Escroto. Gavilán. Artista.

Umetan, aitaren autoan, gehien entzuten zen diska izan zen urte luzez. Nafar bati gustatzan baitzaio Mexiko ingelesei garagardoa beste. Kojon Prieto y los Huajolotes zen abesti horien egilea eta hain zen parrandazalea, ganberroa eta freskoa musika horrek izan duena baino askoz errekonozimendu handiagoa behar duela. Herriak eman zion berea, ez zen alferrik izan 1993ko disko salduena nafar-tex-mexaren aurrenekoa, baina doktore tesi pare bat eta Udako Unibertsitateren baten hiru bat ikastaro merezi dituzte. Bingen Mendizabal trikitilariaren omenaldi kameo bat Urroztarra bertsionatuz. Zer dakit nik. Hori, halaber, orain diot, heldutan. Umean izugarrizko tirria hartu nion Gavilanen ahotsari.

Marco Sanz de Acedo gizon aparta izan zen. Errepikaezina. Eta Jesús Pérez Artuchek liburu ederra idatzi du bere omenez: De profesión: artista Eskroto y Gavilán (Txalaparta, 2021). Liburu horretan Sanz de Acedoren bizitza kontatzen du eta bizitza horrekin batera Alloko familia batek Iruñera bizitzera joan eta bai haiek bai Iruñeak edukitako eboluzioa.

Sanz de Acedok, Tijuana in Blue musika taldeko Eskroto eta Kojon Prieto y los Huajoloteseko Gavilán zenak, frankismo osteko gizartearen aparretan egin zuen surf gaztaroan. Anarkismoa, okupa mugimendua, Iruñeko “txinatar auzoa”, ateoen mugimendua, intsumisioa… Eta parranda, festa eta umore ona.

Liburua irakurtzean krisia sufritu banuen ere, beste behin etengabe kontatu den hamarkada bati buruzko narrazio bat gehiago zenaren beldurra nuen, azkenean egileak irabazi nau eta aitortu nahi dut oso liburu gomendagarria iruditu zaidala. Egindako dokumentazio lan serio bezain sakona (elkarrizketa ugari lagunei, prentsa eta fanxine errekorte ugari, youtubeko bideoen erreferentzia), euskara eta gaztelaniaren erabilera abila, erritmo ona (urtez urte banatzen da kontakizuna).

Eta denaren erdigunean Marco Sanz de Acedo, artista erraldoia, arin bizi eta arrastoa utzi zuen belaunaldi baten partaide. Bere ateraldi umoretsuak, bere hausnarketa mamitsuak, bere itzalak, bera. Bi pseudonimorekin ere bete ezin zen gizona.

PS: Bi hitzaurre ditu liburuak, Patxi Irurzunena bata ea Marino Goñirena bestea. Oso interesgarriak dira biak.