Horixe dio Euskadi Irratiak egin duen irrati-spot berriak. Etxerunzkoan entzun dut, Mezularia amaitu eta gero. Informatiboez dihardu iragarkiak auto-bonboa eginez. Baina “informazioa: informazioa soilik” izatea ontzat ematen da?
– Informazioa eta ez komunikazioa?
– Informazioa bakarrik?
– Soila dioenean purua esan gura du?
– Soila zer da, sinplea?
– Soila zer da, garbia?
– Soila esklusiboaren zentzuan?
– Soilik bai, eta iritziekin lagunduta ez?
Zer pentsatua ematen du soil berbak.
Azala behar da tiroka ezer konpontzen saiatzeko gaur, eta baita azal hau argitaratzeko ere. Hilketaz hitzik ez, ez du merezi.
Azal honetaz:
En fin, holaxe mundua. Atzo baino okerrago gaur.
Gaur goizean Arrasateko Kulturaten egon naiz. BBK eta Kutxaren fusioaz entzun eta irakurri ditugu demasak, baina gaur Kutxako presidentearen ahotik entzuteko aukera izan dugu fusioaz uste duena. Hitzaldia euskara hutsean izan da eta publikoan egongo ziren 70-80 lagun inguru, gehienak enpresarioak. Bai, baziren euskaraz tautik ere ulertzen ez dutenak. Hala ere, hitzaldia euskara huts eta garbian egin du.
Aurrera goaz bai, aurrera goaz eta garaiotara egokitu beharko dugu euskaltzaleon mezua ere. Presidentea etorri da Debagoienera eta euskara hutsean egin du, konplejo barik. Horixe esan diot hitzaldia amaitu duenean, eskertzen dela hitzaldia euskara hutsez egin izana, beti ez dela gertatzen eta abar. Xabier Iturberen erantzuna hauxe: ni euskalduna naiz.
Hitzaldiko bideorik ez, baiña hemen uzten dut GOITBn egin diogun elkarrizketa (15 min)
Zelako kontzertu profesional eta ona Espaloian ikusi duguna. Kantautore lanetan ondo, jazzeroago jokatzen duenean zoragarri eta bere kantu ezagunenen bertsioekin (hau berua, esan baietz, ta iraun zeinke…) diskokoa gailentzen du. Itoizen denborak berandu harrapatu nituen, diskoetan ezagutu dut Itoiz, baina JC Perez-en lana hasieratik jarraitu dut eta baita zuzeneko batzuk ikusi ere. Jende askoren kontrara JC Perez gustatzen zait Itoiz-en aldean, zer egingo diogu ba.
Zale bat zaleagotzea ez da erraza, baina lortu du. Erraza zuen gaur elkartu garen askokin, baina pena jende gehiagok ikusi ez izana. Taldekideak ere zein baino zein hobeto: Fernan Irazoki zuzen baterian eta erritmoa ondo markatuz, Gonzalo Tejada kontrabaxuarekin joko bateratuan. Haizeen presentzia handia eta belarrietan goxo sartzen dena: Andrzej Olejniczak, Ruben Salbador eta Alberto Urretxo. JC pianoan zatirik handienean eta gitarrarekin amaieran. Gitarrarekin dut gustukoago, baina eroso ikusi dut pianoan, babestuago-edo.
Hilabeteetan ez nintzen emozionatzen kontzertu batean eta bisean eutsi ezinda egon naiz. Gehiago nahi eta amaitu behar dela jakinean… Horretarako ere bada musika, domeka gau euritsua tristea ez izateko. Fenomeno egon da kontzertua eta 150 lagun inguruk gozatu dute gustura jardun duen musikari handiarekin. Biba JC, ederra!
Beti begiratu dotsat Serafiñi miresmenez. Eta ez da ez asko esatia: gizon trankilla, serixua, humanua, jantzixa, euskaltzalia, entzuten dakixena, edadian aurrera juan arren gaztia, animo emolia, e-posta da baten erantzuten dabena, ekintzaillia, konprometidua, herrikua, laguna… Nik holakua izan gura dot haundi eginddakuan, benetan.
Herri hizkerak jasotzen lan egittetik ezagutu dot nik Serafin, Badihardugun sorreratik. Elkarteko
presidente be izan da, eta Ohorezko Presidente da oin. Makiña bat lan egindakua da euskerian alde eta horretxegaittik omenalditxo bat egin bihar dotsagu ingurukuek. Bonbo eta platillo barik, beraren estilua ez da-eta. Bazkari-omenaldi bat izango da eta han egongo gara lagungiro ederrian. Eskerrik asko, Serafin. Hi moduko akuluekin ez jaok geldi egoterik.
Gurasoak bizkaitarrak zituen, Atxondo ingurukoak, baina Eibarrera
ezkondutakoak. Serafin eta anai-arrebak Eibarren jaio ziren eta bertan
bizi izan da beti. Frontoizarreko eskola nazionaletan ikasten hasi
ondoren, fraileetan eta Armeria Eskolan jarraitu zuen. 17 urterekin GAC
lantegian hasi zen lanean eta, ondoren, hainbat urtez Alfan. Franquismo
garaian Eibarren izan zen mugimendu klandestinoan eta euskalgintzan
erabat murgildu zen. 1955-1970 bitartean Eibarren euskararen eta euskal
kulturaren inguruan izandako eragile nagusietakoa izan zen, Imanol
Laspiur eta Juan San Martin lagun zituela. Klub Deportiboko euskara
klaseak, ikastolak, Ekin, eta abar. Baita ondoren ere, HBn, Aralarren
eta Elkarrin. Franko osteko lehenengo legegintzaldian zinegotzi izan
zen Eibarko udaletxean. 1990. urteaz geroztik Eibarko euskara jaso eta
aztertzeko saioetan ere lan handia egin du, batzuetan zuzenean lanean
eta beste batzuetan lekuko bezala. Euskaltzain urgazle da.
Oh.: pista Eibartik. Testua Ahotsak.com webgunetik: Serafin Basauri
Ba ez, localiak ez du negoziorik egin (ez dirutan, eta politikan eragiteko ez da beharrezko, antza) eta lekua utzi du. Edorta Arana EHUko maisuri kasurik egingo badiogu: agian orain arte eduki izan dugun “tokiko”
telebista atrofiko, alegal eta sustrai gabetuan gauzak zuzendu egingo dira. Ez
dut uste bertako kanalentzako notizia txarra izango denik.
Nik uste, Localiak lokaltasunetik izena zuela gehiago izana baino. Tokikotasuna lantzea baino bestelako motiboak egongo ziren seguruenik, eta motibook Cuatrok beteko ditu, akaso.
Dena den, itxi izana ez dakit ba merkatu faltaren adierazgarri ere ez ote den (eta Localia erosiko duenik ez dagoelako, noski)… eta arduratzen nauena itxiera honetatik horixe da, hain zuzen, merkatu falta.
Euskal Herrian ez daukagu merkaturik, baina egia da, egongo bada, tokikotasunak eragindakoa izango dela, ez katean emititzen duten kate handiek sortua.
Zelan sortu euskarazko merkatua? horixe izango da erronka hurrengo urteetan. Eta nago, euskaraz jarduten dugunondako batzean dagoela gakoa. Txikiok batzean ezinbestez, Tokikon egin dugun moduan, baina baita euskarazko handi bakarra txikiengana hurbitzean ere. Ikusteko euskaraz emititzea bera dela txiki audientziak begiratu besterik ez dago eta ezingo gara inor ibili handikeriatan.
Ezin da sekula zehatz esan zer izango den, baina badirudi komunitateak izango direla telebistetako etorkizuna ere. Blogekin ikasi dugu zerbait eta hori telebistara aplikatzea ez dirudi aldrebesa.
Ez dakit euskarak berak komunitate bat osatuko duen, baina euskara eta tokikotauna baturik komunitateak osatuko direla dirudi. Komunitate horietan eragitea eta feedbacka lortzea izan daiteke txikion eginbeharra berandu baino lehen. Zer ikusi interesgarria ematea bai, baina baita ikus-entzulearen iritzia jasotzekoa ere, edo baita teilatupe berean ez daudenen artean komentatzekoa ere. Ez dut urrun ikusten gure herrietako alkateek hartutako erabaki baten berri telebistan jaso eta hori komentatzea Internet eta telebista lotuko dituen berrikuntza horren bidez.
Atzo eta gaur bi ebentotan izan naiz. Guggenheim-en bata; bestea Itsasadarraren Itsas Museoan. Lehenengoan Bikain ziurtagiria jaso genuen Goienakook eta beti dago ondo errekonozimendua den heinean. Urrezkoa 6 enpresak jaso genuen eta garrantzitsua izan da guretzako enpresa horien artean egotea. Bestetik, gaur arratsaldean Bilboko Hamaika aurkeztu da. Aurkezpen bideoa dago jarrita Hamaikaren webgunean. Guk ekitaldian ikusi dugun horixe, hain zuzen.
Bataz zein besteaz luze berba egin daiteke: ezberdinak izan dira eszenografian, jende kopuruan, jendea bera ere ezberdina, pintxoak ezberdinak, batean zuzeneko musika eta bestean kantu aukeraketa bat, batean bestean baino enpresario gehiago, ezberdina izango da hedabideek batari zein besteari eman dioten tratamendua (kuriosoa, gutxienez batzuek zein gutxi ematen dioten batari eta beste batzuek zein gutxi besteari)… eta ezberdina izan da aurkezleetan ere.
Harrapatu egin nau Pili Kaltzadak. Hori da hori erraztasuna eta egoten jakitea. Euskarari ostikadarik ez, aurkezpen landua, inprobisazio puntuak, paper garrantzitsua ekitaldian, gidari lana ondo eginda… Gustua ematen du eta berari ere esan egin diot zenbat gustatu zaidan. Ez da beti gertatzen, baina aurkezle onek asko janzten dute edozein delarik ere ekitaldia.
Berdintasunak: biak Bilbon izatea bai, behintzat. Eta baita bien webgunetan (bikain eta Hamaika) egindako aurkezpenaren berririk ez egotea emanaldia amaitzeaz bat. Internet beranduagorako-edo utziko zuten.
Portzierto, ia Bilboko Hamaikak ondo hasten duen ibilbidea. Euskarazko telebistagintzarendako ona litzateke. Nire animoak.
Holaxe bai, zapatuan kuadrillan fan giñan Eibarrera eta txikiteua hasi aurretik sartu giñan lokal haundi batera (portzierto, zelako girua dagon Eibarren: han jendiak dirua herrixan gastatzen dau eta itxuria furgoneta gutxiago dago asteburua hortik zihar pasatzeko). Kiroljokoa apustu etxia Isasi kalian dago, Astelena frontoittik metro gutxira. Lokal hotza emoten zeban, baiña konturatu orduko geu berotu eta jokatu giñuazen 48 euro. Zortzi lagunek, bakoitzak seiña euro.
Posturak holan zeren euroko, hau da, euro bat bota makiñara eta Titinen alde egindda 1,45 irabazteko aukeria; Aimarren alde egindda 2,53 irabaztekua. Behin jokatuta, asko irabazteko asmotan jokatu giñuan eta azertau! 🙂
Funtzionauko daben honek inbentuonek? baiezkuan nago. Tragaperras hutsa baiño gehittuago da. Posturazalia izanda erraza da pikatzia… Hori bai, erraza ez dana da txanponjalian jokatzia (ez, hau ez da jolasa!). Gure gurasuek ez leukie asmauko zelan jokatu. Eta zelan asmauko ez daben ba frontoian jokatu bihar eta %16 emon artekarixei. Kiroljokoakuek %5 hartzen dabe. Badago aldia. Eskerrak lagun bi zerela Eibarko lokalian gu laguntzen, bestela ez dakit jakingo giñuken zein apustu egin giñuan… Atentziño horrek merezi dau ehuneko bost hori. A, hori bai, billetiak zelan tragatzen dittuan? flipantia. 🙂
Oin ez dakit zer egin bihar dogun kobratzeko… bertara fan biharko dogu eta hori ez jata bape gustau. kiroljokoa.net-ek be ez dau asko laguntzen eta webgune guztian telefonorik be ez dago iñori galdetzeko. Hau da hau! Eibarrera berriz. Ia berriz be balio daben kobratzera fateko eskusiak bueltatxo bat emoteko hango kale bizixetan. 🙂
Gaurko adibide bat, Goienan jaso dugun curriculum batena. Curriculuma bidali duenari baimena eskatuta hona ekartzen dut:
GOITBra bidali du curriculuma Noelia Perez-ek. Eta jasotzeaz bat hartzen den pertzepzioak ez du zerikusirik paperean jasotzen ditugun curriculumak jasotzen ditugunean izaten denarekin. Bueno, egia esateko curriculum gehienak e-postaz jasotzen dira, baina edo word dokumentu bat dute edo pdf bat, asko jota. Noelia Perezenak ez:
Bere aldeko: umila izatea ze Curriculumean jarri du “Internet: navegación y correo electrónico.” eta webgune oso bat du berak kudeatzen duena… Nabigatu baino gehitxoago…; Bere kontrako: gazteleraz oso ondo eta ingelesez egiten duela, baina ez euskaraz. Ze pena, ikasketak EHUn egin eta gero… Hasi gara jasotzen horrelako curriculumak, edo blog bat nahikoa izan daiteke lanera etorri gura duena hobeto ezagutzeko. Papera? Utikan!
Okerrean pop
Hamaika kantu landu artifizioei muzin egin eta ukitu artistiko-musikal handiekin. Entzule oro gatibatzen duten melodia itsaskorrak daude diskoan, bigarren entzunaldian bertan kantatzen diren errepikak. Oinarri sendo eta solidoa osatzen dute baxuak eta bateriak eta base horri gailentzen zaio ahotsa, esaten duen ahotsa. Enpastatuta daude bateria, gitarra apala eta ahotsa. Izen handiak hiruko elkarrizketan eta horiei gitarra joku prezisoak eta ia perfektuak eransten dizkio Joseba Irazokik Rafa Rueda berarekin batera. Eskertzekoa Jane Scarpantoni (Bruce Springsteen, Rem, Helmet…) biolontxeloaren kalitatea eta ia igarri ere egiten ez den arren Zeljkok fondoan utzi dituen soinu testurak elkarrizketak adostasuna lortu dezan.
Rafa Rueda kantaria dago disko honetan, zer kantatua falta ez duen gitarra jotzailea. Bereak dira diskoko letra gehienak nahiz lagunen testu ederrak era aurkituko dituen entzuleak. Berbak bere egin ditu eta lotsa barik kantatu, indartsu eta sutil era berean, melodiko eta fin, kantari: Unai Iturriaga (Jira eta buelta), Kirmen Uribe (Bizipoza zer den), Gotzon Barandiaran (Auzo berriren batean), Jonh Cale (Paris 1919) eta Edorta Jimenezen (Kolibria). Ahotsa da ardatz nagusia eta sostengu eta lagun J.T.Lewis bateria-jotzailea (Sting, Elvis Costello, Lou Reed…) eta Fernando Saunders baxua (Lou Reed, Jeff Beck, Marianne Faithful…). Rueda, Lewis eta Saunders. Hiru lagun oinarri bat eta bakarra osatzeko.
Popa da bai, popa baino ez, eta hori dena hirugarren lan hau osatzeko. Popa esentzian nahiz balsak, funky doinuak eta bestelako estiloren bat ere popizatu dituen kantariak “Zuhaitz okerretan gora NOA” autoafirmazio diskoa borobiltzeko.
Solte jardun du musikariak konposizioan eta libre doinuak janzterakoan. Solte, libre eta oker: ez musika eta ez bizitza ez baitira artez dabiltzanendako bakarrik.
Gustatzen zaigu okerrek egindako musika, zuhaitz okerrean gora doan musikaria zein ameslaria. Behar ditugu bizitzan zuhaitz enbor tolestuak lotura heziturik ez duten zuhaitz okerren antzera. Ondo-ondoan, eta baita zure edo nire baitan ere.
Musikariak:
Gonbidatu bereziak: