Tximino hipergaitua

izaraturin

Alemaniako
haur hipergaitu batek idatzi dit (hipergaitua = talentu apartekoa,
‘superdotatua’), Bihotzmakina bideoa bere web-orrian sartu duela
esateko eta Jesukristo eta Hanuman tximu-jainkoaren arteko mimesiaz
duen teoria azaltzeko. Beldurra ematen didate alemaniarrek,
abstrakziorako duten joera ez delako gizatiarra.

Gottlob Preiswert du izena eta talentu aparteko ikasleen forum bateko partaidea
da. Nire bideoa YouTuben aurkitu duela eta zirrara sentitu duela esan
dit. Teoria bat du mimesiaren inguruan. “Mimesiaren fenomenoa leku
guztietan dago ezkutuan”, azaldu dit e-mail batean, “horregatik
zirrarak hartu gaitu ikusi dugunean agian baduela zurekin ere
zerikusirik, zure bideoak gurekin bai behintzat”.

Batzuen
arabera Jesu kristoren gorpua biltzeko erabili zen Turingo Izara,
deiturikoa eta haren irudia ageri du. Haatik, erradiokarbonoarekin eginiko
proben arabera, Turingo Izara XIII.-XIV. mendekoa da. Wernerren arabera, izara 180º
biratuz gero, Hanuman tximinoaren irudia agertzen du.

turin2

“Badirudi
objektua -gurutziltzaturiko Kristoren physis-a- Hanuman
tximu-jainkoaren subjektua bihurtu dela,  haren psyche hilezkorraren
berezko izaerarekin”.

Egia esan, nik ez dut Hanuman ikusten irudi horretan, eta saiatu egin
naiz angulu guztietatik begiratzen. Egia da baitaere, duela urte batzuk
modan zeuden lamina koloretsu haietan ez nuela inoiz lortu agintzen
zidaten hiru dimentsioko irudirik ikustea.

Aleman idealista zintzo gisa, Kant-Fichte-Hegel jarraitzen ditu Gottlob Preiswertek ere. “Tesi,
antitesi eta sintesi
” eskema aipatzen du. Jesu Kristo tesia litzateke,
fisika, Mendebaldeko materialismoa, Hanuman ekialdeko filosofiako antitesia, psikea, espiritualitatea. Sintesia lortu
beharko genuke “globalizazioaren etorkizunean”.


New Age kutsua du horrek, bistan da. Sintesi nahiak alemanieraz pentsatzen duen buruaren abstrakziorako joera ikaragarriaren munstroak dira. Philip K. Dickek askotan idatzi zuen “gogo alemaniarraren joera psikotiko” horretaz.
(Gogorregia naiz hemen, gaztetxoarekin zein germanoekin, oro har).

Nik ez dut sintesitan sinesten. Markos Zapiainek gogoratu duen moduan,
antitesiaren ondoren gehienetan ez dator sintesia baizik eta protesia. Baina bat egiten dut hiruaren garrantzian. Lao Zik esan zuen Dao de Jing bilduman:

  • Daoak Bata sortu zuen,
    Batak Bia sortu zuen,
    Biak Hirua sortu zuen,
    Hiruak izaki guztiak sortu zituen

    (Joxe Arregik eta Pilar Lasartek berriki argitaraturiko itzulpenetik)

Egungo Kaosaren Teoriak arrazoia eman diola dirudi. David Ruellek eta Floris Takensek 1971ean argitaratu zuten On the
Nature of Turbulence
artikuluan esan zuten aski direla
hiru mugimendu independente zurrunbiloaren konplexutasun osoa
sortzeko.

Diseinu adimentsua
proposatzen duten neokreazionistek diote munduaren konplexutasunak frogatzen duela atzean “diseinatzaile” bat dagoela. Nire ustez kontrakoa da: Jainkorik balego mundua askoz sinpleagoa litzateke.

Aitaren izenean, semearen izenean eta izpiritu santuaren izenean… Unibertsoaren abizena “Kaos” da eta tximinoa da horren profeta.

(Preiswert gaztearena New Age bada, zer da nire amaiera efektista-folkloriko hau? Nire burmuinaren zein zirrikitutik atera da?)

Nire Guggenheima Sustatun

Picture 4

Sustatun nire lan bat jarri dute: Oihanaheim fotomuntaketa.

Azken egunotan hainbat hedabideetan esperimentu mental bat egin dutela kontatzen dute Sustatukoek: nola geratuko zen Lur planeta gizakirik gabe? Galderari erantzuna eman nahi izan diote artikulu, irudi eta bideoren bitartez.

Nik aspaldi (hamar urte inguru) irudikatu nuen Bilbo post-apokaliptikoa, Guggenheimen hondakinak tximinoen jolas-parke bihurtuta.

oihanaheimazkena

Proposamen bat bota dut Sustatun: puzzle bat argitaratu nahi dut irudi horrekin (5.000 piezakoa edo).

Horrez gain, merchandising sail oso bat imaginatzen dut, irudi horrekin ilustratzeko: elastikoak, paretarako erlojuak, ontziak, platerak, posterrak, postalak…

Antzeko gauza bat egin zuen Errusiako AES arte taldeak Islamic Project egitasmoarekin: Gugenheim islamikoa.

Kapitalismoaren aldetik apokalipsia ere merkantzia bihurtzeko ahalegina irudikatuko genuke horrela, ironiaz. Ironia baita azken babeslekua, Guggenheim azpiko hondartza txiki hori sortzen den arte behintzat.

Tximinoa kulturaren aurka

zimino

Poz handiz aurkezten dizuet zimino izenpean atera dudan lehengo diskoa: A monkey deconstructs Wagner 34 minutu pasatxo musika (?) esperimentala da. Doan jaisteko jarri dut, baina CD edizio hiper-mugatu bat ateratzeko aukeraz pentsatzen ari naiz.

Jaitsi diskoa (zip fitxategia) hemendik

Edo entzun diskoaren sei ataletako lehena:

powered by ODEO

Zer dago ingelesezko izenburu snob horren atzean? A monkey deconstructs Wagner honekin saiatu naiz tximino infinitoaren teoremari erantzun dekonstruktibista ematen: Zer egingo luke tokadiskos batekin armaturiko tximino batek Wagnerren Das Rheingold operarekin?

Ez dago sanplerrik diskoan, atal bakoitza saio bakarrean eta jarraian grabatu du ziminoak, orratza biniloaren gainean atzaparrarekin mugitzen. Alimaleko scratch-a, Dj iletsua, kulturaren aurka.

Tximinoaren bizkarra

ce1b3b02-44d2-4411-8fb0-62114583eb90

Meza ematen duen tximino baten inguruan eraiki zuen Le due Zitelle (Bi neskazahar) nobela laburra Tommaso Landolfi  idazle italiarrak, 1946. urtean. Mezu honetan entzun ahal duzue Landolfik nola kontatzen duen tximuaren zeremonia eta irakurri, blog honi dagokionez, idazleak esan nahi izan zuenaren interpretazio kixmitarra.

Podcast-a entzuteko klikatu gailuan:

Fededunei bizkarra erakusten eman zuen meza Joseph Ratzinger -katolikoen Benedikto XVI. Aita Santua- joan zen igandean Vatikanoko Sixtoren Kaperan. Eliza katolikoa modernotzeko Vatikanoko II. Kontzilioak erabaki zuen apaizak aurrerantzean meza fededunei begira emango zuela eta latinen ordez, eliztarrek ulertzeko moduko tokian-tokiko hizkuntza erabiliko zela.
Jakina da Ratzinger oso kontserbadorea dela. Izan ere, igandeko keinuarekin oniritzia erakutsi nahi izan die Elizaren alderdi ultraeskuindarrenei. Hauek erreformak baztertu eta eutsi izan diote kontzilio aurreko liturgiari, hau da, Errito Tridentinoa deritzonari. Hamarkada askotan Erromak tridentinoak gaizki ikusita izan ondoren, uztailean baimendu zuen berriz haien erritoa Ratzingerrek.

foto_1114262870117

Benedikto XVI.arena irakurri eta berehala etorri zait burura Tommaso Landolfiren tximinoa. Izan ere, haren nobelaren klimax nagusietako batean, tximinoaren zeremonian, animaliak Ratzingerrek igandean eginiko keinu bera egiten duela espreski idazten du Landolfik: meza bizkarrez eman.

Italo Calvino eta Cesare Paveserekin batera, Italiako XX. mendeko literaturako idazle klasikoen artean jartzen dute Landolfi.

Aristokraten semea, garaiko literaturaren modetatik at gorde zuen bere burua eta dandy dekadentearen bizimodua egitea erabaki zuen. Horren ondorioz, eszentrikotzat eta marginaltzat izan zuten, eta dute, idazlea zein haren lana.

Horren adibide argia da Bi neskazahar eleberria. Tombo izeneko tximinoaren istorioa kontatzen du. Bi neskazahar elizkoiekin eta haien neskamearekin bizi da, herri baztertu eta aspergarri batean. Tximinoak kateetaz libratzen eta kaiolatik ihes egiten ikasi du eta, ia gauero, etxetik ateratzen da eta inguruko komentuko elizara joaten da. Mojek salatzen dutenez, ostiak jan eta mezetako ardoa edaten du han. Neskazaharretako bat zelatan jartzen da gau batean, salaketak egiazkoak ote diren ikusteko. Errealitatea are gordinagoa dela ikusten du.

Eleberriaren amaieran, tximinoa “exekutatu” egiten dute neskazaharrek, sakrilegioaren lotsa jasan ezinik. “Dena den, garaipena ezin zitekeen ironikoagoa izan: gurutziltzaketak martiri bihurtzen du Tombo biraogilea”, idatzi du Estibalitz Ezkerrak Gara egunkariko Mugalari gehigarrian (Azaroaren 3a, 6. orrialdea. Ez dut testua Interneten aurkitu, beraz, ezin estekarik egin, zoritxarrez).

Hermetismoa

Kafkaren gizatasun-animaliatasun arazoaren eragina igartzen zaio lanari. Baina litekeena da Landolfi haratago joan izana.

Hermetici (Hermetikoak) deituriko idazle talde bateko partaide izan zen Landolfi. Frantziako dekadentismoa (Mallarmé, Rimbaud, Valéry…) zuten eredu talde horretan 1920. eta 1940. urte artean bilduriko poeta eta nobelagileek. Hermetikoak esaten zieten, irain gisa, baztertu zutelako hitzaren komunikazio ahalmena eta honen indar ebokatiboari eman ziotelako lehentasuna (haien lanak ez direla “erraz ulertzen”, alegia).

Ez da harritzekoa jarrera hori hartu izana, Mussolinismoaren urte gorenetan, faxismoaren “kultur giroa” pairatu behar izan baitzuten idazleok. Landolfik jarrera antifaxista argia hartu zuen eta hilabete batez preso izan zuten Florentzian.

landolfi

Baina gogoratu behar dugu hemen hermetiko hitza nondik datorren. Lehen ere jorratu dut gaia hemen. Greziako Hermes jainkotik eratorritakoa da. Hitzaren eta idazkeraren jainkoa da Hermes, interpretea eta mugalaria, baina baita gezurtia, tranpatia eta lapurra ere. Mundu helenistikoan Egiptoko Thot jainkoarekin bat egin zuten Hermes. Thot, zeinuen jainkoa, tximino batez irudikatzen zuten egiptoarrek.

Landolfiren tximinoa argitzeko beste erreferentea Jainkoaren tximinoaren ideia da, blog honetan askotan azaldu dena.

Baina zergatik ematen dizu tximinoak bizkarra aldarean?

Zure begirada eskuan dituen sinboloetara zuzendu nahi du, egia ostian eta odola-ardoa duen kalizan dagoela esateko. Bere aurpegia ezkutatzen dizu, bera artekari bat baino ez dela adierazteko. Baina, bide berean, tximino bihurriak tranpa egiten dizu: berak eskainitako zeinuak ere aurpegia eta bizkarra duela ahaztarazi nahi dizu, gogoan izan ez dezazun Landolfiren tximinoak irakatsitakoa: zeinuak alde batekin egia esaten dizula eta, bestearekin, gezurra.

Kixmi brasileiro

brasssil

Junnel 22 urteko brasildarra da, eta 2007ko urriaren batean, ohera joan
aurretik, Kixmi blogeko artikulu bat bere hizkuntzara itzultzeko gogoa izan zuen (ez du esaten nola egin zuen lo gero). Bere blogean jarri zuen emaitza.

Nik
ere baliatuko dut testua, eskuineko zutabean jartzeko, bisitari
brasildarrek edo portugaldarrek (edo caboverdearrek…) jakin dezaten
blog hau zertan den. Muito Obrigado, Junnel.

Egunak lapurtzen zituen tximinoa

VOLOKHINE

Thot Egiptoko tximu-jainkoaz gehiago jakiteko, elkarrizketa egin diot Youri Volokhine Genevako (Suitza) Unibertsitateko Egiptologia Unitateko irakasleari. Volokhinek bi urte pasa zituen Egipton (2000-2002) Thot ikertzen. Thot eta Jesukristo (Kixmi) zuzenean lotzeko fantasiak kendu dizkit burutik:

Youri Volokhin

“Ez dut uste ‘gurtza trasferentzia’ egon denik Thot eta Kristoren artean”

Thot jainkoa babuino gisa irudikatzen dute askotan Egiptoko artean. Zergatik aukeratu zuten tximinoa idazkeraren eta hitzaren jainkoa irudikatzeko? Gogoratzeko akaso, zeinua engainagarria dela berez?

Babuinoak nabarmentzeko moduko animaliak dira egiptoarrentzat. Are gehiago, hitz egiteko ahalmena dutela uste dute. Ez da harrigarria, beraz, eskribauen bizkarraren gainean aurkitzea. Nabarmendu daiteke Thoten aurpegi “engainagarria” ezaguna dela erabat, baina horrek ez duela zer ikusirik babuino izatearekin. “Jainkoei eginiko emarien lapur” gisa agertzen da, baina mito hori Thoten eginkizun astralarekin dago lotuta: Thotek egunak lapurtzen ditu “urtea osatzeko”, azken bost egun epagomenoak (osagarriak) alegia.

Thot jainkoa tximinoarekin identifikatzea Egiptoko kontua da, jatorrizkoa, edo badago horren jatorriaren aztarnarik Mesopotamian edo Indian (Hanuman)?

Thot eta babuinoaren arteko lotura oso antzinakoa da; Piramideen Testuetatik, Hedj-Our jainko babuinoa Thoten berdintzat hartzen da. Hedj-Our jainkoa ilargiarekin dago lotuta eta bere izenak “argitsu handia” esan nahi du. Badira tximino-jainkoak beste kulturetan, baina ez dago arrazoirik pentsatzeko Egiptori eragin diotela.

Thot Hermesekin nahastu dutenean, Mundu Helenistikoan, Thot-tximino lotura erabat desagertu da, edo bizirik iraun du tradizioren batean?

Alde batetik interpretatio graeca deritzona daukagu, hau da, Egiptoko eta Greziako jainkoen arteko ekibalentzia (gutxi gorabeherakoa) sistema orokorra. Thot “jakinduriaren” jainkoa izanik, jainko azti eta sortzaile, alegia, erabaki zuten bere izena baliokide greziarrarekin “itzultzea”, Hermes. Hau guztia Herodotoren lanean dago jadanik ezarrita (II. liburua). Bestalde, Platonen lanean (Fedon) pasarte interesgarria dago ‘Theuth’-en (= Thot) inguruan, lengoaiaren sortzaile gisa. Horrez gain, Grezia eta Erromako garaietan, jarraitu zuen Thot-babuinoaren gurtza Egipton, batez ere, Hermopolis Magnan (Ashmounein). Grezian Thot Hermes gisa hartu izanak ez zuen eraginik izan Egiptoko gurtzetan.

tagzaniapaste
Tagzania: elilaztan

Haatik, Hermes Trismegistosen inguruan mintzo bagara, afera erabat bestelakoa da. Sorkuntza filosofiko berantiarra da (Erromako garaikoa) eta sistema bat eraiki zuen Greziako eta Egiptoko osagaiekin. “Trismegistos” adjektiboa (“hiru aldiz handia”, esan nahi du) Egiptoko tradiziotik heldu zen, hori baitzen Thoten tituluetako bat.

Hermes Trismegistos Kristorekin identifikatu zuten Erdi Aroko eta Berpizkundeko hainbat tradizio hermetikoek. Uste al duzu Thoten gurtzako osagaiak pasa zirela erlijio berrira eta, bereziki, Kristoren figurara?

Tradizio kristauarentzat Hermes Trismegistos Moisesen garaiko jakintsua zen (Sienako Katedraleko zorua ikusi, XV. mendekoa). Ongi definituriko figura da eta, dakizunez, eginkizun handia izango du alkimian. Horrez gain, ez dut uste “gurtza trasferentzia” egon denik Thot eta Kristoren artean.

Kixmiren iltzeak

closer ona

Closer to God (Jainkotik hurbilago) bideo clip bat da. Mark Romanek zuzendariak egin zuen, Nine Inch Nails taldearen kanta bat ilustratzeko. Bideoaren irudi nabarmenetako bat goian duzue: tximino bat gurutze bati lotuta. Blog hau jarraitzen baduzue jakingo duzue, honez gero, nondik atera zuen bideogileak ideia.

Nine Inch Nailsen musika rock ‘industrial’ gisa saltzen badute ere, ez du zerikusirik Throbbing Gristle taldeak izen horrekin sorturiko estilo atonal zaratazalearekin. Rock hutsa da, komertziala %100 eta osagai originalik gabea. Horren erradikaltasun guztia hitz bortitz eta gordinetan datza. Azken finean, nerabe estatubatuarrak (edo haien gurasoak) epatatzea du helburu.

Closer abestia argitaratu zuen Nine Inch Nails taldeak 1994. urteko The Downward Spiral diskoan. Kantak ez du inongo interesik blog honetarako, baina urte horretan Romanekek eginiko bideoak badu. Tximino bat gurutze bati helduta agertzen da. Zentsura jasan zuen bideoak, baina ez, antza, irudiengatik, baizik eta hitzetan fuck aditza erabiltzen duelako abeslariak.

Herzogen tximinoa

Nondik dator tximino hori? Bideoaren inguruan Wikipedian idatzi dutenek Joel-Peter Witkin argazkilari estatubatuarra aipatzen dute bideoaren ikonografiaren inspiratzaile gisa. Litekeena da, baina argi dago kixminoa ez datorrela hortik, baizik eta Werner Herzog zinemagilearen Ipotxak ere txiki hasi ziren filmetik. Tximino espezie mota berdina da, berdin dago lotuta gurutzean, eta ia modu berean borrokatzen du torturaren aurka.

Nine Inch Nails taldeko buru Trent Reznor blog honetako beste aspaldiko ezagun baten “aitapontekoa” izan zen musika munduan: Marilyn Manson kantariarena, alegia. Tximinoa gurutzean gaia berriz agertzen da

Mansonen Disposable teens 2000. urteko bideoan. Baina horretan, Herzogi eginiko omenaldi/plagioa ez da horren begi bistakoa.

Gezurra badirudi ere, Romaneken bideoak arte modernoaren aita santuen bendizioa du. Bere bilduman sartuta du New Yorkeko Museum of Modern Art (MOMA) museoak.

Kixmi bloga ez da gutxiago izango.

Nine Inch Nails Closer To God Music via Noolmusic.com

Hey DJ!!

Richard Straussen Horrela mintzo zen Zarathustra doinu ezaguna aukeratu nuen Txillardegi eta ziminoa bideoaren soinu banda egiteko. Doinu perfektua, alde batetik, Markos Zapiainek Txillardegiren nobela baten kutsu “zarathustrianoa” aipatzen duelako eta, bestalde, doinua Stanley Kubricken 2001Space Odyssey filmeko tximinoekin erabat lotuta dagoelako gure burmuinetan.

Zarathustra eta tximinoak doinu berean, hau pagotxa!

Orain arte moldatu izan naiz nire bideotarako musika sortzen, lau loop eta bi erritmo erabilita. Motown bateria bat jarri nion Straussen doinutik ateratako loop bati eta, hara! Oso dantzagarria geratzen dela iruditzen zait. Entzun bestela.

