Etiketaren artxiboa: Literatura

Liburu lapurra

-n -kargitaratuta
Erantzun

Paris. Daniel Brodin. Lizarra.

(Adi, post honek spoiler arrastoak ditu).

Aurreiritziak hurkoarentzat txarrak badira ere batez ere norberari egiten diete kalte. Aurreiritziek bizitza sinpletu (ez beti erraztu) nahia omen dute xede eta horrek kostua dakarkio bati ezinbestean. Esate baterako, liburu eder bat irakurri gabe geratzeko arriskua. Zortez, baten irakurle gosea handiagoa da aurreiritziak baino eta horregatik sartu nintzen Lizarrako Dragon komiki dendara. Friki klasikoentzat (hau bai kontzeptu lausoa, ezta?) tenplua espero nuen eta bai, hori ere bada, baina hori baino gehiago badela ere aurkitu nuen: komiki eskaintza oso zabala duen denda eta ezagutza izugarria duen komiki saltzaile euskalduna (hori lotsa lehen hitza gaztelaniaz egin nionean eta hark euskaraz erantzun). Eskatu nion gomendatzeko komiki bat literaturari buruz eta hark hiru atera zizkidan, hirurak ezagutzeke nituenak. Ausaz bat aukeratu eta hori gozatua hartu dudana Alessandro Tota gidoilariaren eta Pierre Van Hove marrazkilariaren El ladrón de libros (Elmonolibre,2021, originala 2015ekoa frantsesez eta itzulpena Isabel Pérez Van Kappelena) irakurtzean.

Bertan kontatzen zaigu 1953. urteko Parisen Daniel Brodin ikasleak bizi duen eraldaketa literatura munduan leku bat egin nahi izateko ahaleginean. Mutila herri txiki batetik Parisera bizitzera joan da, osaba-izeba komunisten etxera, zuzenbide fakultatean ikasi nahi duelako. Alabaina, larritasunak eragindako plagio ekintza batek eragin dion famak eroango du mutila ikasketak utzi, lana mespretxatu, literatura stablishmentaren aurka dauden taldeak ezagutu eta hauen lagun egitera. Langile soilak eta burgesak, biak, mespretxatzen ditu eta berak idazle bohemio izan nahi du denaren gainetik.

Mutila aurkezten zaigu poeta eta liburu lapur gisa. Ondoren loria ukituko du engainu bidez, gerra osteko Pariseko literatura mundutxoan murgilduko da eta lagunak egingo ditu, tragediaren eta gaztetasunak dakarren grin euforikoaren artean balantzak dabiltzanak. Emakume bat ezagutuko du, ikasketak utzi, literatura stablishmentari barre egin eta baita legeari iseka ere. Tartean galdera bat etengabe protagonistak buruan bueltaka duena:

-Zergatik batzuek lortu dute arrakasta literaturan eta nik ez?

Horra honetan gabiltzanoi maiz burura datorkigun galdera. Homer Simpsonek ere egin zuen hausnarketa bera, nahi gabe arte garaikidea sortu zuen kapitulu gogoangarri batean. Kalitatea, fama, merezimendua eta justizia. Akuilu batzuetan, urkamendiko soka gehienetan, den gogoeta-bidea.

-Zergatik nik ez?

Zaila da erantzun bakar bat aurkitzea. Komikiko pertsonaia nagusiak arrakasta nahi du denaren gainetik, ondo idaztea baino gehiago akaso. Nor izan. Nire ustez, literaturarekiko maitasuna da bidea, frustrazioa eta inbidia aldiz galbidea. Halaber erraza da hau esaten, ez beti egiten.

Liburua gomendagarria da zeharo, irentsi egiten da,eta eskapatu zaidan arren erreferentziaren bat (ez dut Frantziako abangoardien historia guztiz menperatzen) gidoia izugarri ona iruditu zait. Akaso marrazkien estiloa ez da nire gustukoa, punta zorrotz gabe borobiltasun hori, baina zuri-beltzezko emaitza ona ez ezik oso ona da.

Azken puntu bat. Barregarria da nola poetagaia, Daniel Brodin gazte malapartatua, jabetzen denean talentugabea dela horretarako nobela bat idazteko helburuaz hasten den. Barre asko egin dut horrekin, oso zirto aproposa da.

Literaturarena klub itxia da, liburuena ez. Horra nik urteekin ikasi dudana.

Etxe orratzak

-n -kargitaratuta
Erantzun

Gabilondo. Babel. Literatura.

Kuriosoa da Arrasateko lehen etxe orratzaren ibilbidea. Herri erdian paratua, harresia zenaren alboan, zerka osteko baratzeei tokia kenduz, eta Biteri Eskolen parean, banketxe ezagun baten izena eman izan zaio kolokialki. Auzia zera da, udalak eman ziola eraikitzaileari baimena solairu kopuru bat eraikitzeko eta honek, abuztuko oporraldian “etxe handian” inor ez zegoela aprobetxatuta, dorrea eraiki zuen. Itzuli zirenean lanera irailean korporazioak “dena eginda” aurkitu ondorenea ez zuten onartzea ez besterik izan. Hala ziren lehen gauzak, gaur egun ezberdinak diren frogatzeke dago, kostako hotel eta eraikin ugari lekuko.

Babelgo dorrean pentsatu eta pasarte hori hartu. Joseba Gabilondo irakaslearen Babel aurretik- Euskal literaturaren historia bat liburuak (Txalaparta, 2020) piztu dit gogamena. Onartu beharra dut, lehen orriak irakurrita haserretu egin nintzela. Pare bat hilez mesanotxean orriak itxita eduki nuen. Izan ere, euskara hutseko genealogiaren defendatzailea izan naiz oraino. Orain ez dut argi eta horri liburu eder honi zor diot, horra irakurtzearen onura, egiak zartatu eta dudak ereitea, ikastearen poderioz.

Liburuak hori lortu badu da subalternitatearen aldagaia ohiko kontakizunean sartuz , lortuz horrela ispilu jokua egin eta gure herri diglosiko honen portaera hainbat azaltzea. Eliteek diferentzia zergatik eta zertarako sustatu duten, euskarazko literatura ze noblek mantendu zuen azkenetan, apologisten eragina… Ernazimendu iluna, kontzeptu hau akorduan edukitzea espero dut biziki interesgarria baita, bilakatu zen aurretik ereindako hazi askoren soro. Arrazoi politiko, ekonomiko eta inkisitorioek (Asisko antzeko zerbait ari da esaten egunotan) gure literaturan utzitako arrastoa ezin liteke ulertu soilik euskarazko ohiko kontakizuna (apaizak, urritasuna etab) azalduz. Oso ondo josten ditu Euskal Herrian jaio eta bertan eragina izan duten kanpoko egileen lanak eta niri aberasgarria egin zait. Pena bakarra motz geratzen dela aro garaikidearen kontakizuna, baina irakurle gisa espero dut honetan sakonduko duena Gabilondok berandu baino lehen.

Bukatzeko, Jose Angel Irigarairi entzun nion behin euskaldunok epopeiarik izan badugu hori itsasoa izan dela. Gabilondok oso ondo azaltzen du gainbehera atlantikoaren ondoriozko baserritartzea eta hain justu abertzaletasunak superbibentzia jarduera horri altarea eraikitzearen paradoxa. Niri laguntzen dit hobeto ulertzen Irati Jimenenez dionean Kresala nobela aparta dela, Garoak injustuki alboratua, eta zertagik bere aita Edortaren trilogia apartak ez duen sona handiagorik.

Liburuaren pasarte hau hemen uzten dut, zuentzat ere gozagarri:

Baina Hego Amerikako kolonien independentziaren ondorioz, Euskal Herriaren merkataritza eta hedadura atlantikoak behea jo zuen, eta, ondorioz, euskal burgesiaren interesek Iberiar penintsulara eta haren proiektu liberal nazionalista berrira begira jarri ziren. Barne-antolaketa berri hark bete-betean jo zituen landa-eremuko herritarrak, landatartze eta pobretze-prozesuak areagotu egin baitziren. XIX. mendean, zenbait antropologo, turista eta idazlek irudi landatar hori hauspotu zuten, landa-eremua autentikotasunaren eta antzinatasunaren agertoki kolonial gisa aurkeztuz (Europako herri zaharrena eta indigenena); bien bitartean, landa-eremuetako herritarrak, Atlantikoari begira jarri ziren berriz ere, eta hala hasi zen Amerikarako bigarren emigrazio-olatu handiena, pobrezia gero eta sakonagoak eta gerrek bultzaturik.

Ari naizela

-n -kargitaratuta
Erantzun

King. Idaztea. Zintzotasuna.

Ez dakit bi alkandorekin jantzita ibili ohi den Stephen King, baina dotore azaltzen ditu bere literaturaren sekretuak Mientras Escribo, Plaza & Janés 2001, obran. Iruñeratua den idazle trebe baten aholkuz iritsi nintzen obra honetara eta esango nuke merezi duela literatura eta idaztearen ofizioaz gehiago jakin nahi duenarentzat. Aurretik irakurri ditut beste batzuk, Vargas Llosak badu beste bat oso ona, edo Chirbesena, blog honetan aurretiaz aipatua. Baina esango nuke Kingek lortzen duela hainbat gako eraginkor azaldu eta eskaintzea.

Liburua hasten da egilearen hainbat aipu biografikorekin. Haurtzaro gogorra batetik bestera, gaztaroko prekarietatea eta ibilbide horrek bere izatean utzi duen arrastoa. Horri lotuta adikzioak, alkohola batez ere baina ez bakarrik, eragin zion erasana. Nik ez dut gehiegi irakurri bere obra, baina egia da film ezagun askoren inspirazio iturri denez gero ez dela zaila bere ibilbidea. Egia esan piztu dit irakurtzeko gogoa, berak lerrootan darabilen zintzotasuna autentikoa iruditzen zaidalako.

Ondoren idazteko aholkuak eskaintzen ditu: asko irakurri eta asko idatzi beharra bat trebatuko bada, ate itxiaren garrantzia, egiazkotasuna, lastoa kentzea, kritikei kasurik ez egitea eta batez ere norbere hauskortasunaren aurrean norbaitek idazlearengan sinestea. Ondoren dator nola egin zuzenketak, zenbat jendek irakurtzea komeni den edo AEBko literatura sisteman muturra sartzeko aholku zenbait.

Estiloa oso amerikarra iruditu zait, egun akademiatik irteten den molde bereko lanen aurrean eskertzen den freskotasunez hornitua. Adibide gisa pasarte hau:

La gente considera de mala educación leer en la mesa, pero si aspiras a tener éxito como escritor deberías poner los modales en el penúltimo escalón de prioridades. El último debería ocuparlo la gente bien y sus expectativas. De todos modos, SÍ adoptas la sinceridad como divida de lo que escribes, tus días como integrante de tan selecta colectividad están contados.

Esango nuke hemendik aurrera ez dudala urrun edukiko idazten ari naizen bitartean, balio izan dit jada zuzentzen ari naizen lan bat beste begi batzuekin begiratzeko.