Etiketaren artxiboa: erotismoa

Mila eta bat gau, tximinoarekin

-n -kargitaratuta
4

babuino

Mezu honek ipuin bat eta podcast bat dakar: irakurtzeko edo entzuteko. Txinpantze bat maitaletzat hartu zuen emakumearen istorioa ekarri du gogora Markos Zapiainek. Max, mon amour filman kontatu zuen hori Nagisha Oshima zuzendari japoniarrak. Marco Ferreriren Ciao Maschio filma ere aipatu izan dut nik blog honetan. Kontatzen duten istorioa ezberdina izan arren, bi filmek gai beretsua jorratzen dute: gizarte burgesaren sexu rol banaketa eta honen krisia. Baina istorioa askoz zaharragoa da: Mila gau eta bat gehiago ipuin bilduman agertzen da dagoeneko.

Aipaturiko bi filmetan, tximinoak irudikatzen du gizontasuna eta arrari loturiko sexualitatea. Ez da harrigarria, tximinoak horrekin identifikatu izan direlako antzinako Egiptotik. Babuinoen sexualitate oparoak egiptoarrengan sortu izan duen mirespena aipatu dut lehen ere.

Thot tximu-jainkoa mendebaldeko paisaia intelektualera pasa zen, Hermes Trismegistos eta Merkurio gisa (Jesu Kristo horien agerpen bat litzateke), baina ez arren sexualitatearen irudi gisa, baizik eta interpretazioaren eta erlijio misterikoen mezulari gisa.

Ekialde Hurbilean, berriz, ondo gorde zuten tximinoa eta sexu grinaren arteko lotura, H. W. Jansonek nabarmentzen duenez. Izan ere,  Mila gau eta bat gehiago bildumako ipuin baten gaia hori izan zen. Errege baten alaba ninfomanoaren eta tximino baten arteko harremana kontatzen du ipuinak (356-357. gauak).

Mila gau eta bat gehiago bildumaren lehen bertsioak Kristo Ondorengo 800-900 urteen artean sortu zirela uste dute adituek. Edonola ere, horretan bilduriko ipuinetako asko hori baino askoz zaharragoak direla uste dute. Izan ere, Egipto, India zein Persiako kontakizunak biltzen ditu testuak.

Jansonen arabera, Erregearen alaba eta tximinoaren istorioaren bertsio bat XI. mendean agertu zen Europan, Petrus Damianusen bestiario batean. Istorio hau da Ferreriren eta Oshimaren kontakizunen ama. Mendez mende igaro da eta aro bakoitzak ukitu ezberdina eman dio, uneko kezkak islatzeko.

Europan zabaldu diren itzulpen gehienetan zentsuraturik argitaratu izan dute Mila gau eta bat gehiago. Izan ere, ipuinetako askok lotsarik gabe eta naturaltasun osoz jorratzen dituzte gai erotikoak. Horren adibide aski gordina da Erregearen alaba eta tximinoa hau.

Esaterako, (eta zuzendu nazala norbaitek, mesedez, oker banabil) ez dut istorio honen euskarazko bertsiorik aurkitu Mila eta bat gaurko itzulpenetan. Izan ere, euskaraz ez da bertsio osorik argitaratu, baizik eta ipuin aukeraketak. Aukeratzaileek bazterrean utzi dute Erregearen alaba eta tximinoa, beharbada, umeentzako ipuin bilduma gisa aurkeztu izan dutelako Mila gau eta bat gehiago. Richard Francis Burtonek argitaratu zuen Europan zentsuratu gabeko lehen bertsioa, 1885. urtean, ingelesez.  Hortik hartu dut nik testua ingelesetik halamoduz eta azkarregi, agian, euskaratzeko.

Zoofiliaz harantzago doan istorioa da, kasu honetan gizakia baita piztia.

Erregearen alaba eta tximinoa

Bazen behin Sultan baten alaba, esklabo beltz batekin maiteminduta
zegoena. Esklaboak erabat txolindu zuen eta neskak sekulako grina hartu
zion larru-jotzeari. Ezin zuen ordu bakar bat ere igaro horri ekin gabe
eta hala esan zion bere neskameetako bati. Honek adierazi zionez, ez
dago ezer babuinoa baino grinatsuagorik larrua jotzeko orduan.

Orduan, egun batean, suertatu zen bada tximino-zain bat igaro zela,
tximino handi batekin, erregearen alabaren leiho saredunaren azpitik.
Aurpegiko beloa altxatu zuen neskak eta tximinoari begira, keinu bat
egin zion begiekin. Tximinoak sokak eta katea hautsi zituen eta
printzesarengana igo zen. Ezkutatuta izan zuen honek, txoko batean, eta
han bizi izan zen gau eta egun, jaten, edaten eta larrua jotzen.
Printzesaren aitak izan zuen horren berri eta alaba hiltzea erabaki
zuen. Orduan Sherezadek egunsentia somatu zuen eta istorioa kontatzeari
utzi zion.

Hirurehun eta berrogeita hamaseigarren gaua zenean…

Sherezadek esan zuen: kontatu didatenez, oi zorioneko errege!, Sultanak
entzun zuenean printzesa eta tximinoarena, alaba hiltzea erabaki zuen,
baina emakumeak izkin egin zion. Mamelukoz jantzita, zaldi gainera igo
zen, mando bat zamatu ondoren urrezko barrekin eta bestelako hamaika
gauza preziaturekin. Tximinoa aldamenean hartu eta Kairora egin zuen
ihes.

Hiriaren kanpoaldeko, Suezko basamortuaren ertzeko, etxeetako batean
jarri zen bizitzen. Egunero haragia erosten zion gizon gazte bati,
harakina bera. Baina ez zen harengana heltzen eguerdira arte eta horren
aurpegi zurbil eta nahasia zuen, non harakinak bere buruari esan zion,
“misterioren bat dago esklabo honen inguruan”. Harakinak honela kontatu
zuen ondoren gertaturikoa: “Niregana ohi bezala etorri zen batean,
ezkutuan atera nintzen haren atzetik, eta lekutik lekura jarraitu
nintzaion, gelditu gabe, ez baininduen ikusi. Azkenean, bere etxera
heldu zen, basamortuaren ertzean, eta sartu egin zen. Zirrikitu batetik
begiratu nuen, eta ikusi nuen, etxean sartu orduko, sua piztu eta
haragia prestatu zuela. Zati bat jan zuen berak eta gainekoa aldamenean
zuen babuino bati eman zion.

Orduan, esklabo jantziak alde batera utzi eta emakumeen apaingarririk
aberatsenak jantzi zituen. Horrela jakin nuen dama bat zela. Ondoren,
ardoa atera zuen eta tximinoari eman zion edateko. Gau erdiz larrua jo
zion honek, hamaika aldiz, gelditu gabe, emakumeak konortea galdu arte.
Orduan, tximinoak zilar harizko estalki bat bota zion gainetik eta bere
txokora itzuli zen.

Orduan, babuinoak ikusi egin ninduen eta txikituko ninduen, labana
azkar asko atera izan ez banu. Sabela ireki nion eta hesteak kanpora
erori zitzaizkion. Zaratak dama gaztea iratzarri zuen eta izuturik eta
dardarez altxatu zen. Tximinoa egoera horretan ikusi zuenean, garrasi
egin zuen. Arima gorputzetik atera izan balitzaio bezalako garrasia
bota zuen. Orduan, erori egin zen zorabiaturik eta bere onera itzuli
zenean zera esan zidan: “Zergatik egin duzu hori? Alaren izenean,
bidali nazazu haren atzetik!”. Baina zintzo egin nion hitz eta larrua
jotzeko orduan tximinoaren lekua hartuko nuela agindu nion, haren
ezinegona uxatu nuen arte. Emaztetzat hartu nuen, baina agindutakoa
betetzeko orduan huts egin nuen, motz geratu nintzen eta ez nintzen
gauza izan halako langintza gogorrari aurre egiteko.

Nire egoeraren berri eman nion atso bati, arazoa konponduko zuela esan
baitzidan, eta emaztearen demaseko eskaera aipatu nion. “Lapiko bat
ekarri behar dizazu, ozpin birjinez beterikoa eta piretro
deritzon belarren kilo-erdia”, esan zidan atsoak.

Behar zuena eraman nion eta belarra lapikoan jarri zuen ozpinarekin eta
dena sutan jarri zuen, ondo egosi arte. Orduan neskari larrua jotzeko
eskatu zidan, eta larrua jo nion konortea galdu zuen arte. Atsoak
altxatu egin zuen printzesa eta haren hankatartea lapikoaren ahoan
jarri zuen. Lapikoaren lurrina aluan sartu zen eta handik zer edo zer
erori zen: bi zizare ziren, bat beltza eta bestea horia. Atsoak esan
zidan: “Iluna esklabo beltzaren larru-jotzearen ondorioa da, horia
babuinoarena”.

Bere onera itzuli zenean, nirekin bizi izan zen pozik eta alai eta ez
zuen lehen bezala larrua jotzeko eskatu, Alak demaseko grina hura kendu
baitzion”.

Eta Sherezadek egunsentia somatu zuen eta istorioa kontatzeari utzi zion.

Hirurehun eta berrogeita hamazazpigarren gaua zenean…

Sherezadek esan zuen: kontatu didatenez, oi zorioneko errege!, honela
jarraitu zuen harakin gazteak: “Benetan kendu zion Alak demaseko grina
eta hori mirestuta, gertatu zenaren berri eman nion printzesari.
Ondoren, harekin bizi izan nintzen eta hark atsoa amatzat hartu zuen”.
Eta istorioa kontatu zidanak esan zidanez, atsoa, gizon gaztea eta
emaztea pozez eta alai bizi izan ziren, plazer ororen suntsitzailea eta
gizarte guztien deuseztatzailea haiengana heldu zen arte. Aintza
Betirako-bizi Denari, hilezkorrari, mundu ikusgarria zein
ikusezina menpean dituenari!

Eta horrela amaitu da beste istorio bat.

Pornografia sakratua

-n -kargitaratuta
4

Irudi erotikoak eta hainbat irudi erlijiosok jatorri bera zutela esan zuen Georges Bataille idazleak L’Erotisme liburuan. izan ere, bi irudi motak mugen bortxaketan oinarritzen dira. Gorputza ireki egiten da, eta barruan duena erakusten du, ikusi beharko ez litzatekeena geratzen da agerian.

Estasi mistikoak, heriotzak eta orgasmoak aurpegiari antzeko espresioa ematen diotela nabarmendu zuen. Santa Teresaren irudi hau jarri zuen adibide.

Teresa
 

Nik beste bi hauek aurkitu ditut eginda, baina ez litzateke zaila izango gehiago egitea.

DURER1

DURER2

Baina Bataille are urrutiago joan zen. Ekintza erotikoak eta sakrifizio erlijiosoa azken finean gauza bera zirela esan zuen: “Analogoak dira antzinako sakrifizioetako sakratua eta egungo erlijioetako jainkotiarra”. Irudi sakratuaren jatorria antzinako giza sakrifizioetan dagoela adierazi zuen.

Horren adibide argia triptiko honetan ikusten dut nik.

uebermenschazkena

Giza sakrifizio mota paradigmatikoena agertzen da hori. Biktimei bularra ireki eta bihotza erauztea. Praktika hori heroien gurtzarekin ordezkatuz joan da historian zehar. Heroiak bere burua sakrifikatzen du bere herriaren, gizateriaren edo ideia baten alde. Berak irekitzen du bere bularra, eta berak erakusten du barruan dagoena, besteak salbatzeko. Hor daude hiru heroi, testuinguru historiko geografiko eta kultural ezin desberdinagotatik aterata. Hanuman, Indiako tximu-jainkoa, Jesukristo eta Superman.

Hor dago gorputzaren mugaren bortxaketa pornografikoa. Antza denez, irudi hori gogotik kendu ezinik dabil gizateria antzinatik. Izan ere, Supermanena ez da horren adibiderik modernoena. Azpikontziente kolektiboaren isla Interneten agertu zen 2004ean. Beste forma batekin, noski.

Goatse

Interneten sorturiko fenomenoetako bat da Goatse deiturikoa. Inprobisatu diren definizioen arabera, Goatse irudi bat da, ikuslearen burmuinean kalte iraunkor eta konponezina eragiten duena.

Normalean gustu txarreko irudi bat izaten da, eta Interneteko geek nerabeek euren lagunak edo etsaiak harritzeko erabiltzen dute.

Goatse irudia ez da zuzenean erakusten, ikuslea ustekabean harrapatzeak indar gehiago ematen diolakoan.

Goatse irudia erabiltzeko modu tipikoena hauxe da: e-mail bateko edo web gune bateko testu batean irudirako esteka bat jartzen da, baina benetako edukia mozorrotzen da. “Hona oporretako argazki bat”, idazten da, adibidez, esteka aurkezteko, amu gisa. Haren gainean klik egitean, ordea, Goatse irudia irekitzen da biktimaren pantailan.

Triptikoa osatu nuen nik blog honetako Übermensch testuan sartzeko. Esan bezala, saga ez da Supermanekin bukatu, laugarren irudia gehitu dakioke sailari. Goatse fenomenoa abiatu zuen irudia, hau da, jatorriko Goatsea, Supermanen segidan jar nezakeen hor, arazorik gabe.

übermensch

Ez dut jarriko, ordea.

Goatse irudia inoiz ikusi dudan gauzarik nazkagarriena da. Ikuslearen sentsibilitatea gogor min dezake. Ni ez naiz Ameriketako Estatu Batuetako geek ganberro bat, ez nuke inoiz irudia erabiliko inor ustekabean harrapatzeko. Baina irudien sakoneko esan nahia aztertu nahi dut blog honetan. Goatse irudia ikusteko aukera eman nahi dut, baina ikustea edo ez ikustea zure ardurapeko kontua da. Ez dut esteka zuzenik jarriko. Ikusi nahi duenak orri honetan dauka linka See what I replaced the Grim Reaper with esaldian.

Bataillek ez zuen irudi hori ikusi. Baina iragarri egin zuen nolabait ere. L’Anus Solaire testu bortitza (Eguzki Uzkia: Euskaraz are indartsuagoa da analogia) irudi horretan pentsatzen idatzi zuela dirudi:

  • Solar annulus-a haren hemezortzi urteko gorputzaren ikutu gabeko uzkia da. Ez dago horrekin pareka daitekeen gauza itsugarriagorik Eguzkia ezik, uzkia gaua bada ere.