Goienkaria, 2010.05.28
0
false
21
18 pt
18 pt
0
0
false
false
false
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
Duela pare bat urte ez genuen asko espero gaur
honela egoterik. Europa atzekargan, Espainia lur jota, langabezia gorantz,
funtzionarioak greba guran, aurrezki kutxak kolokan… Ez da giro
albistegietan, haiei adi dagoena ezin ibili eroso.
Baina txarrena ez da egoera bera, txarrena da
inork ez duela irtenbiderik erakutsi ere egiten, agintari eta lider benetan
eskasak tokatu direla parean handiak behar zirenean. Eta ezin inorengan federik
ipini. Esaterako, Espainian
hauteskundeen aurrerapenaz hasi da zarata baina Zapatero gutxi estimatzen badu
hautesleak, Rajoy are gutxiago. Zertarako bozkak orain? Hobe dugu aterkia
erosi, babes hartu, albistegiak alboratu eta afrontua pasatzen utzi. Eta
atertzen duenean, hori bai, kargua hartu.
