ANBULATEGIA

Asteartean lagun batekin joan behar izan nintzen anbulategira. Sartu bezain laster, mugikorrari soinua kendu nion. Iruditzen zait arruntena dela, horrelako leku batean itzaltzea. Berbetan ibili ginen, baina oso baxu.

Txikitan amak erakutsi zidan itxaron geletan ixilik egon behar dela eta formal-formal. Ba ez… Gaur egun, ez da horrelakorik gertatzen. Neska bat sartu zen eta telefonoa etengabe zebilen joka. Ez zion soinurik kendu.

Amama, ama eta alaba sartu ziren. Ozen hitz egiten, mugikorretik hitz egiten,…

Gora gaixoekiko errespetua!

Kategoria: Sailkatugabeak Etiketak , , . Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude