Antza, ez naiz hain yeyea

Sekula ez diot garrantzirik eman ginekologoa gizonezkoa tokatu izanari. Lehen Gipuzkoan eta orain Bizkaian, halaxe tokatu izan zait beti eta, sinmas. Egia da, inoiz galdetu izan diodala nire buruari, zergatik ez ote zegoen emakume gehiago ginekologia espezialitatean. Baina, horrek ere, betiko erantzuna duela esango nuke: gainerako arlo guztietan bezala, gizonezkoak “lehenago” iritsi dira lanpostuetara.

Kontua da, baina gaur lehenengoz nire bizitzan, emakumea izan dudala ginekologo eta, ez dakit bada, lehenago asumituta nuen zer hori, gaur, igarri dut ezetz, ez nuela hain barneratuta eta, bai, gaur lasaiago egon naizela. Betiko tortura potro itxura duen ohetxoan kulero barik etzan-eseri naizenean, bestetan sortzen zitzaidan antsietaterik ez dut igarri.

Medikuarengana zoazenean profesionalengana joaten zarela barneratuta izan arren, egia da ez dela gauza bera okulistarengana, dermatologoarengana edo ginekologoarengana joatea. Ez. Eta, barru-barruan “lasai” medikua da, profesionala da, esan arren zure buruari, nahi barik ere, “baina gizona” pentsamenduak hartzen du bere lekutxoa. Alegia, aurrejuzguak ditudala ohartu naiz, berriro ere.

Kategoriak Ispiluari begira | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Komunikabide tradizionalen ez egokitzea

Hainbat eta hainbat ikerketa lan egiten dira egunero internetek eta sare sozialek komunikabide tradizionalengan izan duten eragina aztertzen dutenak. Konbergentziaren arlotik jotzen duten batzuek, kazetaritzaren egokitzapena nola egin behar den beste batzuek. Groningen unibertsitateko ikerlari Klaske Tameling kazetaria konbergentzia nola eman den eta zertan huts egin duen ikertzen aritu da.

Dioenez, albiste digitalen kultura berrirako trantsitsioa zaila izaten ari da komunikabide tradizionalentzako. Eta, arazoa omen da lidergo falta. Alegia, antolaketa aldaketekin tematuta dabiltzala editore buruak, alde batera utzi diotela online kazetaritzaren etorkizunarekiko ikuspegiari begiratzea. Ondorioz, “albiste digitalen kultura ulertu barik segitzen dute komunikabide tradizionalek”.

Iturria: Photo: Nationale Beeldbank/Saffraan-Fotografie http://www.rug.nl/news/2015/06/editors-in-chief-struggle-with-digital-news-culture-

Sareko komunikabideek darabilten informazio berberarekin ari dira sarean harpideak zein ikusleak, eta albiste-kontsumitzaileak inguru interaktibo horretan euren hautua egiten dute. Tameling-ek dioenez, lehia horretan ari dira idatzizko zein ikus-entzunezko komunikabideak, nor baino nor albiste gehiago argitaratu eta, ahal dela, kazetari berdinak egin ditzala idatzizkoa eta ikus-entzunezkoa, bikoizketak saihesteko. Aitortzen du, baina, bide horretan, ikus-entzunezkoak lantzen dituzten komunikabideak hobeto egokitzen ari  direla ingurune berrira. Baina, ez batek ez besteek ez dituztela egoki baliatzen onlineko estrategiak. Sareko plataformek testuak lehenesten segitzen dute, irudien aldean.

Azken horren haritik gogoratu dut idatzizko komunikabideen ikus-entzunezkotze prozesuaz egin nuen Master Amaierako Lana. Izan ere, han ondorioztatu neuenez, jatorrian idatzizkoak diren komunikabideak, sareak ahalbidetzen dituen tresnak eta aukerak baliatuz, geroz eta maizago jotze dute ikus-entzunekora notiziak aurkezteko orduan. Baina, ez dute estrategia definiturik egiteko horretan.