Musikaz gauza handirik ez dakidala argi utzi dut, baina doinu honek etorkizuna duela uste dut. Nik burutik kendu ezinean nabil behintzat.

Horregatik, aukera eman nahi diot edonori honen remix-a egiteko. Badakit DJ amateur asko dagoela blogak irakurtzen dituzten teknofiloen artean. Hemen jartzen dizkizuet Euskal Herriko (eta munduko) dantzalekuetako pilulazale zarathustriano guztiak are gehiago tximinotzeko ahalmena izango duen hit bat egiteko osagaiak.

Animatuz gero, ondo pasa soinuarekin jolasten. Eta, Hey DJ! ez ahaztu, bidali kanta!

powered by ODEO

Mp3a jaisteko klikatu hemen.
powered by ODEO

powered by ODEO

Mp3a jaisteko, klikatu hemen.

Txillardegi eta ziminoa

Orain arte ez dut inoiz publizitate kutsu duen ezer sartu blog honetan baina bideo hau izango da salbuespena. Zergatik? Bideoaren gaiarengatik, hasteko. Bigarrenik, nire ustez lehen aldia delako euskarazko liburu bati bideo promozionala egiten diotela. Eta azkenik, blog hau aipatzen dutelako.

Txillardegi eta ziminoa plazaratu berri du Markos Zapiain filosofoak Susa argitaletxearen eskutik. Txillardegiren literaturan ziminoek duten eginkizuna aztertu du egileak. Hartuko dut astia datozen asteetan ere liburuaren inguruan idazteko. Gaur bideoa da kontua.

Badirudi modan jarriko dela liburuei promozio bideoak egitea. Irailaren hasieran ezagutu genuen Naomi Klein altermundialistaren azken lana The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism, eta horretarako Alfonso eta Jonás Cuarónek egin zuten bideoa.

Ez naiz hasiko halako lanen balio estetikoa epaitzen (epaitzeko moduko balio estetikorik baldin badute, noski). Hor duzue Zapiainen Txillardegi eta ziminoa libururako egin dutena. Kasu horretan zalantzan jarri beharrekoa ez da ustezko balio estetikorik, baizik eta bideoak liburua promozionatzeko baliorik ere ote duen.

Mila eta bat gau, tximinoarekin

babuino

Mezu honek ipuin bat eta podcast bat dakar: irakurtzeko edo entzuteko. Txinpantze bat maitaletzat hartu zuen emakumearen istorioa ekarri du gogora Markos Zapiainek. Max, mon amour filman kontatu zuen hori Nagisha Oshima zuzendari japoniarrak. Marco Ferreriren Ciao Maschio filma ere aipatu izan dut nik blog honetan. Kontatzen duten istorioa ezberdina izan arren, bi filmek gai beretsua jorratzen dute: gizarte burgesaren sexu rol banaketa eta honen krisia. Baina istorioa askoz zaharragoa da: Mila gau eta bat gehiago ipuin bilduman agertzen da dagoeneko.

Aipaturiko bi filmetan, tximinoak irudikatzen du gizontasuna eta arrari loturiko sexualitatea. Ez da harrigarria, tximinoak horrekin identifikatu izan direlako antzinako Egiptotik. Babuinoen sexualitate oparoak egiptoarrengan sortu izan duen mirespena aipatu dut lehen ere.

Thot tximu-jainkoa mendebaldeko paisaia intelektualera pasa zen, Hermes Trismegistos eta Merkurio gisa (Jesu Kristo horien agerpen bat litzateke), baina ez arren sexualitatearen irudi gisa, baizik eta interpretazioaren eta erlijio misterikoen mezulari gisa.

Ekialde Hurbilean, berriz, ondo gorde zuten tximinoa eta sexu grinaren arteko lotura, H. W. Jansonek nabarmentzen duenez. Izan ere,  Mila gau eta bat gehiago bildumako ipuin baten gaia hori izan zen. Errege baten alaba ninfomanoaren eta tximino baten arteko harremana kontatzen du ipuinak (356-357. gauak).

Mila gau eta bat gehiago bildumaren lehen bertsioak Kristo Ondorengo 800-900 urteen artean sortu zirela uste dute adituek. Edonola ere, horretan bilduriko ipuinetako asko hori baino askoz zaharragoak direla uste dute. Izan ere, Egipto, India zein Persiako kontakizunak biltzen ditu testuak.

Jansonen arabera, Erregearen alaba eta tximinoaren istorioaren bertsio bat XI. mendean agertu zen Europan, Petrus Damianusen bestiario batean. Istorio hau da Ferreriren eta Oshimaren kontakizunen ama. Mendez mende igaro da eta aro bakoitzak ukitu ezberdina eman dio, uneko kezkak islatzeko.

Europan zabaldu diren itzulpen gehienetan zentsuraturik argitaratu izan dute Mila gau eta bat gehiago. Izan ere, ipuinetako askok lotsarik gabe eta naturaltasun osoz jorratzen dituzte gai erotikoak. Horren adibide aski gordina da Erregearen alaba eta tximinoa hau.

Esaterako, (eta zuzendu nazala norbaitek, mesedez, oker banabil) ez dut istorio honen euskarazko bertsiorik aurkitu Mila eta bat gaurko itzulpenetan. Izan ere, euskaraz ez da bertsio osorik argitaratu, baizik eta ipuin aukeraketak. Aukeratzaileek bazterrean utzi dute Erregearen alaba eta tximinoa, beharbada, umeentzako ipuin bilduma gisa aurkeztu izan dutelako Mila gau eta bat gehiago. Richard Francis Burtonek argitaratu zuen Europan zentsuratu gabeko lehen bertsioa, 1885. urtean, ingelesez.  Hortik hartu dut nik testua ingelesetik halamoduz eta azkarregi, agian, euskaratzeko.

Zoofiliaz harantzago doan istorioa da, kasu honetan gizakia baita piztia.

Erregearen alaba eta tximinoa

Bazen behin Sultan baten alaba, esklabo beltz batekin maiteminduta
zegoena. Esklaboak erabat txolindu zuen eta neskak sekulako grina hartu
zion larru-jotzeari. Ezin zuen ordu bakar bat ere igaro horri ekin gabe
eta hala esan zion bere neskameetako bati. Honek adierazi zionez, ez
dago ezer babuinoa baino grinatsuagorik larrua jotzeko orduan.

Orduan, egun batean, suertatu zen bada tximino-zain bat igaro zela,
tximino handi batekin, erregearen alabaren leiho saredunaren azpitik.
Aurpegiko beloa altxatu zuen neskak eta tximinoari begira, keinu bat
egin zion begiekin. Tximinoak sokak eta katea hautsi zituen eta
printzesarengana igo zen. Ezkutatuta izan zuen honek, txoko batean, eta
han bizi izan zen gau eta egun, jaten, edaten eta larrua jotzen.
Printzesaren aitak izan zuen horren berri eta alaba hiltzea erabaki
zuen. Orduan Sherezadek egunsentia somatu zuen eta istorioa kontatzeari
utzi zion.

Hirurehun eta berrogeita hamaseigarren gaua zenean…

Sherezadek esan zuen: kontatu didatenez, oi zorioneko errege!, Sultanak
entzun zuenean printzesa eta tximinoarena, alaba hiltzea erabaki zuen,
baina emakumeak izkin egin zion. Mamelukoz jantzita, zaldi gainera igo
zen, mando bat zamatu ondoren urrezko barrekin eta bestelako hamaika
gauza preziaturekin. Tximinoa aldamenean hartu eta Kairora egin zuen
ihes.

Hiriaren kanpoaldeko, Suezko basamortuaren ertzeko, etxeetako batean
jarri zen bizitzen. Egunero haragia erosten zion gizon gazte bati,
harakina bera. Baina ez zen harengana heltzen eguerdira arte eta horren
aurpegi zurbil eta nahasia zuen, non harakinak bere buruari esan zion,
“misterioren bat dago esklabo honen inguruan”. Harakinak honela kontatu
zuen ondoren gertaturikoa: “Niregana ohi bezala etorri zen batean,
ezkutuan atera nintzen haren atzetik, eta lekutik lekura jarraitu
nintzaion, gelditu gabe, ez baininduen ikusi. Azkenean, bere etxera
heldu zen, basamortuaren ertzean, eta sartu egin zen. Zirrikitu batetik
begiratu nuen, eta ikusi nuen, etxean sartu orduko, sua piztu eta
haragia prestatu zuela. Zati bat jan zuen berak eta gainekoa aldamenean
zuen babuino bati eman zion.

Orduan, esklabo jantziak alde batera utzi eta emakumeen apaingarririk
aberatsenak jantzi zituen. Horrela jakin nuen dama bat zela. Ondoren,
ardoa atera zuen eta tximinoari eman zion edateko. Gau erdiz larrua jo
zion honek, hamaika aldiz, gelditu gabe, emakumeak konortea galdu arte.
Orduan, tximinoak zilar harizko estalki bat bota zion gainetik eta bere
txokora itzuli zen.

Orduan, babuinoak ikusi egin ninduen eta txikituko ninduen, labana
azkar asko atera izan ez banu. Sabela ireki nion eta hesteak kanpora
erori zitzaizkion. Zaratak dama gaztea iratzarri zuen eta izuturik eta
dardarez altxatu zen. Tximinoa egoera horretan ikusi zuenean, garrasi
egin zuen. Arima gorputzetik atera izan balitzaio bezalako garrasia
bota zuen. Orduan, erori egin zen zorabiaturik eta bere onera itzuli
zenean zera esan zidan: “Zergatik egin duzu hori? Alaren izenean,
bidali nazazu haren atzetik!”. Baina zintzo egin nion hitz eta larrua
jotzeko orduan tximinoaren lekua hartuko nuela agindu nion, haren
ezinegona uxatu nuen arte. Emaztetzat hartu nuen, baina agindutakoa
betetzeko orduan huts egin nuen, motz geratu nintzen eta ez nintzen
gauza izan halako langintza gogorrari aurre egiteko.

Nire egoeraren berri eman nion atso bati, arazoa konponduko zuela esan
baitzidan, eta emaztearen demaseko eskaera aipatu nion. “Lapiko bat
ekarri behar dizazu, ozpin birjinez beterikoa eta piretro
deritzon belarren kilo-erdia”, esan zidan atsoak.

Behar zuena eraman nion eta belarra lapikoan jarri zuen ozpinarekin eta
dena sutan jarri zuen, ondo egosi arte. Orduan neskari larrua jotzeko
eskatu zidan, eta larrua jo nion konortea galdu zuen arte. Atsoak
altxatu egin zuen printzesa eta haren hankatartea lapikoaren ahoan
jarri zuen. Lapikoaren lurrina aluan sartu zen eta handik zer edo zer
erori zen: bi zizare ziren, bat beltza eta bestea horia. Atsoak esan
zidan: “Iluna esklabo beltzaren larru-jotzearen ondorioa da, horia
babuinoarena”.

Bere onera itzuli zenean, nirekin bizi izan zen pozik eta alai eta ez
zuen lehen bezala larrua jotzeko eskatu, Alak demaseko grina hura kendu
baitzion”.

Eta Sherezadek egunsentia somatu zuen eta istorioa kontatzeari utzi zion.

Hirurehun eta berrogeita hamazazpigarren gaua zenean…

Sherezadek esan zuen: kontatu didatenez, oi zorioneko errege!, honela
jarraitu zuen harakin gazteak: “Benetan kendu zion Alak demaseko grina
eta hori mirestuta, gertatu zenaren berri eman nion printzesari.
Ondoren, harekin bizi izan nintzen eta hark atsoa amatzat hartu zuen”.
Eta istorioa kontatu zidanak esan zidanez, atsoa, gizon gaztea eta
emaztea pozez eta alai bizi izan ziren, plazer ororen suntsitzailea eta
gizarte guztien deuseztatzailea haiengana heldu zen arte. Aintza
Betirako-bizi Denari, hilezkorrari, mundu ikusgarria zein
ikusezina menpean dituenari!

Eta horrela amaitu da beste istorio bat.