Gaur irakasle batek esan dit, arreta gehiago jarri behar diodala nire karrerari. Arrazoia eman diot. Norbaitek arrazoia duenean eman behar zaio, hala esan izan didate etxean.
Apurtxu bat pentsatu eta gogoratu naiz pasa den igandean irakurri nuen artikulu batekin El Semanalen: “Mileuristas con matrículas de honor. ¿Qué fue de los mejores de clase?”
Bertan azaltzen da promozioko lehenak izan zirenak, ohorezko matrikulak atera zituztenen gaur egungo egoera. Gehienak erdi-purdiko lanetan bukatu dute.
Horrek ez du esan nahi ikasketak utzi behar ditudanik, jarraituko dut (ze erremedio…). Askok galdetzen didate ia noiz bukatuko dudan, ia ez daukadan gogorik, balio dudala (nik dudatan jartzen dut balio dudan filologoa izateko), denbora gehiago eskeini behar diodala,… Guztiek arrazoia.
Lasaitasunez hartu dut. Ez du esan nahi geldi nabilenik ezer egin barik, lanean nabil eta beste mila gauzetan. Karrerarako gogoa eta animoak aspaldi joan zitzaizkidan, orain erronka da, bukatu behar dudan zerbait.
