Gasteizen euskeraz argitaratzen den Alea aldizkari berrian (apirilak 17, 12. zk.), Maritxu Goikoetxearen gutuna dator, Ricardo Gómezen adierazpen batzuk hizpide hartuta.
“Henrike Knörr Iruña-Veleiako grafitoak benetakoak zirela pentsatu zuen hasieratik eta Iritzi horrekin hil zen. Bere bizitzako azken hilabeetetan presio akademiko handiak jaso zituen faltsuak zirela “onar” zezan Lakarra eta Gorrochategui lankideen aldetik . Ez zuen amore eman, baina azkenik “onartu” zuen, aipaturiko biei idatzitako mezu luze batean, grafitoak ezin zitezkeela III. mendekoak izan. Baina gaineratu zuen bere ustez geroagokoak zirela, erromatarkuntzaren eta Veleiako balizko elizbarrutiaren (IX. mendea) bitartekoak: “Cabe suponer cierta continuidad de Iruña-Veleia hasta esa época armentiense. […] Y esa continuidad explicaría las palabras vascas con su aspecto “moderno”, dio, besteak beste, mezuan.
Beraz, datazioa atzeratu zuen, baina ez zuen atzera egin bere pentsaeran. Ricardo Gómez-en Alea-ko elkarrizketa irakurri duenak agian beste iritzi bat aterako zuen “… poliki poliki gaztelua erortzen joan zen. Ez dakit inoiz pentsatu zuen faltsuak zirenik, baina…” Beharbada ez du gezurrik esaten, baina egia lausotu bai.
Askoz urrunago joan ziren Lakarra eta Gorrochategui eta hauek elkarrizketatu zituen Barandiaran, Berriako kazetaria : “Eta, hil baino lehenago, mezu bat igorri zien bi kideei. Mezua, osorik, ezezaguna izan da gaur arte. Gaur, senideek publiko egitea erabaki dute. Mezu horretan, Arabako hizkuntzalariak bat egin zuen beste bi filologoen tesi nagusiarekin. Idazkunak ez dira, Gilek behin eta berriro defenditu bezala, III. mendearen ingurukoak. Beraz, faltsuak dira”. (2009-3-6).
Hau izan da iritzi publikoari igorri zaion mezua. Eta ez da egia. Garbi hitz eginda, gezurra da. Idatzi osoa Interneten kontsulta daiteke. Familiarekin ere hitz egin daiteke. Iritzi ezberdinak izan ditzakegu grafitoez, baina ezin da horrela jokatu pertsona baten memoriarekin. Henrikek ez zuen horrelakorik merezi.”
Maritxu Goikoetxea (SOS Iruña-Veleia)
