Joan zen domekan Redes saioan Elsa Punseti entzun nion azaltzen zela erdi lo gaudenean, ohean, sormen prozesu ikaragarria izaten duela gure burmuinak. Ametsen inkubazioaren teknika aipatu zuen gero, sormen prozesu horri etekina ateratzeko teknika baliagarri gisa. Dirudienez, arazo zehatz baten aurrean, oheratzerakoan arazoa bisualizatzea lagungaria izan dakiguke.
Teknika benetan sinplea eta erraza iruditu zitzaidan:
- Oheratzerakoan arazoarekin pentsatu eta paper batean idatzi
- Koadernoa eta boligrafoa mesanotxean laga argia itzali aurretik
- Arazoa bisualizatu irudi zehatz batekin lokartzen ari garen bitartean
- Esnatzerakoan, argia piztu barik eta ‘duermevela’ egoera aprobetxatuta, koadernoan jaso amets egindakoa
- Egunean zehar amestutako horrek arazoa konpontzeko giltza eraginkorrik ematen digun pentsatu
- Teknika nahi beste aldiz errepikatu
Gaur goizean horixe pentsatzen esnatu naiz eta baita ere blogean horretaz idatzi nahi nuela amestu dudala. Ez dut koadernoaren praktika egin, baina begiak erabat ireki gabe ikusi dut nire burua hauxe bera egiten. Hala ere, ez nengoen ordenagailu aurrean. Zine pantaila bihurturik nituen begiak eta handik pasatzen ziren hainbeste ideia, gogo, esaldi, egoera, urduritasun… Hainbeste ze, begi gainetan mina ere sentitu dudala, burukomina-edo.
Askotan bizi izan dudan egoera izaten da; urduri nagoenean, egonezina daukadanean, aurrera modurik onenean nola egin asmatu beharra daukadanean. Ez dakit Punsetek dioen “ametsen inkubazioren teknika” balekoa izango den, baina frogatzea izango da kontua.
