Egun hauetan Jorge Bucay-ren liburu bat irakurtzen egon naiz: “Déjame que te cuente”. Ipuin desberdinak daude bilduta, baina badago bat bereziki gustatu zaidana: Eraztunaren benetako balioa izena daukana.
Gazte bat maisu batengana doa, aholku eske. Ez omen du ezer ondo egiten, jendeak baldarra dela esaten du, kaikua, ez duela ezertarako balio… Maisuak esaten dio, ezin duela lagundu, berak ere bere arazoak dituela. Mesede baten truke laguntza emango dio. Eraztuna kentzen du, zor bat ordaintzeko saldu beharra dauka. Herrira bidaltzen du gaztea, gutxienez bere truke urrezko bi txanpon lortu behar ditu. Herritik bueltan, nahiko atsekabetuta dator: bakarrik eskeini diote zilarrezko bi txanpon. Maisuak bitxigilearengana bidaltzen du, berak jakingo baitu zein den benetako balioa.
Handik itzultzean, gaztea pozez txoratzen dator. “Jauna, urrezko 58 txanpon eskeini dizkidate!”. Honakoa erantzun zion maisuak: ” Eseri zaitez. Eraztuna bezalakoa zara zu: balio handiko bitxia, bakarra. Eta horregatik, bakarrik aditu batek baloratu ahal zaitu. Zergatik erakutsi nahi diozu kalean ibiltzen den edonori zenbat balio duzun?”
Hausnarketarako ipuin polita.
