Danba! Lurrera.

Negu txarra egin du, eta ez gara asko ibili bizikletaz, baina eguna luzatu ahala, bueltaxka batzuk eman ditugu, batez ere Imamol eta biok.

Hala ere, maiatzaren 9.ean hirukotea osatzea lortu genuen eta Lekeitiora joatea erabaki.Horra ibilbidea:



Goizeko 9tan euria ari zuenez, beranduxeago abiatu ginen, eta poliki-poliki Itziarko gainera joan ginen. Han hirurok bildu (mantso zihoanaren zain egon) eta Debaranzko aldapa jaisteari ekin genion. Pedalei eragin gabe beheraino joatea erabaki nuen, baina Deba gaineko terraza modukoaren begira-lekuaren parean aurreko gurpilak irrist egin eta lurrera joan nintzen. Aldapa handiena bertan egongo da, eta abiadura handi samarra hartzen da pare horretan, beraz, lurrean irristaka hainbat metro egin nituen. Bizikleta bazter aldera, ni bide erdian aurrera eta erreminta potea bion artetik ziztu bizian… Eskuetan errea sumatu nuen, ondoren gerri edo izter ondoan, eta azkenik, bizkarka jarri bezain pronto, geratu egin nintzen. Eskuko behatzak odolduta, ukalondoa minduta eta izter aldean ere arrastatxoa. Besterik ez! Hori da hori suertea edukitzea (ez erori izanagatik, baizik eta erori eta hain ondo bukatzeagatik).

Kotxe gidari bat geratu zen eta kotxea eskaini zidan edonora eramateko (benetan jende ona badago munduan, bai horixe!), baina aberia handirik ez neukanez, eta bizikleta ere jarraitzeko moduan zegoenez, aurrera jarraitzea erabaki genuen. Deban trena ere har nezakeenez, aldapa jaistea bukatu ondoren erabaki genezakeen zer egin. Eta halaxe egin genuen, iturrian garbitu, taberna batean tirita batzuk eskatu eta erabaki: aurrera jarraitzea erabaki genuen. Eta egia esan behar badut erabaki egokia izan zen. Egundoko bizikleta buelta egin baikenuen. Pena bakarra aurten erositako bizikletako zamarra berriaren ukalondoari eragindako zarratak ematen dit…

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , , , , | Utzi iruzkina

Artritisa, belauna eta eskia

Aspaldiko partez artritisaren inguruko sarrera bat doa blogera, ez da seinale ona, baina zer egingo diogu, bada?

Eskiatzera joan ginen otsailaren erdialdera, pare bat egun eskiatzeko intentzioekin. Aretteko eski estazioa aukeratu genuen, autokarabana aparkatzeko leku egokia baitauka pisten oinean bertan, eta elektrizitatea eta komunak ere eskura baitauzka.

Eguraldia mundiala geneukan, eguzkitarako krema ere eman beharreko egun horietakoa izan baitzen, eta han jardun genuen gora eta behera elurrez ondo betetako pistetan. Eskiatzeko bizioa daukatenentzat egun aparta benetan. Baina… hiru edo lau ordutan topera jardun ondoren, ezkerreko hanka geratzeko eskatzen hasi zen, eta ez zen nekearen eragin hutsa, ez eta orkatilaren mugimendu mugatuaren ondorioa ere. Belauna ari zen atseden eske. Aikejoderse!

Erreumatologoarengana joan nintzenean, medikuari berari ere komentatu nion belauna, ezkerrekoa, orkatila txarraren gainekoa, ez zebilela oso fin, eta, nire ustetan, erren egitearen ondorioa izan zitekeela ere esan nion. Plaka pare bat ateratzeko agindu zidan hurrengo bisitarako.

Uste dut eskiatzeko saioak nire beldurrak egiaztatzen dituela, eta belaun horri kasu gehixeago egiten hasi beharko dudala iruditzen zait, izan ere, lanean eserita ari naizenean belaunak bidaltzen dizkidan egonezinak ez zaizkit batere gustatzen; postura egokia aurkitu ezinik ibiltzen naiz…

Eskiatzen jardun ondoren, arratsaldean, atseden hartzea erabaki nuen (dagoenekoz hasi naiz belaunari kasu egiten!) eta Mari eta umeek eskiatzen pare bat ordu gehiago pasa zituzten arren, nik uko egin nion. Eta hurrengo egunean ere ez nuen eskiatu, bizikletaz Arettera jaitsi nintzen, gero 23 kilometroko aldapa gogorra igotzeko asmoz … Beno aldapa 18 kilometrokoa dela esan daiteke, baina hori beste batean kontatuko dut: a zer aldapatzarra!!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Olentzeroren oparia

Gure ikazkin parranderoak a zer nolako oparia ekarri didan! neo freerunner berri-berria.

neo freerunner

Eta zer da aparato hori? motzean esateko, openmokok diseinatutako mobil librea da. Bai telefono mobila da, berezi samarra, baina azken finean mobila.
Bere ezaugarriak honakoak dira: pantaila taktila dauka eta gpsa ere bai, horrez gain, wifi bidez konekta daiteke internetera, blutootha ere badauka eta kable bidez ere konekta daiteke ordenadore batera usb sarrera bat erabiliz. Baina hori guztia baino hobea den ezaugarritxo interesgarria dauka: linux sistema bat instalatzen zaio, eta horrela nahi dudan aplikazioak jar ditzaket bertan, alegia, ordenagailu txiki bat da.
Sistema eragile asko instala daitezke bertan, niri QtMoko instalatu zidan olentzerok, hau debianen oinarritutako banaketa bat da, beraz, debianeko hainbat aplikazio instala ditzaket.

Kostatu zait, baina dagoenekoz konfiguratu dut gpsa, wifia, eta kable bidezko konexioa eta hainbat aplikazio instalatu dizkiot internetetik zuzenean. Horien artean gps-arekin bizikleta buelta grabatzeko aukera ematen duen tangoGPS aplikazioa. Horrela, OpenStreeMaps mapetan agertzen ez diren bideak gehitu ahal izango ditut mapa librean.
gps bidezko nabigaziorako navit aplikazioa ere instalatu dut, baina oraindik ez dut erabili. Hori ere frogatzeko irrikitan nago.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

Lac de Leon: klasiko bihurtzeko bidean

Bai, bai. Lau aldiz joan naiz Landetako Leon herrira bizikletaz. Lehenengoan bakarrik joan nintzen, eta bidaiaren komentarioa blogean sartu nuen, baina beste hirurak lagun artean egin ditugu. Horiek ez ditut blogean sartu izan, baina bikely bidez hainbat ibilbide markatuta laga nituen, bata blogean sartutako ibilbideari dagokiona da. Hau Leongo Lakuaren ifar alderaino doa eta 91 kilometro ingurukoa da. Bestea, ihaz egindako bideari dagokiona da 131 kilometrotakoa. Azken horretan Angelu eta Baiona inguruko trafikotik ihes egin nahi izan genuen, horregatik da luzeagoa.

 Aurten ere trafkotik ihes egin nahi izan dugu, baina bidea hain luzea egin gabe. Irtenbidea Imamolek proposatu zuen, Senperetik barrena Baionara joatea! Eta egia esateko bidea zoragarria da; trafiko gutxi, aldapa ere neurrian, zuhaitzez jositako inguruak eta ibilbideari gehitzen zaizkion kilometroak ez dira gehiegi, guztira 103 kilometro. Ibilbide osoa mapan ikus daiteke:

Aurten bost izan gara, hurrengo urtean zenbat izango gara? apustuak egin.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

partehartzaileak

Horra Aiara bizikletaz igo ginenon argazkia… gutako hiruk protokoloari ez zioten kasu gehiegi egin eta argazki ofiziala baino lehen Andazarrate aldera ihes egin zuten, horregatik ageri dira kamino ondoan hiru perretxikoren moduan. Hurrengo urtean besteok bezain apain atera nahi badute protokoloa jarraitu besterik ez dute.
Bestalde, aurtengo edizioan ikusle asko izan dugunez, agian ikusleen argazkia jarri beharko nuke… Fotofinisha ere sartu beharko dut, baina horretarako, lehendabizi lortu egin behar!

aia09

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Aiako errege? Gora errepublika!

Beti podiumean egon izan da, baina inoiz ez zuen irabazi. Atzo arte. Azkarrena Imamol izan baitzen atzoko Aiako igoeran.

Urtez urteko denboren taula honakoa da:

izena 2009 2008 2007 2006 2005 2004
Imamol 26:56 —– 27:20 25:20 29:14 25:28
Juan Martin 26:56 —– 26:54 25:32 27:44 29:40
Alberto 26:56 26:58 —– —– —– —–
Thony 28:21 27:05 29:10 25:28 26:36 25:28
Mikel 30:33 29:42 35:56 32:22 33:45 31:28
Xabier 30:45 —– 37:47 —– 33:45 28:15
joseba 31:39 42:17 35:02 39:08 32:25 30:33
Xavi 34:34 —– —– —– —– —–
Leire 39:02 42:17 —– —– —– —–
Iñaki 39:02 27:40 44:00 40:56 39:11 39:50
Koko 39:14 —– —– —– —– 46:40
Mari 40:07 42:17 43:07 39:08 35:52 39:50
Boero 42:52 50:00 —– 39:08 55:?? —–
Ines 42:52 36:43 41:47 38:56 —– —–
Xalegi —– 31:52 44:00 —– 55:?? —–
Xubi —– 40:00 39:44 47:23 39:11 38:45
Idoia —– 40:44 44:00 40:56 —– 39:50
Nerea —– 50:00 —– 47:23 —– —–
Pipi —– —– 27:57 23:47 —– —–
Maritxu —– —– 38:18 38:49 39:11 42:35
Xabin —– —– 41:42 43:49 55:?? 50:23
Aran —– —– 1:09:47 53:18 —– 50:36
Ainhoa —– —– 1:09:50 53:18 —– —–
Ibon —– —– —– 44:22 55:?? 38:45
Itziar —– —– —– —– —– 43:13

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | 5 iruzkin

Badator Aiako igoeraren eguna!

Badatorrela!

Aurten Juan Martin, Alberto eta Imamol izango ditugu podiumean, betiere Gringo eta SuperThonyren baimena medio.
Nesken artean berrikuntza bat: guztiek podiuma ziurra daukate! Izan ere Ines, Leire eta Mari besterik ez omen dira azalduko ziklista jantziekin. Nahiago dut ezer gehiago ez esan.

Eta amaitzeko 2008ko Aiako igoerari dagozkion denborak eta argazkia (aurreko urteko denborak ez bainituen jarri):
aia_2008

Argazkiko bizikleta irabazlearena da, jakina.
Irabazle Alberto……26:58
2.- Antonio ……….27:05
3.- Iñaki
Maka……..27:40
4.- Gringo ………..29:42
5.- Xalegi
………..31:52
6.- Ines ………….36:43
7.- Xubi
………….40:00
8.- Idoia ……….. 40:44
9.- Leire
…………42:17
10.- Mari ………… 42:17
11.- Joxeba
………..42:17
12.- Nerea ……….. 50:00
13.- Boero ………..
50:00

Aurtengo denborekin taulatxo politen bat jartzen saiatuko naiz.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Zarauztik Allora

Zarauztik Allora joan behar dugu, eta horretarako ibilbideen artean honakoak izan daitezke aukerak:

Lehenengoa:


Eta ibilbidearen profila hauxe da:
zarautz-mandubia-allo

bigarrena:


Bere profila honakoa da:
zarautz-andazarrate-allo

Bien arteko konparazioa:

Mandubiatik barrena doana laburragoa da (126 km batak eta 131 km besteak), gainera, Tolosatik Alegirako eta Ordiziatik Beasainerako ibilbide makurrak ekiditen ditu eta, ondorioz, galtzeko arrisku gutxiago.
kontrako aldean, ordea, aldapa aipatu behar da, Meaga eta Mandubia gogorragoak baitira Andazarrate baino.
Bestalde, blogean inoiz aipatu ez dudan arren, Andazarretik barrena doana bi aldiz egina dut dagoenekoz, beraz, oraingoan Mandubia igo beharko dugu…

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | 3 iruzkin

Granada erreka eta Iturriotz arteko koxka

Aurreko sarrera batean Pagoeta mendiaren inguruan egindako ibilbidea komentatu nuen, eta ibilbide horretan koxka berezi bat aipatu nuen: Granada Errekako jatetxetik Iturriotzeko bentara doan aldapa. Benetan gogorra da aldapa, honako profilean ikus daitekeen bezala.
granada errekatik iturriotzerako profila

Irudian ikus daitekeen bezala, hasiera latza dauka, lehenengo 120 metroek %17ko malda daukate, eta %6.6ko atsedenalditxoaren ondoren, %18ko 334 metro egin behar dira. Bertan zeuden betizuek ere begirada arraroa eskaini zidaten, eta txahal edo idizko batek adarrak ere erakutsi zizkidan mesfidati. Zati gogor horren ondoren, batere atsedenik gabe, beste 600 metro gogor daude, baina ez aurrekoa bezain gogorra: %13.8ko malda besterik ez baitauka zati horrek. Jarraian baserri bat ageri da bidearen ezkerretan, eta zati hori lasaiagoa da, 350 metrotan %7.6ko malda baitago; hor arnasa hartzen saiatzea komeni da, izan ere, ondoren beste zati gogorra baitago: 750 metro %14.4ko maldarekin! Pare horretan gurutzatu nuen oinezko bat, eta gora kilometro inguru geratzen zitzaidala esan zidan. Uste dut bizitzan egin dudan kilometro luzeena dela. Baserria atzean laga, zelaian gora egin eta halako batean ezkerrera 130 gradu inguruko bira ematen du bideak. Direkzio aldaketa honi esker Imamol zein urruti zetorren ikusi ahal izan nuen. Nire baitan nik falta nuena baino gehiago falta zuela pentsatu nuen, baina era berean, ni baino errazago joango zela bere plato ñimiñoari esker…
Zati gogor horren ondoren hainbat baserri dauden gunera iritsi nintzen, han beheranzko zatitxoa ere badago, eta eskerrak! Hala ere zati horretan %11ko malda dago. Egindakoaren aldean ezer ez. Ondoren basoan sartzen da bidea, eta 200 metro lasai (%7.8ko malda) daude etenik gabeko aldaparen amaieraraino.  Han goian bospasei asto zeuden… eta ni!
Bideak behera egiten du leku horretan, beraz helburua lortu nuen. Ur pixkat eran, zakurren moduan terrenoa markatu pixa parrasta eder batekin eta, Andazarratetik Iturriotzera doan bidea non egon zitekeen begiratzen egon ondoren, atzera jo nuen Imamolengana. Ez nuen asko jaitsi behar izan berarekin topo egiteko. Gaina bertan zegoela esan eta biok elkarrekin egin genituen bukaerako gora beherak, baso berde-berdean jira eta bira egiten duen bidean. Bide guztiko zati polittena dudarik gabe. Hala ere goranzko zati gogorrik ere badago; batez ere azken aldapa. Esprinterako egokia, baina jakin egin behar azken aldapa dela… Alegia, Imamolek traizioz irabazi zidala!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Matxinbentara urtero bezala?

Ez horixe! Aurtengo Xoxote eguna berezia izan da. 40 urtetik gora edukitzeak bizkar hezurretan eragina eduki du eta ohiko bi ziklista ezin joan geratu dira… Beste batek lana eta laugarrenak gogorik ez (?) Alegia Imamol eta biok ginen joatekoak, baina azkenean Mikel ere animatu egin zen, ez bazkaltzeko, baina bai bizikletaz gure bidea egiteko, Santa Agedako gaineraino behintzat bai, eta gero handik Elduaien aldera joango zela. Beste bazkari batera. Panorama horrekin alabari proposatu nion ea gurekin joan nahi ote zuen urteroko ibilbidea egitera. Eta baietz erantzun zuen!
 13 urteko alaba gurekin etorriko zen, berrogei ta pikoko lagunei beldurra ematen dien profila  egitera… Eta bai egin ere.

Mundiala izan zen Leire aldapatzar horietan gora lasai lasai igotzen ikustea. Jarduna bukatutakoan guztiek zoriondu zuten egindakoagatik, baina batez ere bertatik bertara ikusi genuenok: Mikelek, Imamolek eta hirurok.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina