Nekea, izugarrizko nekea. Aspaldian ez neukala horrelako sentsaziorik. Uste dut, betaurrekoek ere aurpegian izugarrizko pisua hartu dutela. Erabat txof, plof, KO nago.
Sekulan ez dut anemiarik izan, pasa den urtean nire odolak B12 bitaminaren falta igarri nuen. Injekzioak hartu eta ematen du zer edo zer igotzen dela. Oran pare bat aste beste analisi batzuk egin nituen eta oraingoan burdin faltan nago.
Egunero batetik bestera korrika, elikadura eskasa etxetik kanpo bazkaltzen dudalako (bazkaltzeko astia dudanean…), kirola egiteko tarterik ez, estresa… Jende guztiarekin ondo geratu beharra, zure atzetik gaizki esaka ibiltzeko, %100a eman trukean ezer gutxi jasotzeko.
Batzuek esango dute, pertsona askoren egunerokoa deskribatzen nagoela. Ez dakit egunerokoa den, nire eguneroko frustrazioa den, edo zer.
Urtero, nire buruari agintzen diot aldatuko naizela, gauzak lasaiago hartuko ditudala, baina ezin. 34 urterekin ez dut uste aldatzeko tarterik izango dudan.
Oporrak “atseden” hartzeko erabiliko ditut, ahal dudan heinean beti ere.
