Goiena taldean berritasunekin gatoz

Telebistan berrituta, paperean ere bai, Interneten ere bai… Denok ikusiko dituzue aldaketak, baina lehenengo-lehenengo aldaketa on line dago. Beti, edo gehienetan izaten da informazio iturri azkarrena Internet. Gaur ere halaxe.

To azalaren pantailazo bat. Eta noski, goiena.net berrituan nabigatzeko aukera oraintxetik.
GoienaBerria.jpg

Bueno, onena izango da goiena.net-era bertara egitea kilik… Baina berritasun handiena marka bateratuan dago. Goiena deituko dira gure produktu guztiak. Desagertuko da GOITB, desagertu GOIENKARIA… eta lekua lagako zaio papereko GOIENA-ri, Interneteko GOIENA-ri, eta GOIENA telebistari. Izan ere, gure irakurle-ikusle-entzuleak horien batura dira eta edukia ere jende berak sortzen du hedabide ezberdinetarako.

Gaur bertan telebistan dekoratu berriak, eduki berriak… eta paperean ere berritasunak dezente: irudi berritua, kolore korporatibo berria, eduki ezberdinak…

Ia asmatzen dugun aldaketokin. Nik badut esperantza.

Twitter sorkuntza kapagailu: sakontasuna behera eta zitak gora

Hilabete da. Hilabete osoa baino gehiago blog honek ez duela letrarik jaso. Eta blog hau balitz salbuespena…

Nik ez dut sekula egin collagerik artaziekin papereko argazkiak eta
testua elkartzen, quark-a betetzea tumatxa zen garaian hasi ginen gure
belaunaldikook kazetaritzan. Gero etorri ziren web estatikoak-edo eta
hori berori ere aurreratzea izan zen. Horren ostean blogak, eta hau bai
benetako hedabide baten “jabe” izatea: norberak ahal eta gura duenean
idatzi, idazteaz bat publikatu, banaketa sisteman eurorik gastatzeke,
karaktere zehatz batzuetara makurtu barik, erretratuekin zein bideoekin
lagundutako artikulu multimediak, norbera editore, azalpenik eman
beharrik ez inori bertan idatzitakoaz…

Hala eta guztiz, hilabete idatzi barik blog honetan… Bitartean twitter
izan dut inoiz baino gogokoago, Facebook-en bolada ere atzean
geratzeraino. Horren kulpa dute twitterrek berak, jarraipena egiteko
darabildan tweetdeck irakurgailuak eta zein euskaldunek tuiteatzen duen ikusteko ere balio izan didan umap-ek.
Gustatzen zait 140 karaktereko esaldia pentsatu beharra ere, laburtu
beharra, lastoa kentzeko askok (ez denek) egiten duten ahalegina…
Twitterrek iraultza berria dakar. Oraindik falta da irakurgailuak
gizartean zabaltzea, baina hori pasatutakoan geratu ezineko trena izango
da. Hori badaki iPad batean tuiten eta Facebook-eko mezuen jarraipena egin duen edonork Flipboard edo antzeko tresna batekin.

Baina edukia? Eduki berria ere badakar?

Uste dut twitterrek sorkuntza mugatzen duela. Edo esan beharko nuke 140
karakterera ekarri duela esateko dugun hori guztia. Idazle gehiago
ikusten ditut twitterri lotuagoak blogari baino azkenaldian. Eta zer
gertatzen da hau horrela izanda? ba ez dagoela sakontasun larregirik
esaten direnetan. Artikuluak erlazionatzen ditugu, harek edo bestelakok
idatzitakoa retuiteatu. Besteen pentsakerak gure twitter perfilarekin
errepikatu (askotan gazteleraz edo ingelesez, eta euskal esparrutik
kanpokoak). Mugatu dugu “gure” edukia 140 karakteretako mezu batzuetara
eta esan beharrik ere ez dago blogean aipatuko ez genituzkeen errazkeria
asko ere sartzen ditugula tuit batean.

Tuitek balio dute hainbat ideia jende gehiagorengana zabaltzeko, baina
ez ideiak sortzeko eta garatzeko. Eta hori da twitterretik gogoko ez
dudan elementurik nagusiena. Sorkuntza zikiratzaile ere bada, bai
behintzat, sakontasun handiagoko euskarriak (blogak, papereko
artikuluak…) erabiltzeari lagatzen diogun heinean. Eta jakina,
lagatzen dihardugu.

Blogen eta paperaren defentsa

Die Zeit egunkariko zuzendariari irakurri
diogu erabaki zutela artikulu luzeak egitean jarraitzea, dokumentatuak,
serioak, baita zailak ere. Etorkizuneko paper-prentsan, berak dioenez
etorkizuna egon badagoelako eta “orientazio eta sakontze kazetaritza”
eginez emaitzak onak direlako. Arrakasta kasu bat da Alemaniako egunkari
honena eta argi du kalitateak dakarrela dirua. Harpidedun berri gehienak
20-30 urteko gazteak dira gainera… Sinestezina guk bizi dugunetik
begiratuta.

Baina paperari lotzen badizkiogu sakontasuna, kalitatea, orientazioa…
moduko berbak ez dago zertan hitz horiek ez erabili blogeko artikuluei
gagozkionean. Pentsatzen dut Interneten ere badagoela horrelako
artikuluendako lekua, diferentzia txiki (barkatu, bakar) batekin:
paperak ematen du dirua eta Internetek ez.

Arrakasta: multimedia ondo erabiltzea

Beraz, badirudi, oraingoz, sormen garatua agerikoago dela paperean eta
blogetan, esaterako. Hor lantzen dira gai potolo horiek guztiak eta
gero, zabaldu, tuit bitartez-eta ere egin beharra dago 2010ean.
Arrakasta, tresna guztiak egoki erabiltzetik etorriko dela dirudi.
Inbertitu beharko da digitalean eta asko, baina “ez dago paperagatik
gaizki-berbaka jarduterik” Giovanni di Lorenzok esaten duen moduan. Etorkizuna eta oraina ere multimedia da.

Dantzaldi irekia

Hankak ditut mugitzen hau idazten nagoela. Tapiaren “Maritxu tabernerea” jarri du dantza gidariak, Patxi Monterok. Trikitia da dantzan egin daitekeen bat, baina ez bakarra. Kataluniako Ball RodĆ³, Alunelul errumaniarra, Pasodobleak,
baltsak, fandango eta arin-arina, porrusalda, Bretainiako Hanter Dro, Ameriketako Estatu Batuetatik polka bat, borobil zirkasiarra… eta harrapatuta naukaten jauziak eta jauziak eta jauziak.
Dantzaldi irekia

Domeketan izaten da, hilean behin. Hileko azkenengo domeka. Espaloia kafe antzokian batzen da dantza hauek erraz-erraz egin gura duen jendea eta zelako izerdiak!  Edadetu gazteak, ume gazteak… Alboko herrietatik etorritako jende dezente, Bilbotik ere bai dozena erdi, eta herritarrak ere bai, zelan ez. A! eta ez dantzara etorritakoak bakarrik, gustura asko kafetxoa hartu eta dantzaldia ikusten egoten direnak ere makina bat dira. Erromeria bat, horixe, erromeria bat.

Azkartxoa Tapiaren kantua. Eta orain beste bat, buelta, klaro. Aprobetxatuko dut deskantsurako hau ere bizkor xamarra da-eta! “Aspaldi galdua da Elgetaren kasta…” dio kantuak Jazinto Rivas gogoan. Eta amaitu dezadan blogeko sarrera hau. Bozgoragailuetatik ahots sarkor bat. Aibalaletxe! Manuel Lekuonak Ondarroan batutako pieza da! Balseora Ana Juanixerekin (Hiru truku).

eta tiro eta tunba

Hurrengo astea dantzarako ez dakit izango den, baina Joseba Tapia bere lan berriarekin izango dugu Espaloian, diskoa aurkezten. Gogoz nago ia zein proposamen dakarren. Urriaren 3an aurkeztuko du “eta tiro eta tunba”, arratsaldeko 19:00etan Espaloian. Ze ondo!

‘Non lotu dezaket esan, zure altzuan izan ezik’

Bakarrik harritzarraren kontra-edo.
IMG_3665

IMG_3666

IMG_3667

IMG_3668

Eta espero izan leike gerrikuaren beste aldian egotia aitta, edo lagunen bat, edo… Bueno, akaso laguna izango dau furgonetia…

Non lo egin dezaket esan
Zure altzoan izan ezik
Non gitarra gorde, erretzekoa
Hau miseria latza

Ez dau furgonetiaren altzuan lo egingo, ez gitarra eta erretzekua gordeko Ruperrek letxe. BaiƱa harrixak bai, harrixak gordetzen dittu, eta baitta gerrikuaren puntia lotu be. Autokudeaketa… šŸ™‚

IMG_3669

Bi liburu eta erdi

Normal
0
0
1
363
2070
17
4
2542
11.1287

0

21
0
0


Oporrak zein eder. Hamar egunean etxetik kanpo
eta bi liburu eta erdi irakurri ditut. Eta erdia irakurri izanak amorratu egin
nau, redio! hain gustura nengoen irakurtzenā€¦ Lisboara nindoanez
Arretxeren bat eramateko esan zidan lagun batek, hala ere, beste batzuk
sartu nituen maletan:

 

  • “Londres kartoizkoa da” irakurtzeko
    irrikaz nengoen. Aselek 
    eragin zidan irakurtzeko gogo hori. Eta baita gustura asko jarraitzen dudan
    BeƱat Sarasolak ere (hori da kritika kapazitatea!).
    Nik jan egin dut liburua. Gustura irakurri dut eta gertuko egin zait
    pazientziako eta Risekoen afera han goikoa izanagatik, teilatuetakoa. “Mundua kartoizkoa da, uste nuen
    bezela” ba horixe, gustura irakurri dudala eta akaberako literatura-jolasa
    gustatu zaidala. Baita amaierako “ikuspuntu etiko-politikoa” apaldu arren ere.
  • “Hor dago Kevin?” jode, barre pilo
    bat egin dut liburuarekin baina ez dut uste irakurle guztiek egingo dutenik. Ez nekien zer izango nuen eskuartean, baina erakarri
    egin ninduen eta Elkarren erosi. nobela.odt horrek makina bat buelta eman ditu.
    Idazle gaztea ikusten nuen teklatu atzean lerro bakoitza irakurri ahala eta horregatik pasarte batzuk
    arraroak ere iruditu zaizkit. Paperarenganako lilura, “Olivettiaren aroan
    ez nuen behin ere ezer galdukoā€¦”, “lehen letra bakarra idaztea
    transzendentea zenā€¦” eta parrafoa amaitzeko M.I.B. LlaudĆ©s Santiagoren
    “Oroimenen kutxan bila, iragan denbora orok iduri du hobea” esaldia.
    Ez zait larregi gustatu liburu erdialdean irakurleari egiten zaion deia ere,
    baina esandakoa, liburua zast batean irakurtzekoa. Kantautore batzuen letrak
    nobelan nahastuta topatzea ere gustura hartzen da, portzierto.
  • “Ospitalekoak” liburuak harrapatu
    ninduen hasieratik. Antzarena izateak ere erakartzen ninduenā€¦ Gusturen
    irakurtzen niharduenean, ordea, kaka! abioian ahaztu! Eta konturatu eta ezin
    ezer egin ze Madrilera bueltan zen abioia (eta, klaro, liburua); Liburuaren patua
    Madrilen norbaitek irakurtzea? seguruenik ez, eta Bilboko aireportuko bankuren
    batean ahaztuta ere ez seguruen, baina min gutxiago emango lidake eta politagoa
    litzateke euskaldunen batek topatzea. En fin, kontakizun gogorrari marraztu nizkion arkatz marka barik hartu beharko dut liburu berria. Irakurtzeko gogoz nago berriz esaldi borobil haiek (borobilegiak ereā€¦). Gaur bertan erosiko dut liburua. Buruz nabil, baina nobelako Mikelek esaten du bigarren aldiz idatziko balu liburua dena aldatuko litzatekeela goitik behera (fikzioa agerian utzi nahia-edo), baina bueno, espero dut irakurtzerakoan gauza bera ez gertatzea ze zapore goxoa zen irakurle onengan utzi duena lehen zatiko irakurraldian.

Adierazteko modu bi: bapeza eta zarata

Adierazteko modu esanguratsua blusa hauek erakutsi digutena. IruƱean bel-beltzak ziren pankartak, Gasteizen %10 izan dira beltzak eta hau, esaterako, pankartarik ere eraman ezinik nahiz eta euskarriak eraman dituzten. Esanguratsua.
IMG_3497

Eta emozionantea izan da adierazteko modu eder hau, “zaratatsua”.

Berri Txarrak: Aitor Goikoetxea bateria-jotzailearen azkena
Euskarak Aiotz plazatik harantzagoko haizea ere bereganatu du. Jendez pla zegoen plaza. Gorka Urbizu mundial: umil eta indartsu batera. Aitor Goikoetxearena berri txarra, baina gaur ere fenomeno bat 16 urteko ibilbide pegabakoari ginda jartzen. Eskerrik asko taldekideoi. Kontzertu ederra eta mingaina ondo astinduta. Merezi izan du.
IMG_3508

ArgiƱeta auzolanian

IMG_3464
ArgiƱetara fan giƱan atzo afaltzera. Ez zarienondako iƱoiz fan apuntau hurrengo urteko agendan. Demasa izaten da. Ondo afaltzen da eta giro berezixa egoten da auzoko jai gehixenetan moduan. Afaltzeko: tomate entsaladia, pipar berdiak, odolostia, txorixua, tripakixak, solomua, txuletak eta postrerako gaztaia edo madarixa. Fenomenua afarixa! Amaitzeko Arantza eta Pantxo musikan. Nekropoli honen argazki panoramikua hemen (uste dot harrixak elgetar batek eruandakuak-edo dirala…).

Dana dala, afalaurretik, lagunen zain nenguala entzundakuak eragin dau hau mezuau. Barran (kanpoko aldetik, klaro) ziharduan seikote batek eta tartian andrazko honek: “no me creo que la gente trabaje a cambio de nada. Hoy en dĆ­a nadie hace nada parecido”. Eta Andaluzak (azentuagaittik diƱot izango zala Andaluziakua) dale eta dale ezetz, ez zebala sinistuko. Eta auzoko bat azalpenak emoten: 50 lagun inguruk jarduten dabela lanian, auzolanian, eta holan etaratzen dirala jaixak aurrera, eta ez dabela txakurtxikirik be kobratzen hango iƱok, eta… “y a donde va todo ese dinero? La gente tiene que cobrar algo pues nadie trabaja gratis!” Ezin sinistuka Andaluza.

Ez da barrixa, zoritxarrez! Normalian, izan auzuandako, izan kultura elkarte batendako, izan euskara talde batendako, edo jai baten mesedetan… hamaika lagunek dihardue lanian. Hain zuzen be holan jakitzen da zer kostatzen dan proiektuak aurrera eruatia eta horrek proiektuok izaten dira interesgarrixaguak eta emankorraguak dana egindda etortzen diranen aldian.

Zer litzake gure herrixa auzolan barik?  BaiƱa esandako moduan, hau azaltzia bere zilborretik aurrerago begiratu eta iƱoiz ezer egin ez dabenai…

Oh.: ez dakit zein zan berbetan ziharduana eta ez daukat haren gaiƱeko iritzirik. KonberzaziƱo sanua zirudixen eta ni parian tokau baiƱo ez nintzan egin, entzule, kotilleatzen.

Kultura bor-bor bertatik bertara, Elorrion

Horixe igarri dut gure mugen ondo-ondoko herrian, kultura bor-bor dagoela. Mundumira izan daiteke gehien gerturatzen zaiona Debagoienean Elorrioko Musikaireri, baina ez, oraindik asko daukagu ikasteko. Eskoriatzako Errekan Gora ere baliteke antzerako helburuekin sortu izana, baina anaia txikia da oraindik, behinik behin. Musikairek aire freskoa du, egiten dakien jendea dago, argi daude urtetako eskarmentuekin garatutako ideiak, argi dago zer gura den kontatu eta zelan zaindu behar diren ekitaldi guzti-guztiak, badakite ateak zabalik dituen plazak direla kulturarako berreskuratu gura dituztenak. Inbidia sanoa ematen du kulturatik pentsatutako ekitaldi sorta honek. Gustatzen zait dozena ekitaldi egun gutxitan kontzentratu beharrean hilabetean zehar programatzea (jaien estiloa barik kultura programazioa dago atzean). Polita euskaratik pentsatu eta munduko artistak izatea oinarri: Aziza Brahim, Ruper Ordorika, Joni Zenet, Anari… Mundu bat irudikatzen da eta herri bat erakutsi. Herriko paraje ezkutuak ere publiko egin, argiztapenarekin zaindu, erosotasuna eta soinu ona bermatu…
Antolatzaile profesionalak eta amaponteko onak elkarlanean: enpresa pribatuak, batetik; erakunde publikoak, bestetik. Jasotzaile eta hein baten eragile, berriz: herria. Herritarrek eta mugako herritarrok, hau zortea!

> EAE-n 15.000 musika ekitalditik gora antolatzen dira urtero-urtero. Euskal Herriko taldeak izaten dira hirutik bat baino gehiago. Eta ez dagoela eskaintzarik esango dugu, baina ez dagoena da zaindutako eskaintzarik, ze kultura ez da txurroak egitea.

> Ordorika izan zen aurreko astean munduko musikaria Elorrioko plazan. Jendetza handia ikusten eta emanaldi ona. Artista segurua Musikairerako. Eta euskara ere segurua da produktua landua dagoenean. Ondo sortua eta ondo garatua.

Goienkariarako artikulua