Doping kontuak: 7. ziztada

Data: 2006(e)ko maiatzaren 11a Egilea: ziztazale

Gaur bertan eman behar didate zazpigarren ziztada, eta seigarrenetik hona ez dut gora behera handirik izan, beraz, ondo. Seigarrena hiru egun beranduago hartu behar izan nuen gripe txoro bat zela-eta, baina gaur giro ederrarekin eta sasoi onean noa zazpigarrenaren bila. Psoriasisak ez dit halako erasoaldirik egin, orkatila nahiko ondo daukat (hala ere herrena egiten dudala esan didate gaur bertan) eta ezkerreko eskuko (be)hatz bizkorraren oinarrian min gutxi daukat (horrek min pixkat daukadala esan nahi du).
Gaurko ziztadarekin xoxote eguneko saiorako punttu-punttuan jarriko naizela espero dut. Ea hala den!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | Utzi iruzkina

Igaratik Mendizorrotzera

Data: 2006(e)ko maiatzaren 9a Egilea: ziztazale

Igeldorainoko zatia da gogorrena

Igeldorainoko zatia da gogorrena

Donostiatik Zarautza joateko, trafikorik gabeko bide bila egindako beste saioa da gaur azalduko dudana. Ez da egin izan dudan bide gogorrena, baina gogorra da hau ere. Mendizorrotzera joateko hainbat aukera daude, lehenengoa, eta ezagunena, Antiguotik (Ondarretatik) Igeldora doan bidea da. Baina bide gehiago ere badago, besteak beste, Igaratik Igeldora doazenak. Lantokitik (Donsotiatik) etxera (Zarautza) itzultzeko trafikorik gabeko bideen bila askotan saiatu izan naiz, blogean bertan ere bide horietako bat aipatu nuen. Aurreko hartan Mendizorrotzeraino igotzea ekidin nahi izan nuen, baina horren ordez beste aldapa mordoarekin egin nuen topo, eta bideak ere ez ziren oso onak.

Gaurko bidea Igara auzotik Usurbil aldera doan bidean hasten da (mapan morez ageri da). Hasiera ez sinesteko modukoa da: Igarako lantegiak atzean laga bezain pronto errekatxo dotore bat azalduko zaigu, eta Donostiatik hain gertu horrelako parajerik dagoela sinistea ere zail egin zitzaidan bide hau pasa nuen lehenengo aldian. Errekatxoaren ondoan batere aldaparik gabeko 1.2 kilometro zoragarri egin ondoren Usurbilera doan bidetik irten behar da. Zalditegi baten ondoan bidea banatu egiten da, biak gora egiten dute, bat errekaren ezker aldera pasatzen da, eta usurbilera doa (hori hurrengo batean komentatuko dut), bestea, berriz, errekaren eta zalditegiaren eskuin aldetik doa eta horixe da hartu behar dena. 200 metro gora egindakoan berriz ere bidegurutze bat agertuko da, eta hor ere gora doana (berriz eskuin aldera doana) hartu behar da. Aldapa gogor baten ondoren (800 metro batez beste %9.5eko malda, baina %12ko zatiekin) atsedenalditxo bat dator, aldapa behera eta guzti! Baina ondoren berriz ere gora egiten du bideak, eta nola! Mila metrotan 125 metro igo behar dira, eta tartean %16 eta %17ko malda zatiak dauzka. Baina bidea oso ondo dago (lurra) eta mekaguendios mordoa bota ondoren Igeldoko metereologi behatokira iristen da. Handik aurrerakoa, egindakoarekin konparatuz, pasiotxoa da. Hala ere Kanpingetik mendizorrotzerako aldapa falta da (1500 metro %6ko maldarekin). Hortik Orioko bentaraino gora behera txikiz osatutako bide dotorea (hormigoizkoa hasieran, baina asfaltozkoa gero) dago, itsasoa gure eskuin aldean ikus daiteke, eta atzo bezalako eguraldi ederrarekin begiei gozatu ederra eman ahal zaie: Getariako arratoia ere dotore ikus zitekeen. Handik Oriora aldapa behera da, eta saioa bukatzeko zudugarai igo eta jeistea besterik ez da falta…