Ildo horretan, Groningen unibertsitateko ikerlariaren arabera, komunikabideen eta sarerako lanean ari diren kazetarien artean zatiketa eragin dute editoreen cross-media kontseiluek. Izan ere, editore buruak komunikabide tradizionaleko kulturaren parte izaten segitzen dute eta ez dute asmatu elkarlana gauza dadin. Cross-media planak handinahiak eta orokorregiak izan ei dira eta, funtsean, editore buruek ez dute behar besteko ezagutzarik izan albiste digitalen kulturaren inguruan. Hori gutxi balitz, ikerketaren egileak dio, editoreak ez daudela erredakzioko gainerako kideen ideiak entzuteko prest.

Iturria: Editors-in-chief struggle with digital news culture

Kategoriak Kazetaritza, Web Telebisten inguruko inkerketa | Etiketak , , | Utzi iruzkina

22M2 taldearen kontzertuaren bueltako sorpresak

Sorpresa laukoitza izan zen zapatu gauekoa Deustuko Erriberan izan nuena. Ezustean izaten dira sorpresak, bestela ez lirateke izango; kontua da, baina, nirea hasieratik handitzen joan zela. 22M2 taldearen kontzertura joateko sarrerak eskuratu nituen Radio Euskadiren Iflandia saioari esker eta zapatuan Bilbon plantau ginen.

Erriberatik gindoazela patio moduko bat ikusi genuen, baina helbidea bat ez zetorrenez eraikinari buelta eman genion , leku berera heltzeko. 1. sorpresa: gurutzatu genituen 3 gizonetako batek euskaraz esan zigun, baietz, ondo gindoazela, segitzeko aurrera eta helduko ginela (ezer galdetu barik!).

Ate parera iritsi aurretik imajinatu genuen Pabellon6 aretotik gertu behar genuela, Ramon Barearekin topatu ginelako aurrez aurre (2. sorpresa; gero ohartu ginen sorpresa hasieran dela, ze, sarrerak jasotzen ere aritzen da).

Irudia: Pabellon 6: https://www.flickr.com/photos/pabellon6bilbao/sets/72157627714833519/

Aurretik ikusi genuen patio berera iritsi ginen, beste aldetik, eta ZAWP proiektuarekin topatu ginen aurrez aurre, jende mordoa swing party ikastaroan, pizza zatiak eta saltxitxautoa, garagardoak, ikasle atzerritar gazteak, adin guztietako jendea… (3. sorpresa; ez genuen Zorrotzaurre Art Work in Progress proiektua ezagutzen).

Garagardo bana hartu genituen eta Pabellon6ra sartu ginen, ikustera joan ginen kontzertuaz gozatzeko. (4. sorpresa; 22M2 zuzenean ikusteak merezi du!).

Esperientzia benetan interesgarria izan zen zapatu gauekoa. Jende multzo anitza, koloretsua eta lanerako grinaz han topatu genuena.

Dena delakoa gertatzen dela Bilboko Zorrotzaurreko irlaren proiektuarekin, eutsi beharko zaio ezinbestean Deustuko Erriberaren 47. zenbakiaren bueltan sortu zuten eta sustraitu den mugimenduari.

Iturria: https://www.flickr.com/photos/pabellon6bilbao/sets/72157627714833519/

Iturria: https://www.flickr.com/photos/pabellon6bilbao/sets/72157627714833519/

Bestela, erriberaren beste aldean gertatu dena pasa daiteke:

SanMames

 

Kategoriak Kultur ikuskizunak | Etiketak , , | Utzi iruzkina

22M2 taldearen kontzertuaren bueltako sorpresak

Sorpresa laukoitza izan zen zapatu gauekoa Deustuko Erriberan izan nuena. Ezustean izaten dira sorpresak, bestela ez lirateke izango; kontua da, baina, nirea hasieratik handitzen joan zela. 22M2 taldearen kontzertura joateko sarrerak eskuratu nituen, Radio Euskadiren Iflandia saioari esker, eta zapatuan Bilbon plantau ginen.

Erriberatik gindoazela patio moduko bat ikusi genuen, baina helbidea bat ez zetorrenez eraikinari buelta eman genion, despistaturik, leku berera heltzeko. 1. sorpresa: gurutzatu genituen 3 gizonetako batek euskaraz esan zigun, baietz, ondo gindoazela, segitzeko aurrera eta helduko ginela (ezer galdetu barik!).

Ate parera iritsi aurretik imajinatu genuen Pabellon6 aretotik gertu behar genuela, Ramon Barearekin topatu ginelako aurrez aurre. 2. sorpresa: gero ohartu ginen sorpresa hasieran dela, ze, sarrerak jasotzen ere aritzen da.

Irudia: Pabellon6

Irudia: Pabellon6

Aurretik ikusi genuen patio berera iritsi ginen, beraz, baina beste aldetik, eta ZAWP proiektuarekin topatu ginen aurrez aurre: jende mordoa swing party ikastaroan, pizza zatiak eta saltxitxautoa, garagardoak, ikasle atzerritar gazteak, adin guztietako jendea… 3. sorpresa: ez genuen Zorrotzaurre Art Work in Progress proiektua ezagutzen.

Pabellon6ko atea irekita zegoen ordurako, hortaz, barrura sartu ginen, ikustera joan geinen kontzertuaz gozatzera: 22M2 taldearen estreineko emanaldia. 4. sorpresa: Naroa Gaintzaren ahotsa eta indarra, osatu duten musikari talde profesiona.

Merezi du kontzertuak!.

Esperientzia benetan interesgarria izan zen zapatu gauekoa. Jende multzo anitza, koloretsua eta lanerako grinaz han topatu genuena.

Dena delakoa gertatzen dela Bilboko Zorrotzaurreko irlaren proiektuarekin, eutsi beharko zaio ezinbestean Deustuko Erriberaren 47. zenbakiaren bueltan sortu zuten eta sustraitu den mugimenduari.

Iturria: https://www.flickr.com/photos/pabellon6bilbao/sets/72157627714833519/

Iturria: https://www.flickr.com/photos/pabellon6bilbao/sets/72157627714833519/

Bestela, erriberaren beste aldean gertatu dena pasa daiteke:

SanMames

 

Kategoriak Kultur ikuskizunak | Etiketak , , , , , , , | Utzi iruzkina

Ipurdiak mundu salbatzaileentzako opari!

Lotsa puntua ere ematen dit aitortzea zinera joan naizela espioien parodia bat ikustera, baina aizue, denok gara bihozberak eta zergatik ez, ñoño samarrak. Kontua da Aste Santuko egunak aprobetxatuta, eta Gernikako Lizeoan zela, Kingsman filma ikusi dudala. Bere generoan kritika onak dituen filma dela esan zidaten eta, barre egingo nuela, entretenigarria zela oso. Zati baten luze samarra egin zitzaidala esaten hasiko naiz eta, ados egonda ere betiko 007 agenteek superagente86ren traza gehiago dutela berorren maiestatearen agenteena baino, badago aipatu barik, eta kritikatu barik, utzi ezin dudan eszena bat.

Ez nuke espoilerra egin nahi, baina filman printzesa bat bahitzen dute, ile horia bera, hainbestetan ezarri arazi dizkiguten edertasunaren kanonei erantzuten diena. Kontua da, baina, parodiaren barruan uler zitekeela printzesa batek zera proposatzea protagonistari: “mundua salbatzen baduzu, atzetik ematen utziko dizut”. Baina niri erabat salagarria iruditzen zait eta parodiatik gutxi duela gainera. Atzetik ematen utziko dio, gizonezkoek hori dutelako gustuko? Emakumeei gustatzen zaigulako? Horrela behar duelako sexuak? Igual ez daukat umorerik eta printzesa baten ahotan horrelakoak jartzea burutsua da!

Libre da  bakoitza sexua nahi duen, eta uzten dioten, moduan izateko. Baina niri neuri ez zait onargarria iruditzen emakume batek gizonezko salbatzaileari bere ipurdia eskaini behar dionik, norma bat bailitzan, eta gainera ipurdi horren lehen plano bat erakustea, bestelako sexu eszenarik ikusten ez den pelikula batean. 16 urtetik gorakoentzako filma zen, hala zioen kartelak, barre algaraka aritu ziren gazteenak eta ipurdia ikusi zutenean are gehiago mutikoak, baita nire aurrean eserita zeuden 7 neska nerabeak.

Igual lekuz kanpo zegoena neu nintzen eta fantasmak ikusten hasi naiz horrelakorik ez dagoen lekuan, baina esan behar nuen.

Kingsman filmari buruzko bestelako artikuluak:

El Diario

Blog de cine

Filmaffinity

 

 

Kategoriak Kultur ikuskizunak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

El Pimiento Indomable, ikuskizun definiezin baina dibertigarria

¿Cómo se dise dos locos en euskera? Erraza zen Venenoren galdera erantzutea: Kiko Veneno eta Martín Buscaglia !. Eurak dira El Pimiento Indomable asmakizunaren atzean dauden bi musikari-bakarlari-zoroak. Bata bestearen bila aritu izan balira bezala, azkenean topatu dira eta sortu dutena definitzen zaila bada ere, ikuskizun dibertigarria egitea lortu dute. Bilboko Kafe Antzokian aritu ziren andaluziartutako kataluniarra eta Montevideoko uruguaitarra. Biak ala biak absurduaren sareak pozoinduta dabiltza, piper gobernaezina zuzenekoan.

Disko bakarra daukate, hortaz, bisak egiteko ere ere justu dabiltza. Baina, aizue, zelako sorkuntza ahalmena daukaten! “Don perogrullo, soy un gran fan tuyo” abestia da horren lekuko:)

Mursego ikusia nuen aurretik band-woman gisa erritmoak grabatzen, pedalekin, eta haren gainean beste hainbat doinu sartuz kantak osatzen. Buscagliak ere joko bera darabil eta ahotsarekin sortutako soinu (edo zaratekin), txaloekin, oinarri eletroniko batekin eta bururatzen zaion guztiarekin, unean bertan sortzen du kantaren egitura. Bitartean, Venenok gitarra afinatzeari ekiten dio; gehitxo ez ote den pentsatzen arituko balitz bezala, berea, tradizionalki, kanta biluziak izan direla gogoan-edo. Minutu erdi eskas baten badaukate kanta sortuta. Eta, nola errepikak oso itsaskorrak diren, bada, denok abestera!

Ratu on bat pasatzeko moduko showa da El Pimiento Indomable esperimentua. Aukera baduzue, etorriko den (edo ez) udako hitzordu egokia. Orijinalak izango dira zuzeneko guztiak, ezingo dira-ta berdin geratu, in-po-si-blea da!

Bideo estra! Albert Plak zuzendutako bideoklipak ere merezi du

Kategoriak Kultur ikuskizunak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Politika egiteko beste modu baten bila-edo

Espainiako politikagintza behetik gora aldatzeko sortu zen alderdiak, berehala lortu zuen hainbaten aldekotasuna. Telebistan handi egin zituzten haien bozeramaileak, baina inkestek tartaren sekulako portzioa ematen zietela ikusita, kontrapropaganda makinaria lanean hasi zen, baten eta bestearen kontratu eta diruak mahai gainera ateraaz.

Euskaldunen artean ere eragin zuen, hasieran batez ere, holako erakarmena. Baina Kataluniatik entzun genuen Artur Mas eta David Fernandezen arteko besarkada lekuz kanpo egon zela eta alarmak piztu ziren, herrien erabakitzeko eskubidea ez baita lehentasuna eurentzat. Gero barkamena eskatu zion Iglesiasek CUPeko bozeramaileari, La Vanguardia egunkarian egin zioten elkarrizketa baten.

Nago, hala ere, euskal herrietatik larriagotzat jo dela Andaluziako hauteskunde kanpainako ekitaldi nagusian bota duena. Guardia zibil, polizia eta militarrei bibaka aritu baita Iglesisas, heldulekurik ikusten ez diogun baieztapenean. Egia da testuingurua zela eraso sexualak jasan dituen emakume baten alde egiteagarren, bera ere militarra, baina hala ere gogorrak egin zitzaizkigun biba horiek.


Utzi beharko diogu gure buruari galdetzeari ea ze proposamen duen euskal herritarrontzat, Madrilen asaltoa egitea baita berea, eta handik zail egin izan zaie beti euskal herritarren nahi eta eskubideei errespetua adieraztea. Gera gaitezen Manuela Carmenak adierazi duenarekin (Ahal Duguren Madrilgo udalerako  hautagaia) , hau da, egon badaudela ezetz esaterik lagatzen ez duten egoerak; ta, boto bilketa errukigabe horretatik harago, ea politika beste modu baten egitea asmatzen dugun denon artean.

Kategoriak Politika | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Independentzia eguna, Antzuolan bai!

1 eta 2 Antzuolak irabazi; 3 eta 4, Bergarak galdu dau

Bergarak egin arren, ahalegin guztiak; Antzuolak irabazi INDEPENDENTZIA!

Argazkia: goiena.eus

Zenbat urte dira ba lehenengoz antolatu genuela Independentzia eguna? Goienako artikulu honetan esaten denaren arabera egin ditut kalkuluak eta lehenengoz 1997an ospatu zen! Gerora etena ere izan du, baina 2009an berriro hasi zen ospatzen Antzuolaren independentzia eguna, aitzakia hartuta, 5.000 dukat ordaindu zituela bere egunean Antzuolako herriak, Bergaratik bereizteko. Espainiako erregeari, gainera!

Lehenengo aldi hartan (aurreko mendearen amaiera, egin kontu!), eta memoriak kale egiten ez badit behintzat, ETB1n artean Txiskola saioa ematen zuten eta handik bueltan etorri ziren frontoira bazkaria prestatzera Orioko sukaldari-txiste-kontalariak. Norbait gogoratuko da oraindik, ziur!

Gaur eta bihar atzera ere izango dute gogoan Antzuolan independetzia eguna, eta, Euskal Herriko txoko guztietatik inbidiatan izango dira, Antzuolak bai independentzia lortu zuelako eta horixe ospatzen dutelako!

 

Kategoriak Ispiluari begira | Etiketak , , | Utzi iruzkina

Saltzeko bada, zuzenean hobe

Marketing zuzenarekin izan nuen lehenengo hartu-emana amonaren etxean izan zen, Avon saltzailearen eskutik. Gure amama zenak bainurako larrosa-perla koloreko xaboi potea erosten zion takian-potian emakume saltzaile hari.

Irudia: http://www.ciao.es/Avon_Bubble_Bath__Opinion_1431800

Avon llama a su puerta haren ondotik, nire lehengusuaren esperientziaren berri izan nuen. 18 urte bete gabe, edo hortxe-hortxe, izango zituen Alemaniatik ekarritako presio-eltzeak saltzen aritu zela etxerik etxe. Garai hartan izugarri modernoak ziren lapiko haiek. Euskal Herrian ez dakit izango ziren, berak Andaluzian saltzen zituen, eta lan horretarako ilea gominaz orraztuta eramaten zuela daukat gogoan. Akorduan ez dudana lapiko-etxea da.

Etxez etxeko saltzaileak gutxitzen joan ziren eta atezain automatikoa jo eta “propaganda” entzun ahala, atea ez zabaltzea aukera askatasunen artean sartzen zela deskubritu genuenean, akaboa izan zen. Geroago, iragarki orriak atera genituen gure postontzietatik, atari ondoetan propio publizitaterako jarri genituen buzoi komunitarioei esker.

Marketing zuzenak, baina, berrasmatzen jakin du eta internetean aurkitu du bidea: marketing online. Hor ezagutu ditugu, banerrak, newsletter bidez epostara heltzen zaizkigun iragarkiak, ordanagailuaren gure pantailaren erdian bapatean irekitzen diren pop-ups deitutako leiho nazkagarriak eta, are lotsagarriago, gure sare sozialetan barna sartzen diren iragarkitxo ez hain subliminalak. Eta, ez deskuidatu googleorojakitunari ezer galdetzen logeatuta zaudela (ez behintzat aldez aurretik beharrezko neurriak hartu barik)! Hurrengo aste osoan zehar hortxe agertuko zaizkizu era guztietako zapata gorriak edo motorrerako kaskoak, XD!

Baina, ez da hor amaitzen marketing zuzena. Ez horixe! Gaur, esaterako, etxeko telefonoak jo du eta inork deitzen ez duenez (ez diot inori eman zenbakia), ohelaguna izango zela-ta, erantzun egin dut:

– Bai?
– …
– Bai?
– …
– Pues vale!
– Sí, hola buenas tardes, le llamo de naranjas luna.
– Perdón?!
– Era para preguntarle si le interesaba comprar naranjas naturales.
– Eeee… no, gracias! (aurpegikera honekin: O_O)

Ba, hori, Avon llama a su puerta, eta naranjas luna a su teléfono! Eta, ez, ez dut post hau argitaratzegatik marketing zuzenik egin nahi izan, ala bai?

Irudia: http://naranjasluna.com/

Irudia: http://naranjasluna.com/

 

Kategoriak Ispiluari begira | Etiketak , , | Utzi iruzkina

Indarkeria matxista landa eremuan

Iturria: http://www.bizkaia.net/Gizartekintza/Genero_Indarkeria/pdf/dokumentuak/Mujeres_rurales_VG_e.pdf

Iturria: BFA

Urtebete luze joan da, baina dagoeneko prest dago “Bizkaiko landa-ingurunean genero-indarkeriaren biktimak diren emakumeek laguntza, arreta eta justizia zerbitzu zein prestazioetarako benetako sarbidea izateko dituzten beharrizanak eta oztopoak identifikatzeko” txostena. Izen luze samar horretan biltzen dena zera da: tratu txarrak jasan dituzten landa eremuetako emakumeek zerbitzu publikoetara jo dutenean izandako arreta esperientzia. Hortik abiatuta, zerbitzu publiko horiek hobetzeko proposamenak egin ditu Argituz elkarteak. Giza Eskubideen defentsan lan egiten duen elkarte honek hartu du lana gauzatzeko ardura, Bizkaiko Foru Aldundiak hala eskatuta.

Esperientzia horretan parte hartzeko aukera izan dut, hainbat emakume elkarrizketatuz. Doakie hemendik nire eskerrik beroena, gurekin hain eskuzabalak izatearren. Euren bizipen pertsonalak kontatu dizkigute, indarkeria matxistatik ateratzeko prozesua zehaztu digute, minez oraindik kasu askotan, baina indarrez eta bizipozez. Elkarrizketatu ditugun emakume horietako askok tratamendu psikologikoa gainditu behar izan dute, luzeag edo laburrago jo duenak. Baina guztiak bizipoza transmititu zidaten, indarra, positibotasuna… Niretzako esperientzia ikaragarria izan da eta horregatik eskerrak ematea baino ez zait geratzen.

Txostenari dagokionez, emakumeen adierazpenak erabili dira hain justu baloratzeko, alde batetik, salaketa egin aurretik, edo salaketarik egin barik, zer nolako aukerak izan dituzten eta, bestetik, behin salaketa egitera jo dutenean, zein urrats eman behar izan dituzten eta horietako bakoitzean zer nolako arreta izan duten. Beraz, salaketa jarri ez dutenak ere elkarrizketatu dira. 26 emakume elkarrizketatu dira: 19k salaketa jarri zuten eta zazpik ez. Adina, gazteenak 21 eta zaharrenak 69.

Galdetu zaie ea zer nolako arreta jaso duten poliziarengandik, ofizioko abokatuarengandik, epailearengandik, medikuengandik, gizarte laguntzailearengandik, psikologoengandik…

Emakume guztiak 5.000 biztale baino gutxiago dituzten herrietakoak dira, ze, diputazioak jakin nahi izan du ea herrigune txikietan hutsunerik dagoen eskaintzen duten zerbitzuen arloan.

Jasandako indarkeriaren iraupena urtetan:

Iturria: Txostena
Iturria: Txostena

Ondorioetako bat izan da landa-ingurunean emakumeenganako kontrol sozial areagotu egiten dela, elkar ezagutza handiagoa delako. Gainera, ikuspegi “familista” deitu dena dago: “familiaren ikuspegia babestu beharra, ondasun goren gisa”.

Ingurunearen zailtasunak. Landa-ingurunean etxeak kasu askotan isolatuta egoten dira eta ihesbide gutxi dago, hori dela eta, emakume askok beldur handiagoa bizi dutela adierazi dute, inguruneak eraginda. Gainera, askok adierazi dute baliabide espezializatuetara heltzeko zailtasunak egon badirela, baina hein berean diote diskrezioagatik, zerbitzuak hiriguneetan egotea egokia dela.

Informazio eta laguntasun beharra. Prozesu judizialaren funtzionamendua ulertzeko zailtasuna azpimarratu dute emakume askok. Salaketa jartzeko orduan dituzten eskubideen inguruan, esate baterako, abokatu zerbitzuaren inplikazioa. Bai eta, salaketa jartzeko unean sentitzen duten segurtasun falta. Epaitegien esparruan kexa gehienak “erasotzaileek urruntzeko agindua eta komunikatzeko debekua haustearen ondoriozko zigorgabetasunaren ingurukoak” dira.

Baina, are azpimarragarriagoa da genero-indarkerian espezializatutako ofiziozko txanda izeneko abokatuekiko kexak. Tratu desegokia eta jokabide kaskarra azaltzen duten kontakizunak nagusitu dira elkarrizketetan. Agerian geratu da abokatuetako askok indarkeria matxistaren modu ezberdinen ezagutza falta dutela, eta hainbat kasutan, “erasotzaileek euren seme-alabekin harremanak izateko eskubideen inguruko aurreiritziak gailentzen direla”, hau da, ikuspegi matxista dutela baita genero-indarkerian espezializatutako ofiziozko txandanari diren abokatuetako batzuk.

Kezkagarria da, gainera, “elkarrizketa egin duten emakume gehienek erasoak eta mehatxuak jasoz amaitzen dutela prozesu penala, tartean zigor epaian babes-neurriak lortzen dituztenek”. Luze jotzen du prozesu judizialak, are tartean umeak daudenean, zaintzaren (askotan zaintza partekatuaren) eztabaida argitu behar izaten baita.

Aldiz, Ertzaintzaren arretaren inguruan, 19 emakumeetatik 3k bakarrik jo dute negatibotzat. Are, “jasotako tratu onaz gain, emakumeek espezializatutako polizien laguntza izan zutela onartu dute”. Arriskuan dauden emakumeak babesteko Ertzaintzaren zerbitzua ere nahiko ondo baloratu dute emakumeek. Ez da hain ona, aldiz, erasotzailea kontrolatzeko gailu telematikoen kontrola eta horrek, babes eza handia eragiten die emakumeei.

Gizarte zerbitzuak hobetu beharra. Gizarte Zerbitzuak emakumeen eskaeretara eta egoera berezira egokitu beharra izan da emakumeen eskarietako bat. Hala txostenean ondorioztatzen da bistakoa dela “honelako zerbitzuetan eginkizun eta ikuspegi ezberdinetarako prestakuntza egoki eta homogeneoaren falta”.

Hiru erronka garrantzitsu laburbildu dira txostenean:
  1. Profesionalen egiazko espezializazioa lortzea, eta horrek dauden aurreiritzien inguruan lan egitea eta prestakuntza hobetzea barne hartzen du.
  2. Erantzun profesionala inguru horietako emakumeen beharrei egokitzea.
  3. Indarkeria matxistaren ikuspegi holistikoa ezartzea eta koordinazioak hobetzea.

Lan osoa Bizkaiko Genero Indarkeriaren Behatokiaren webgunean dago, atzo ezkero. Behatokia, 2003an sortu zen emakumearen aurkako indarkeriazko egoeren errealitatea ezagutzeko eta erakunde publikoetatik genero-indarkeriaren inguruan eskaintzen diren zerbitzuak eta prestazioa hobetzeko gomendioak eta proposamenak egiteko helburuarekin.

Eta horixe da hain justu lan honetan egin dena, Bizkaiko genero-indarkeriaren biktimentzako arreta-sarea osatzen duten baliabide publikoak hobetzeko proposamenak egitea. Horretarako agindu zuen Foru Aldundiak lana, eskaintzen diren zerbitzuen egokitasuna ezagutzeko erabiltzaileen esperientzian oinarrituz. Txostena jada gauzatuta, orain Diputazoari dagokio kontuan hartzea bertan egin diren ekarpenak eta elkarrizketetan emakumeek zintzotasun eta gordintasun osoz kontatu digutenari erantzun ahalik eta egokiena ematea. Hortxe bada erronka.

Txotena osorik hemen

 

Kategoriak Ispiluari begira, Politika | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina