Soldadu beharginen patua

Gaur bertan irakurri diot Miguel Angel Aguillari Paisen zera esaten, soldaduek Indar Armatuen Ordenantza Errealen 157.artikuluan dioela soldaduek gustura egiten dituztela lan bereziak, hauek agintzen duten arrisku, zailtasun eta desorosotasunei aurre eginez. Beraz, eta kontuan izanik soldaduak direla lanean hiltzeko arriskua dutela aurreikusten zaizkien behargin bakarrak, zertarako hainbeste hika-mika?
Ohelaguna eta biok kotxean gindoazen irratian hainbat soldadu espainiar hil zirela entzun genuenean; eta berak esan zidan: “hara! horretarako daude!”.
Eta, arrazoia ez zaio falta; lanean ari zirela? bai; aginduak betetzen ari zirela? bai; lanbide horretan ezin direla aginduan dudan jarri? bai. Baina hori guztia badakite. Beste kontu bat da lanbide hori gaur egun aukeratzen duenak zergatik aukeratzen duen: beharrak eraginda, beste herrialde batetik etorri eta naziotasuna lortzeko…
Dena dela, eta lanean bertan erakusten dietenez hil daitezkeela eta harro egon beharko liratekeela euren “herrialdea” defendatzeagatik hilko balira, ba… gaitz erdi. Egunero milaka lagun hiltzen dira, patu hori aukeratu barik.
Sasoi baten “Ez, ez, ez, soldaduzkari ez” esaten genuen (Ondarroan “gu ez guz, zu zegaitxik zuz” esaten ei zuten). Lortu zen derrigorrezko soldadutza desagerraraztea, ez ordea armadaren kontrako borrokarekin jarraitzea; eta Espainiako armadak bere izatea justifikatzeko asmoz, bestelako egitekoak asmatzen ditu, baina soldaduekin, armekin, gerretan… Soldaduaren patu triste eta ulertezina.

marijo