Donostiatik Mendizorrotzera doazen bideen artetik azpiko planoan lau ikus daitezke (beltzez adierazita daude), eskuinean Ondarretatik igeldora doana, bigarrena, igaratik zuzenean igeldora doana, hirugarrena, atzo igo nuena, Usurbilgo bidegurutzetik igeldoko metereologi behatokira doana, eta ezkerrekoa inoiz egin ez dudana (baina hori ere eroriko da…).

Mapan gorriz eta urdinez azaltzen diren zatiak profilean azaltzen dira.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , , , , , | Utzi iruzkina

Madariaga Azkoitiatik

Data: 2006(e)ko maiatzaren 5a Egilea: ziztazale

Madariaga auzoan atseden har daiteke

Madariaga auzoan atseden har daiteke

Bide lasai horietakoa da (aldapatsuak diren gehienak bezala). Gainera Zarauztik Azkoitira joatea eskatzen du, bai eta itzultzea ere! Beraz, gutxienez, goiz-pasa egitea komeni da. Aurreko sarrera batean Madarixarako igoera komentatuko nuela esan nuen, eta emandako hitza bete beharra dagoenez, horra!

Sarritan egin izan dugu zakilla-buelta, batez ere denbora gehiegi ez daukagunean, baina beti bide berdinak ez egitearren, aldaerak ere asma daitezke, eta hemen bertan ere azaldu izan dut halakorik. Denboraz benetan larri egon ezkero, Zakilla-buelta Txikia ere egin daiteke (Meaga jeitsi ondoren Oikia aldera jo eta handik Zumaira, edo alderantziz, noski). Gaurko ibilbidea ere multzo horretan sar daiteke: Meaga aldera joan eta Getaria aldetik itzuli. Gaurkoa, ordea, luzeagoa da, eta iraetan Arroa aldera joan beharrean Zestoa aldera joan behar da. Hemen, Endoiara doan bidea har genezake, eta hortik Itziarrera (hori hurrengo baterako laga beharko dut), baina gaurkoan bide errazetik jarraitu behar dugu Azkoitiraino. Batere aldaparik ez dago Iraeta eta Azkoiti artean, beraz gehiegi nekatu gabe iritsi gaitezke. Azkoitian Elgoibarrera doan bidea hartu behar da, berez bi bide daude, bide zharra eta bide berria. Nik jarri dudan grafikoan bide zaharrari dagokion perfila ageri da. Bide berria zuzenagoa eta gogorragoa da, eta guk berritik egin genuela gogoratzen dut: zubi batean puenting egiten ari ziren eta ikusteko aitzakiarekin atsedenalditxoa hartu genuen (Imamol eta biok gindoazela uste dut). Hala ere gora iritsi baino lehen bide zaharrera pasa behar da, berriak tunel batetik barrena Elgoibar aldera jarraitzen baitu, eta guk Itziar aldera joan nahi genuen. Madariaga auzo aldera doan bidea hartu behar da, eta hor ere aldapa gogorra dago. Grafikoan gorriz agertzen da bidegurutzetik aurrerakoa. Lehenengo aldiz igo nuenean Madariaga auzora iritsitakoan aldapa han bukatzen zela uste nuen, baina bertako batek aldapa gogorrena hortik aurrera zegoela esan zidan, eta esan bazidan esan zidan! Kilometro eta erdi % 10eko maldarekin. Izorrai. Gero Aittola aldera garamatza bideak, eta aurrera jarraituz aldapa latza dago beherantz (Loroñok esan zuen bezala, Mortirolo Txiki). Halako batean Endoiatik datorren bideak honekin bat egiten du (hori ere aldapa latza da!) eta Itziar aldera jarraitzen du. Lasturrera doan bidegurutzea dator gero, baina ez dugu bertara joan behar, Itziar aldera jo behar baitugu. Hor bideak pixkat gora egiten du, baina ez da beste munduko ezer. Itziarko industrialdera doa bidea, eta handik, Itziar herria (?) igaro ondoren, N-635 errepidera sar gaitezke. Aldapa behera dago Arroaraino, disfrutatu egin daitekeen aldapa. Pedalei berriz eragin behar zaien puntuan berezko zakilla-bueltaren ibilbidearekin bat egiten duen puntua dago (beno autopistaren gainetik pasa ondoren ere pedalei eragin beharra dago…). Nahikoa aldapa igo ez badugu, Baduatik barrena Meaga aldera joateko aukera ere badago, baina hori gabe ere nahikoa dela iruditzen zait.

Ibilbidea azpiko mapan ikus daiteke, eta bertan perfilari dagokion zatia gorriz adierazita dago:

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , , , | Utzi iruzkina

Izpegi: Erratzutik eta Baigorritik

Data: 2006(e)ko maiatzaren 2a Egilea: ziztazale

Baigorritik gehiago igo behar da.

Baigorritik gehiago igo behar da.

Langileen eguna astelehenean zenez, aste bukaera hiru egunekoa izan da. Aukera alferrik ez genuen galdu eta Nafarroa aldera joan ginen Baigorrin ospatu behar zuten Nafarroaren eguna ezagutzera.
Erratzura joan ginen. paraje zoragarria da: etxeak ederrak, herriak politak, ura leku guztietan, zuhaitzak udaberriko berde argiz jantzita… Alegia, bizikletaz inguruak ezagutzeko aukera hobezina neukan eta ez dut ez alferrik galdu. Erratzutik Baigorrirako bidean Izpegiko gaina dago, eta bertara bi aldiz jo nuen. Lehenengo aldian izpegira joan-etorria egin eta gero, Iñarbil aldera jo genuen, bigarren aldian, berriz, Baigorrira joan nintzenez, Izpegirako bi igoerak egin nituen.

Erratzutik irten bezain pronto bideak gorantz egiten du, baina ezin esan aldapa handia denik, Aranea errekaren parean egiten ditu lehenengo hiru kilometroak, eta bataz beste ehuneko 3 inguruko malda dauka (hasieran gutxixeago), hala ere, errekaren eta bideko etxetxoen edertasunari begira, aldaparik ez balego bezala egiten dira lehendabiziko kilometroak. Halako batean, bihurgune handi baten ondoren, aldapa gogortu egiten da, errekaz ahaztu eta gora egiten du bideak. Baina ez da aldapa gogorra, ehuneko 5.1-eko malda baitauka. Gainera, Aritzez inguratutako bidea da, asko zaharrak, batzuk erreta daude (aspaldiko sute batean nonbait) ez ordea gazteenak, eta horiei begira erraz egiten dira kilometroak. Inguruko zelaietan ardi asko ikus daiteke, eta garaiari dagokion bezala, artzaia artilea mozten ere ikusi ahal izan genuen. Azken baserrien ondoren, zuhaitzak desagertu egiten dira, eta inguru horietan, lehendabiziko igoeran, bele beltz lotsagabe batek bera baino bi aldiz handiagoko arranoa nola uxatu zuen ikusi ahal izan genuen.

Bigarren igoera zeharo bestelako izan zen: oso goiz jeiki eta lainotuta zegoela ikusi nuen. Ni bakarrik joan nintzen, eta Baigorrirainoko bidea egitea erabakita neukan. Bezperan, Nafarroaren egunaren aitzakipean Baigorriraino kotxez joan ginen, eta bide hori bizikletarentzat egokiagoa zela iruditu zitzaidan, beraz, ibilbidea zein izango zen argi neukan:

Lainoa zela-eta, bizikletaren atzeko argi gorria ere piztu egin nuen errekaren parean nindoan bitartean, ez kotxe asko zebilelako (uste dut bi edo hiru ikusi nituela bide guztian – 2 ordutan!), baina zuhurtzia… Dena den, gora egin ahala lainoa gutxitu egin zen, eta zuhaitzez inguratutako eremua utzi baino lehen zeru urdina ikusi ahal izan nuen, gainera, zuhaitzen artetik Autza mendiaren tontorra eguzkiak argituta ikusi nuen (goizeko zortzirak ez ziren artean), beraz, giro aparta izango nuen hortik aurrera! Zuhaitz artetik irten eta goraxeago atzean utzitako bidea lainozko itsaso azpian zegoela ikus ziteken, orduan gogoratu nuen aurreko batean hartutako erabakia: bizikletaz beti kamera eramatea erabaki bainuen (oraindik ez dut bete erabakitakoa). A ze nolako ikuskizuna! Ederki egongo litzateke hemen nik ikusitakoaren argazkia, baina…

Izpegira iritsitakoan Baigorrirako jeitsiera egin nuen: kotxe bat ni baino hiru minutu lehenago abiatu zen, eta nik oso mantso jeitsi nuen aldapa, ez bainuen bidea ezagutzen, baina hala ere kotxearekin batera iritsi nintzen behera. Bidea, gune askotan oso hestua da, ez dauzka bihurgune zailak, baina eskubi aldean dagoen amildegiak errespetoz hartzera bultzatzen du.

Baigorrira iritsitakoan bezperako parrandaren ondorioak ikusi nituen: plastikozko milaka baso eta litrona plazako lurrean. Eliza ere hantxe zegoen, eta ikustera sartu nintzen. Sorpresa gozoa izan zen, ez baita oso ohikoa horrelako eliza ikustea: barruan hiru pisuko egurrezko egitura dauka (ez da egoera oso onean egongo, bertara igotzea debekatuta baizegoen) eta sabaia ere berezia iruditu zitzaidan (negutegi baten antzekoa). Turismo apur horren ondoren bizikleta hartu eta berriz izpegira bidean jarri nintzen. Erratzutik baino gogorragoa da Baigorritik igotzea:
Distantzia laburragoa da(8.2 km), eta igo beharrekoa gehiago (620 m), bataz beste 6.3-ko malda, batere atsedenik gabe eta gora behera gutxikoa. Erritmo lasaia hartu eta horri eutsiz ondo igo daitekeen aldapa da. Hasieran, herriaren gainetik Baigorriri azken begirada botatzea erabaki nuen, eta horretan ari nintzela lau zikloturista zetozela ikusi nuen, haiekin igo nezakeela okurritu zitzaidan, baina bizikleta hartu eta haiek harrapatzerako laukotea apurtuta zegoen, eta gogorrean igotzeko asmoa zeukatela ikusi nuen. Beraz, nire erritmoa hartu eta, paisaiari begira, lasai joatea erabaki nuen (edadea ote?). Nire urtebetetze egunean bihotzekoak jota geratzea ez zitzaidan ideia oso ona iruditu… Gora iritsitakoan, laukotea boskotea zela ikusi nuen, nire atzetik, ni baino mantsoago (eta zaila da!), kamiseta bereko boskarrena iritsi baitzen. Jakin izan banu harekin egingo nuen igoera (gabatxo pixkat platikatzeko). Erratzurako jeitsiera besterik ez zitzaidan geratzen, gainera, bezperan bide beretik joan nintzen, eta banekien non zeuden bihurgune arriskutsuak, beraz, jeitsiera difrutatzeko moduan nenegoen, eta halaxe egin nuen. Pena lurra hainbat lekutan egoera kaskarrean egon izana!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , | Iruzkin 1

Elorriagarako aldapatxoa

Data: 2006(e)ko apirilaren 24a Egilea: ziztazale

hasiera da gogorrena

hasiera da gogorrena

Zumaiatik itziarrera doan bidean, kotxeen hilerria dagoen pare horretan, Elorriagara doan bidea aurkituko dugu. Bide laburra da, 1600 metro ingurukoa, baina gogorra ere bai. Hasiera da gogorrena, 800 metrotan igo beharreko guztia igotzen baita, hau da, 80 metro inguru (%10). Ondoren atsedena dator, eta goian paraje eder askoa. Nahiko laua den zelaia dago, eta bertan egun pasa zoragarri bat egiteko aukera eskeintzen zaigu: mahaiak eta parrilak daude, eta hamaiketako, bazkari edo merienda ederra egin daiteke. Nik horrela ezagutu nuen paraje hori, lagun arteko egun pasa egin baikenuen bertan. Gainera itsasoaren gainean geratzen da eta egun garbia bada urrutirainoko bistaz gozatu ahal izango dugu.
Lekua non dagoen azpiko planoan ikus daiteke:

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

Lagunak Dolomitetan

Data: 2006(e)ko apirilaren 24a Egilea: ziztazale

Udaberriko oporraldian Dolomitetan izan da nire laguna eta, lehen Alpe D`Huez igo bazuen, oraingoan Passo de Cibiana eta Pordoi igo omen ditu. Cibiana omen da gogorragoa eta pasa dizkidan profilak blogean argitaratzea okurritu zait. Ez ditut nik igo, baina hor geratuko dira nahi duenaren eskura…

Passo de Cibianaren ibilbidea honako irudiak azaltzen du:

Irudia bereizmen handiagoarekin ikusi ahal izateko egin klik hemen

Pordoi-rako igoera, berriz, beste honetan ikus daiteke:

Irudia bereizmen handiagoarekin ikusi ahal izateko egin klik hemen

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | Utzi iruzkina

Itziar, Zumaiatik

Data: 2006(e)ko apirilaren 16a Egilea: ziztazale

Zumaiatik Itziarrera

Zumaiatik Itziarrera

Bost ere izan gintezkeen baina bezperan deia egitea ahaztu zitzaidan. Hala ere udaberrian sartu garela nabarmena da eta laukotea biltzea lortu genuen. Nire asmoa Oria ibarra egitea zen, baina hasiera aldapatsua egitearen alde ez zegoen jendea eta azkenean Itziar aldera jo genuen. Joana oso lasaia izan zen; goraino ordubetean, patxadaz hartu baikenuen. Itziarrerako lehenengo maldak igotakoan Elorriaga aldera doan bidegurutzera iritsi ginen, eta han superthonyri ea inoiz igo zuen galdetu nion. Hori galdetzearekin batera ziztazalen oraindik aldapa horren berri ez dudala eman gogoratu nuen, eta hurrengo sarrera Elorriagarako aldapa izango zela erabaki nuen. Auzo horren izena Madariagarekin nahasten dut (Madarixa), alegia, Azkoitia eta elgoibar artean, Endoiara doan bidean igo beharreko aldaparekin, baina zeharo bestelakoa da hau eta Zumaia eta Deba artean, ifar aldera dagoen auzoa da Elorrixa. Kilometro eta erdiko aldaptxoaz ari naiz (Madarixa hurrengo batean aipatuko dut, hori ere igo izan baitut). Hala ere bide horren profila lortzen saiatu naizenean oporrekin egin dut topo: Diputazioko makinak ez du erantzuten. Eta mezua bidali diedanean apirilaren 18rarte oporretan daudela dioen mezu automatikoa jaso dut… Nahi eta ezin!
Beraz, Itziarko joan etorria aipatzearekin konformatu beharko dugu. Esan dut oso lasai joan ginela, baina aldapatxo guztietan Imamolek Superthony eta bioren kontrako erronkan jardun zuen… alferrik ordea, ez baitzuen bat bera ere irabazi! Itziarko gaina baino bostehun metro lehenago gure erregek (superthonyk) orro egin eta biok atzean utzi gintuen (laugarrena oraindik eta atzerago zegoen ordurako), aurtengo Aiarako igoeran berriz ere nagusi izango dela argi utzi nahi izan balu bezala. Gero beherako bidean Errege eta biok aurrera jo genuen, eta aspaldiko partez maldan behera izerdi patsetan bukatu genuen; gustora. Zumaian Imamol eta Ibonen zai geratu ginen, eta handik Zarautza berriz luarok batera etorri ginen. Bukaera latza eman genion, Zarauzko sarrera Imamaolek (saiatua ez dela ezin esan) esprinean egin baitzuen, baina Erregek bere legea jarri zuen berriz… Bukaeran estatistikak begiratzean Itziartik Zarautza 34 minututan etorri ginela konturatu nintzen, tenporada hasiera izateko ez dago gaizki.

Beno, eta sarrera honek ez dauka ez maparik ez eta profilik, baina lasai, diputazioko makina lanean hasten denean jarriko dizkiot-eta.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Iruzkin 1

Zizurkildik Oriora

Data: 2006(e)ko apirilaren 6a Egilea: ziztazale

Bide osoaren mapa

Bide osoaren mapa

Bide berrien bila hasi ginen batean mendi bide eta pista galduetan barrena joan ginen, baina helburura iristea lortu genuen. Zarauztik Aiara joan ondoren aurrera jarraitu genuen, eta Andazarratetik Asteasura jeitsi ginen. Handik Zizurkilera joan ginen, eta han Edurne Pasabanek daukan restaurantea ikustera eraman ninduen Imamolek. Salda edo zerbeza bana hartuko genuelakoan bertarainoko aldapa igo genuen, baina itxita zegoen eta geuk generaman urarekin konformatu behar izan genuen. Han geundela, bueltako bidea nondik egin erabaki beharrean geunden, eta bertako baserritar batekin berriketan jardun ondoren handik Oriora zuzenean joateko aukera bazegoela esan zigun. Eta balizko bide hori ezagutzea erabaki genuen. Lau kilometro eta erdi inguru aldapa gora, zati asko pistaz (asfaltorik gabe), eta bataz beste ehuneko 6ko malda. Goraino iritxitakoan ikaragarrizko aldapa beherantza, bi kilometro eta erdian igotako guztia baino gehiago jeitsi genuen (%12 inguruko malda). Bide guztian gu bakarrik, azeri edo basurderen bat ere izango zen inguruan, baina ederki ezkutatuta… Halako batean bide horretatik bidali gintuenak ziria sartu ote zigun pentsatzen ere hasi ginen, baina bideari jarraituz Orio eta Aia bitartean dagoen Santio auzo ingurura iritsi ginen, asfaltozko bide ezagunera alegia. Handik Oriora eta bukatzeko Zarautza itzuli ginen, saio ederra egin izanaren sentipenarekin.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , , , | 3 iruzkin

Oriotik Aiarako bigarrena

Data: 2006(e)ko martxoaren 29a Egilea: ziztazale

Oraindik ezin dut sinistu...

Oraindik ezin dut sinistu…

Giro ederra aprobetxatuz bizikleta bueltaxka ematea erabaki dut, eta Oriotik Aiara artikulua idatzi nuenean **Loroño**ren gomendioa gogoratu dut.

Zingira kanpinera doan bidean, Errota jatetxearen parean eskuinera egiten duen bidea aipatu zuen, eta probatu beharra neukala erabaki dut. Aldaparen hasieran, etxe-atarian zegoen emakumeak bide gogorra zela esan dit, eta baietz, Aiara zuzenean eramango ninduela bideak. Eta egia esan dit. Lehenengo aldapak 800 metrotan %12ko malda dauka batez beste, eta tartean %15ko koxkak ere bai. Beraz lasai hartu beharreko aldapa da. Eskuin aldean errekatxo bat ikusten da, eta bailara txiki bateatik datorrela ikus daiteke, baina horrek ere berehala egiten du gora.

Ondorengo 200 metroak pixkat lasaiagoak dira, eta bidearen edertasunaz gozatzeko aukera eskaintzen du. Ezkerretan, beherago, zingirako kanpina ikus daiteke. Baina berehala aldapak gora egiten du, benetan gora. Bostehun metro inguru ehuneko 17ko maldarekin, eta gainera, gogorrena bukaera da: Azken ehun metrotan 25 metro egin behar baita gorantz, ehuneko 25eko malda, alajaina!. Nik azken 20 metroak oinez egin behar izan ditut, eta pinoi handiagoa behar dudala erabaki dut. Nire hurrengo inbertsioa horixe izango delakoan nago.

Behin Arruti baserriraino iritsita bidea erraza da, Aia bi kilometrotara dago, eta igotzeko 140 metro besterik ez da falta (%7). Gainera Zarautz aldea ikusten da hortik aurrera, eta betiko bidea ere ikus daiteke, laurgain, burdinola hainbat eta hainbat aldiz egindako bidearen nondik norakoak… Alegia, paisaiari begira bi kilometroak konturatu gabe egin daitezkeela.

Ia Aian artalde baten tartetik pasa behar izan dut, eta bihar jan behar ditugun arkumeen moduko piloa ikusi dut. Uste dut konturatu egin direla eta berehala baztertu dira ni azkar joan nendin.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | 2 iruzkin

Aizarna

Data: 2006(e)ko martxoaren 27a Egilea: ziztazale

Hasiera gogorra baina igotzeko modukoa

Hasiera gogorra baina igotzeko modukoa

Igandean ordua aldatu zuten, baina hala ere biltzea lortu genuen, ez ordea esandako orduan… Goizeko 9:00tan telefono deia jaso nuen iratzargailua joka ari zen bitartean. Hori gertatu izanagatik banekien bakarra iritsi zela bizikleta zitara garaiz. Bezperan afaria izan genuen eta ordua ez aldatzea erabaki nuen goizaldeko ordu txikitan. Horrela ez nintzen garaiz jeikiko, eta bi bilduz gero ez zidaten deituko goizeko ordu horietan… Baina telefonoak jo zuen eta joango nintzela esan nion Imamoli, Xubi ere ez zela garaiz iritsi, baina azalduko zela esan omen zion eta zai egon behar zuenez, nik ere jeikitzea erabaki nuen.

9:20tarako han ginen hirurok, eta Aizarnara joatea erabaki genuen. Zumairaino itsas bazterretik joan ginen, batere aldaparik gabe eta itsaso bare-bareari begira. Esnatzeko era hoberik ez dago! Handik Iraetara bideak pixkat gora egiten du, baina kontuan hartzeko moduko aldapa bakarra dago: autopistako irteeratik Arroa aldera 800 metroko aldapa egoskorra dago, ehuneko 6.5eko malda dauka, eta gogorra egin zitzaidan. Eskerrak Iraetan ur pixkat edaten geratu ginen.
Handik Aizarnara jo genuen, 3 kilometroko igoera serioa: hasiera %10ekoa baina 250 metro, gero lasaitu egiten da, baina ez gehiegi, 2.5 kilometroan batez beste %7ko malda baitauka. Aldaparen azken 500 metroak lasaiak dira. Gainetik Aizarnara beste kilometroa dago, baina behera egiten du. Hala ere pedalei eragin behar izan genien, haize handi samarra baizebilen, eta beti bezala kontra!

Egindako ibilbidea beheko mapan ikus daiteke:

Zakila bueltak eta Aizarnako aldapatxoak osatzen dute. Askotan egiten dugu ibilbide hori era guztietako lekuak baitauzka: hasiera laua, gero aldapa eta azkenik tarteko ibilbidea, aizarnazabaletik zarautza joateko meaga igo behar baita.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , , | Iruzkin 1