Eskerrik asko ama eta aitxa, euskararekiko fobiarik ez izatearren

“Garantía del derecho a relacionarse con las
administraciones públicas en cualquiera de las dos lenguas oficiales de la CAV,
La asignación de perfiles lingüísticos se hará en función de las necesidades
para garantizar tal derecho, en función del uso efectivo de las lenguas en
relación con la administración en cada zona”.

“Evitar de forma activa la pretensión de
fraccionar la sociedad vasca en comunidades lingüísticas diferenciadas, para lo
que se fomentará el conocimiento y el uso del euskera desde la libertad”
.

PSEk eta PPk sinatu duten gobernu akordioan
hizkuntza politikaren atalean jasotako parrafo bi dira hauek. Eta horrek
irakurrita, galderak etorri zaizkit burura:

        
erakunde publikoetara jotzen
dugunean euskaraz jarduteko eskubidea bermatuko badidate, nola egin asmo dute hori? Ze,
hori esan eta berehala diote guneka egingo dutela. Horrek zer esan nahi
du, gune ez hain euskaldun bateko euskalduna baldin banaiz, administrazioak
izango duela eskubidea bermatua berak nahi duen hizkuntzan egiteko nirekin?

        
Hizkuntzaren araberako
zonaldeak egitemo asmorik ez dutela badiote, kontraesanean ez ote daude “para
garantizar tal derecho, en función del uso efectivo de las lenguas en relación
con la administración en cada zona”
eta “Evitar de forma activa la pretensión
de fraccionar la sociedad vasca en comunidades lingüísticas diferenciadas”

konpromisoak?

        
Zer esan nahi du “se fomentará el
conocimiento y el uso del euskera desde la libertad”
baieztapenak? Nire
gurasoek aukera egin zuten, biak gaztelera hiztunak izanik,
umea nintzela euskaraz eskolaratzeko. Ikasketa guztiak euskaraz egin nituen eta nire
bizitza (etxetik kanpokoa) beti izan da euskaraz. Gazteleraz etxean egiten
genuen anaiak eta biok, baina etxeko atea zeharkatu ostean euskaraz jarraitzen
genuen hizketan; eta kaletik euskaraz gentozenean, etxera sartu orduko gazteleraz jarraitzen genuen, amak-eta ulertzeko. Amak ere ikasi zuen, seme-alabekin euskaraz egin ahal izateko. Aita, saiatu izan da, baina…

Jakin nahi nuke ze “fobia” garatu duten
batzuek herri honetan euskararen ezagutzarekiko, euskararen erabilerarekiko,
gure hizkuntza ofiziala bermatzearekiko…

Eskerrak nire gurasoek aukera egin zutenean, euskararekiko
fobiarik ez zuten! Eskerrik asko, ama; eskerrik asko aitxa.

Kategoria: Sailkatugabeak Etiketak , . Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude