Kategoriaren artxiboa: Sailkatugabeak

Transmedia

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Istorioak kontatzerakoan euskarri desberdinak
erabiltzea eta digitalizazioak ekarri dituen bapatekotasuna eta interakzioa daude
transmedia izaeraren oinarrian.

Boladan dagoen hitza da. Han eta hemen artikuluak,
webguneak, jardunaldiak eta ikerketak ugaritzen ari dira transmediaren
aitzakian.

 Metraje luzekoa, telesaila, bideojokoa, kromo
bilduma, liburuak eta kamisetak izan daitezke istorio bat garatzeko orduan aukeran
dauden euskarrietako batzuk eta horiek eta gehiago erabili izan dira “Star wars”, “Lost”, “Sophia’s diary” ala “Harry Potter” bezalako
produkzioetan (ikus Henry
Jenkins
-en aurkezpena).

Hedabide ala plataforma bakoitzak dituen
berezitasunak kudeatuz, kontakizunak itxuraketa propioa hartzen du eta beti
ere, medio bakoitzak dituen berezitasunak aprobetxatzen dira. Kontakizun
beraren orbitan mugitzen  diren medioak
dira telebista, zinea, webgunea, sare sozialak. Eta gero eta gehiagotan,
gidoilariek istorioak artikulatzen dituztenean arkitektuen jarrera hartzen
dute, jakinik, kontakizunak osagarri, egitura eta elementu desberdinak izango
dituela. Non hasi eta noraino garatu istorioa medio bakoitzaren gidoilariaren
kontua izango da.


 Donostiako zinemaldiaren magalean, eta hirugarren
urtez antolatu duten III.  Foro Digitalean ere  transmediatasunak eztabaidaren muinean egon
da. Bi egunez, transmedia produktuen narratiba, gidoiaren eraketa, teknologia
berrien eragina eta interaktibitatea egon dira aztergai.

 

Javier Naharrok, “El
Barco
” eta “Aguila
Roja
” ekoizten aritu den Play
Television
profesionalak zioen bezala, ezinezkoa da gaur egun telebistarako
programa bat eratu nahi izatea, bere webpisodioak ala twittersodioak kontuan
hartu barik. Oraindik ere nagusi den telebista pantailaren ondoan, sare
sozialen erabilera, ikus-entzuleen parte hartzea eta aportazioak ere bideratzen
jakin behar da eta produktua beraren 
garapenean elementu oso garrantzitsuak suertatzen ari dira.

 

Arte
telebista kanal franko-germaniarraren webgunerako produkzioak zuzentzen dituen Alexander
Kneting
-ek ere gauzak antzera ikusten ditu. 

Gero eta gehiago dira ohiko telebista kanalaz gain
sarerako bakarrik bideratzen diren kontakizun. Baita fikziotik haratago. “Gaza Sderot”, “Prison Valley” ala “Bar code”
dira horietariko batzuk.

 

Modu berean, 
EITBk gero eta produktu transmedia gehiago ditu eta horren artean daude
El
conquistador
…”, “Nick  dut nik” ala albistegiak beraiek.
Horietariko bakoitzean kontatzen diren istoriak telebista tradizionalaz gain
beste plataforma batzuk erabiltzen dituzte edukia zabaldu eta jendearekiko
harremana estutzeko.

Ordainpeko edukiak

Branded contect izena erabiltzen hasi aurretik ere, ugari izan dira jatorri eta helburu komertziala zeukaten hedabideetako edukiak.
Gaur El Paisek dakar artikulu interesgarria gai honi buruz.
Nik beste bi adibide aipatuko ditu. Lehena James Bond-en pelikulak eta bestea gertukoakoa: Radio Euskadik eta Clinica Quirón-ek daukaten bikote harremana.
Fijatu zaitez, irrati publiko horretan, medikuntza eta osasunaz espezialista bat elkarrizketatzen  duten askotan, Quirón klinikakoa izaten da.

Hautagaia

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Hauteskundeak deitu eta berehala, alderdi eta koalizio
desberdinak lanean hasten dira berain hautagaien zerrendak osatzeko, zabalduko
dituzten mezuak diseinatzeko eta kanpainarako erabiliko dituzten tresnak
erabakitzeko.

Oraingo hauek, udal hauteskundeak izanik
(batera datozen arren biltzar nagusietakoak eta Nafarroako legebiltzarrekoak),
badituzte aipatu beharreko berezitasun batzuk.

Seguruenik, nagusiena desafekzio politikoa.
Bereiziki alderdi handien kasuan. Horietan, gainera, neketsua izan da oso
tokian tokiko izen-abizenak lortzea, jakin badakitelako laster hauteskunde
orokorrak datozela eta Madrilen gobernu aldaketa iragartzen dutela. PNVk
manejatzen dituen prebisioetan bestalde, kolore guztietako bozkak egongo
direlako aspaldiko partez, udal mapa politikoan aldaketa sakonak izango dira.
Panorama horretan hautagai jeltzaleen papera zaildu egiten da. Beste arrazoi
batzuk medio, Bildu da zerrendak gehien odol berritu dituen koalizioa.

 

Kanpainetarako mezuak definitzea ere ez da txantxetako
kontua izan. Herri eta hirietako arazoen kudeaketan arituko diren emakumeak eta
gizonak aukeratzea izanik ere helburua, ur handietako politikak giroa nahastu
egiten du. Kostako zaie hautagai desberdinei azpiegiturak, zerbitzu sozialak,
langabeziaren aurkako politikak eta parte hartzea bultzatu nahi dituztela
aldarrikatzea, mahai gainean bakegintza eta eskubide politiko eta sozialak
daudenean. Herri guztietan ez daude Basagoiti ala Egibarrek daukaten etorria
eta hedabideetarako titularrak “eginak” entregatzeko abilezia.

 

Gauzak bere horretan, hauteskunde kanpainaren
planifikazioa ez da zereginik errazena. Esan esaten duten arren, ez dirudi
hedabide konbentzionaletik haratago salto egingo dutenik oraingo honetan.
Neurri handi batean ez dakitelako nola erabili eta zenbaterainoko eragina daukaten
hedabide elektronikoek eta, bereziki, sare sozialek. Papera eta irrati-telebista
nagusituko dira, berriro ere. Ordaintzeko gaitasuna eta agintzeko aukera
dutenen onerako. Zirkuitu itxiko mitinak eta telebista saioak berriro ere, mezu
estereotipatu eta errepikakorrak zabaltzeko. Mamia  baino azala.

Informazio bila

Irratia  gustatzetik, beharra izatera pasa da, nire kasuan.
Gaurko greba eguna zegoen deituta eta irrati-hargailua piztu dut begiak zabaldu aurretik ere.
Orduan eduki dut, aspaldi honetan, Radio Euskadi entzuten dudanean daukadan inpresio berbera, ez  zaidala nahiko.
Erabiltzen dituen erreferenteak, informazioaren sakontasun eza eta gehiegizko topikoek nekatu nautela.
Gaur, grebaren gaineko informazioa nahi nuen eta berriekin hasi aurretik  ere, aspertuta nengoen gehiengo sindikala esan beharrean “sindicatos nacionalistas” edota bost sindikatuak aipatu beharrean “…los convocantes ELA  y LAB…” aipatzearekin.
Gainera, bilbozentrismoa itzela dago  RIn. Termibus, Basurto eta Bizkaiko hiriburu inguruko industrialderen bat eta metroa ziren egoeraren termometro bakarrak. Oso berandu arte ez dituzte aipatu bestelako herriak eta hiriak.
Ohetik altxatutakoan, ordenagailua piztu eta Info7ra jo dut. Ez dut oso ohikoa, kotxean halamoduz entzuten dudalako eta ordenagailuaren aurrean nagoenean irratiak deskonzentratzen nauelako, baina gaur behintzat, behar nuen informazioa aurkitu dut. Eta, bide batez beste podcast batzuk entzun ditut.
RIn aurkitzen ez nuena.

Gero entzungo ditut Radio Euskadin Ares eta Lopezen adierazpenak. Normaltasuna nagusi.

Parrez lehertzen, albistegia tarteko

Igandea zen, bazkalordua, Euskadi Irratia piztuta neukan kotxean. Asteburuetako albistegiek sarri edukitzen duten gatz eta piper faltagatik ez naiz gauza zertaz ari ziren esateko.
Esatari nagusiak bigarren bati pasu eman eta irakurtzen hasi zen. Halako batean, bigarren neska hau estulka hasi zen. Eten  egin  zuen irakurketa. Ezin aurrera egin.
“Zer gertatzen ari da” zure buruari galdetzeko astirik eman gabe,  berriro ekin zion esku artean zeukan notiziari, barkamena eskatu eta gero. Baina, ezin. Berriro ere estulak, doministikuak eta amaitu gabeko hitzak.
“Neska honi zerbait gertatzen zaio” pentsatu nuen. Eta hala zen. Hirugarren aldian albistea errematatu guran zebilela,  estula eta arnas estua algara bilakatu ziren. Parreari ezin eutsi.
Zuzeneko saioek hori dute ona,  esatariak pertsonak direla erakusten digutela. Benetakoak direla agerian utziz, bapateko behar eta  etorriei  erantzuten behar diotela.
Nik ere parrezka amaitu nuen. Eskerrik asko.

Zer eta noiz

Gehienetan, gabonen inguruan mikroklima  politiko  berezia sortzen da eta hori hedabideetan ere islatzen da  Aurten, ingurune horretan, ETAren su-etena suertatzen ari da gai errepikatuenetako bat
Egoera politikoak eta sozialak zeresan handia du aipatu dudan mikroklima efektua sortzerakoan. Baina ez  dira faktore eragile bakarrak. Alegia, egunkarietako eta agerkari digitaletako orrialdeak eta irrati-telebistako minutuak bete beharrak eramaten ditu bertako profesionalak, behin eta berriro gai berberetara itzuli behar izatera.
Hedabide horietan, ETAri buruz baina  ETAri galdetu barik aritzen direnez, zeresatekorik gabe gelditzen ari dira. Izan ere, oraingoan ETAri berba egitea tokatzen zaio. Eta, dirudienez, noiz, nola eta zer esango duen berak erabaki gura du. Ziklo aldaketa noiz izango den zaindu nahi du.

Arinkeriak

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

ETB2ko “Euskadi Directo”-k duen ikuspegiak
harritzen nau.

Erreportajeei “aurre egiteko” momentuan,
aurkezle eta erreportarien

jarrera eta programaren tonuak badu halako..nola
esan…distantzia arraro bat.

Bilbozentrikoa. Kostunbrista. Azalekoa. Elebakarra. Tipikoa. Sustrai
laburrekoa. Urtsua.

Turismoan aritzen garenean erakusten dugun sakontasun
berberaz erreportajeak egiten dituzte.

Alberto Suriorekin ados

Irakukurri dut Alberto Suriok Correon idatzi duen artikulua.
Ados nago berarekin.
Irrati-telebistaren publikotasuna, pluraltasuna, euskara eta gure kulturaren aldeko lana, informazio zabaltzeko tresna idartsua dela… horiek eta gehiago eskatu beharko zaizkiola EITBri.

Aspalditik datorkit Suriorekin ados egotearena. Gogoan daukat Lapitzek egin zuen azken elkarrizketan esan zituenak. Orduan ere bat nentorren berarekin. Eta seguru nago ni bezala beste asko.

Konpartitzen ditugun horiek sikera kontuan izango balitu EITBko zuzendariak!!

Aukeratzearen nekeak

FICOD, Madrilen lehengo astean izan zen jardunaldiko hitzaldiak
entzuten egotetik “aukeraren paradoxara” egin dut jauzi. Batak bestea
ekarri du.
Eduki digitalei buruzko jardunaldian Youview-ko arduradunaren hitzaldia
entzun dut. (Anthony Rose). Harek aipatu du Barry Schwartz-en teoria, telebistaren
mundura oso aplikagarria.
Telebista kanalak ugaritu dira, baina
programa egokia hautatzeko lanak zaildu eta, ikustaldiaren ostean,
aukeraketa desegokia egin izanaren inpresioa erraztu.

Salvados

“Gatazka”-ri buruzko saioa izan zuten atzo La Sextako Salvados programan. Bertan, besteak beste, Egiguren (PSE), Otamendi (Berria), Landaburu (Aldaketa 16), Basagoiti (PP) eta Murua (Loiolako hegiak liburuaren egilea) entzun genituen.
Programa  interesgarria izan zen.
Osatu bakoa baina!

El Terrat-ek ekoitzi eta Jordi Évolek  aurkezten duen programak, atzoko edizioan (2010/XI/7) ETA eta gobernuaren arteko negoziazioaz, borroka armatuaz  eta elkarbizitzaz aritu  zen.

Sustatun irakurri nuenez gaia hori izango zela, domeka gaua izanik ere, telebistaren aurrean jarri eta bertan mantendu nintzen programa amaitu zen arte.

Gustatu zitzaizkidan gauzak:
– aurkezpen gisa Jordik berak egiten dituen sarrerak, ahots faltsotua eta guzti. Gain-antzeztutako ahotsa oso espektakulu mundukoa iruditzen  zait. Xalaua.
– Martxelo Otamendi eta  Gorka Landaburu mahai baten bueltan, ardautxo bat edaten ari ziren bitartean.
– Antonio Basagoitiren patxada. Gizon honek titularrak bilatzen ez dituenean entzuteko modukoa dirudi. Hori bai, “okurrente” jartzen denean, faltoia, bargasta eta gezurti ez esatearren…kontrolatuko duenik  ba al dago.
– Egigurenek harritu egin ninduen, onartu beharra daukat. Garbi berba egiten du. Badirudi alde guztietatik egurra jaso  eta orain gauzak ikusten dituen bezala esaten dituela. Lagunak egin gurarik ez duena, bereari eusten diona. Sinistu nuen esan zituenak egia zirela. Egongo ziren, hala ere, esan  barik utzi  zituen kontu asko. Arerio eta etsaia bereizteari buruz asko daki PSEko agintariak.
Fisikoki baina arraro ikusi nuen, egokera, begirakuna,  ixiluneak, jazkera…kosta egiten zait hitz bat aurkitzea, baina iruditu zitzaidan “outsider” bat.
Arakaldoko (non demontres dago herri hori?) Herriko Tabernan eginiko talde-elkarrizketa ere arraro xamarra izan zen. Pertsonajeak, galderak, tonua…

Faltan bota nituenak:
– PNVko eta Ezker Abertzaleko ordezkariak ez agertzea programan. Zergatiak ez dakizkit. Agian “Autodenominado”-k (a.k.a. Iñiko Urkullu) ez zuen umorerik edukiko horrelako programa batean parte hartzeko. Badirudi bera  testuinguru “serioagoetan” sentitzen dela erosoago.
Eta JJ Imaz dagoeneko ez dago eszenario politikoan.
Ezker Abertzalekoen falta nabaria zen (ez zituen txikiteoan eta etenik gabe erretzen ari ziren Arakaldoko haiek funtzio horretan jarriko, ezta?).  Eta zalantza barik, Otegi zen Salvadoserako aproposena (hitz joku polita bere askatasuna eskatuz martxan dagoen kanpainararen giroan!). Okurrentzia, freskotasuna eta telegenia handia du Elgoibarrekoak.
Haren faltan, nor eraman Rufi ala Dañobeitia? Azkena ez dut ezagutzen, baina Rufi ez dut ikusten jiji-jaja eta  azalekerietan eta bapatekotasunean oinarritutako programa batean.
Hori bai, ondorioa ezinda izan inor ez eramatea. Hor kale handia egin zuen programak
– Amaiera borobildu gabea ikusi nuen. Halako batean amaitu egin zen eta listo…

Esandakoa, gustura ikusi nuen. Umoreak gauzak errazten ditu, bideak goxotu.