuen atzo BECen. Andoni Egaña bikain ari zen eta ondo erakutsi zuen bera dela txapeldun. Egaña eta Iturriaga edo Egaña eta Arzallus bikoteen alde egin genuen buruz burukoa jokatzeko; eta lehenengoarekin asmatu.

Egaña, Iturriaga eta Arzallus ibili ziren nire ustez ondoen, eta nire ingurukoek ere hala uste zuten. Eta harritu egin gintuen Lujanbiori emandako hirugarren postuak. Anaia Amets zalea (eta ameslaria) dut eta minduta zegoen laugarren postua eman ziotelako, tongoa egon zela zioen. Ez nuke hainbeste esango, baina Lujanbiori puntu gehiegi ziotelakoan nago. Lujanbiok berak ere aitortu zuen azken agurrean ez zela fin aritu.

Baina, sailkapenak sailkapen, bertsolaritzak eta bertsozaleek irabazi zuten atzo.

Goizeko kartzelako gaiarekin bat egin genuen askok eta aspaldiko partez busti zitzaizkigun begiak bertso batzuk entzunda. Ametsen kartzelakoarekin hunkitu nintzen ni eta Mendiluzerenarekin hunkitu ziren nire ondoko beste asko. Guztiak hunkitzeko moduko bertsoak bota zituzten, baina barre egiteko tarterik ere izan zen; ofiziotako lanean umoretsu aritu ziren gehienak.

Atzoko kronika bikaina egin du Irati Agirreazaldegi lankideak Asteleheneko Goienkaria-rako. Goiena.net-en dago, oso-osorik.

Irakurri dut Joxe Aranzabalen gaurko kapitulua, Idaztea bizitzea da dio izenburuan eta lerrotxo hauek idaztera animatu nau. Aspaldian ez dut ezer idatzi nire blog honetan eta inguruko batzuen kexak ere jaso ditut. Pentsatu bai, asko pentsatu dut blogean zer idatzi, nola… baina idazteko pausu hori ematea izugarri kostatu zait azken aldian.

Gaur bai, gaur lurraz haratago dagoen indarren batek eraginda-edo idatzi dut blogean, beraz banaiz. Ea aurrerantzean ere Indarra lagun izaten dudan.

Goizeko 8etan hasi dute Maritxu Kajoi egun handia etxafleroekin. Txikiteoa, koadrilen bazkariak, musika, kaleko animazioa, erraldoiak eta dantzariak izango dira gaur Arrasten eta iluntzeko 20:30ak aldera miraria egingo du Maritxuk.

Maritxu Kajoi eguna ospatzen hasi dira batzuk goizean goizetik. Eta inon mondragoetarrik baldin bada, hori gure Klik Bikoitza dugu. Begira nola etorri den lanera:

Hau bai mondragoetar petoa!

Izan duzue inoiz dena zuen aurka dagoen sentsazioa? Ez naiz pertsona bat edo batzuk kontra egoteaz ari; guregandik haratago dagoen zerbaitetaz ari naiz, kontrolatu ezin dugun zerbaitetaz. Bai? Ba halaxe sentitu nintzen ni atzo.

Goizeko zortzietako lanera joan nintzen atzo. Bezero bat blog ikastarora etortzekoa zen eta ordenagailua piztu baino lehen, nire laneko mahai gainetik hartu eta ikastaroa eman beharreko lekuan jarri nuen.

Goiza

Egia esan, lan handia ez da, baina goizeko zortzietan ez dakit zuek, baina ni esnatu gabe egoten naiz eta izugarrizko malaletxearekin. Ba horixe. Ordenagailua ikastarorako prestatu, piztu, posta jaisten hasi eta… hara non abisatzen didaten ez dagoela ikastarorik!

Berriz ere ordenagailua itzali, kableak atera eta nire mahaiaren gainean jarri behar. Horrela hasita eguna ezin ondo amaitu.

14:00etan Arrasaten egon behar nuen medikuarenean. Lanetik irten eta bertara joan nintzen. Zerbait jan nahi eta ezin; tripazorriak nituela egin nuen Arrasatetik buelta.

Eguerdia

Etxera iristerako 15:30ak. Kaka! Labadora izorratu da. Bi argi intermitente pizten zaizkio, emergentziakoak edo. Otsailean erosi genuen labadora berria eta dagoeneko bigarren aldia da izorratzen dena (badaezpada ere ez dut esango zein marka den, baina nire medikuarenetik gertu jaioko zen).

Arratsaldea

Hasi naiz labadoraren instrukzioak hartu eta irakurtzen. Intermitenteak pizten zaizkionean filtroa garbitu behar omen zaio. Filtroa topatu, irekitzen hasi eta… sukaldea inundatuta! Instrukzioetan ez zuen holakorik jartzen! Horrelako zerbait zioen: “ponerle un platillo debajo del desagüe para que salga el agua que sobre”. Platiloa ez, palankana handi bat jarri behar zitzaion behean! Eta bazkaldu gabe, tripazorriak nituela, inundazioa konpontzen hasi nintzen. Bazkaldu, dutxatu eta lehengusinaren seme jaioberria bisitatzera joateko asmoa nuen eta idatzi dudan honen ordez Iñaki txikiri buruzko posta osatu nahi nuen. Baina horrelakotxea da patua!

Sukaldeko ura lehortu eta filtroa garbitu nuen. Labadora berriro martxan jarri eta keba! Ez duela nahi.

Iñaki txikia bisitatzera joan, ikastaro batera gero eta 21:30ean iritsi nintzen etxera. Aita eta anaia zeuden sukaldean.

Gaua

• Uxo, badakizu labadoria ez dabilela? – aitak.

Zer erantzungo zenukete zuek? Ze tonurekin? Niri momentu horretan malaostia tonua irten zitzaidan.

Afaldu genuen, bakean eta iritsi zen Goenkale ikusteko ordua (aitak ez du kapitulu bat galtzen). Salara joan, telebista piztu eta hara non telebista ez dabilela! Ibili ibili bazebilen, baina antenarekin arazoren bat zegoen. Gaueko 22:30ak, aita kabreatuta Goenkale ezingo zuelako ikusi, anaia adarra jotzen eta egoera hori ikusita ohera joan nintzen, egun zoragarri hori betirako burutik ezabatzeko asmoz.

Gaur, zorionez, eguna zoragarri joan zait. Errutinarik errutinarena ere zoragarria baita atzokoaren ondoan.

Biharamuna

Goiena.net-eko blogak sortu eta zazpi hilabetera ausartu naiz bloga martxan jartzera. Beti izan dut gogoa nik neure kasa idatzitakoak besteei erakustekoa, eta blogak horretarako erreminta paregabeak dira.

Hala bada, txoko honetan idazten ditudanak edozeinek irakurri ahal izango ditu. Baldintza bakarra dago: euskaraz irakurtzen jakitea. Hortik aurrera, bakoitzak erabakiko du nik idazten ditudanak irakurri edo ez.

Baina, blog hau ez da besteek irakurtzeko bakarrik. Batez ere nik idazteko da; nik sentitzen ditudanak, gertatzen zaizkidanak eta ikusten ditudanak botatzeko txokoa.

Ondo etorri, beraz, Uxon txokora. On egin dagizuela!