Nire kalterako izan daitekeen arren, aitortu behar dut, gaur ausartu naizela, lehenengoz, bide seinale guztiak betetzen. Ondorioz, hiru auto gidarik txakur aurpegiarekin begiratu naute nire autoa aurreratzeko aukera izan dutenean. Asteburuan ez naiz autoan ibili, beraz, ez dakit kontrol gehiago egon den ala ez. Gaur, ez dut bat bera ere ikusi eta gaur ere kilometro dezente egin ditut. Zapatu gauean Mundakako jaietara joateko taxia hartu genuen, baita bueltarako ere. Dani da gure taxi gidaria eta puntukako karnetaz jardun genuen Mundakara bidean. Berari ez zaio sistema gustatzen. Horixe esan zigun, behintzat. Baita gidari profesionalentzako beste sistemaren bat jarri beharko zuketela.
Baliteke, hein batenk,arrazoia izatea. Esan nahi dut, errepidean joan-etorriak egitetik bizi denarentzako, nahikoa estresantea izan daitekeela, arau guztiek betetzen gidatzea. Baliteke horrela izatea, baina Daniri esan nionez, ni dezente estresatzen naiz aspaldi honetan, errepidera ateratzen naizen bakoitzean. Aurrera eta izpiluetan begiratzeaz gainera, norberak egiten ditzakeen hanka sartzeak zaintzeaz gainera, atzetik datorkizunari adi egon behar duzu, aurretik doanari bistarik kendu barik, alboko bidetik sartuko denaz arduratu behar duzu eta hori gutxi balitz, bidegurutze guztietan, batez ere bidea emateko horietan, atzetik inork aurreratu ez zaitzan zaindu behar duzu (zelako amorrua ematen didan horrek!!!).
Beraz, espero dut, puntuak ez galtzeko beldurrak eraginda-edo, aurrerantzean errepidean aritzea errazagoa izatea eta estresa aldi baterako izatea; hau da, bide seinale guztiak errespetatzen ikasteko behar dugun denbora bakarrik izatea, ze, hori ere “asignatura pendiente” dela uste dut gidatzen dugun guztiontzako.
