Atzo berriro pantailaratu zuten saioaren izenari jarraituz, ni ere ur handitan sartuko naiz.
La Mamba Negrak argitaratu duenez, %1,9ko sharea izan zuen ETB1eko Ur Handitan saioak:
El estreno de Ur handitan en ETB1 alcanza el 1,9% de share y 18.000 espectador@s. 4,5% entre 25 y 44 años. pic.twitter.com/SkUbNjeFu2
— La Mamba Negra (@mambanegra2014) January 11, 2017
Audientzi soziala, ordea, ez zen azpimarragarria izan. Esango nuke, saioaren beraren inguruko edukiak edo erritmoak eraginda barik, euskarazko telebista saioak ikusteko ohitura berriro ere galdu dugulako izan dela.
Aurreko denboraldian egunero saio bat ikusteko aukera eskaini zigun Euskal Telebistak. Baina, egun batetik bestera, saio guztiak eteteko “ohitura txar” horrek berriro ere bestelako ikus-entzunezko edukia ikustera bultzatzen nau. Ahaztu egiten dut telebistan badirela ikusteko moduko saioak, baita euskaraz ere. Beno, #daitort: Herri txiki infernu handi saioaren ikusle nahiko fidela naiz. Baina, gainerakoan, ez dago Euskal Telebistan fideltasuna sustatzen duen eskaintzarik. Merezi duten saioak tantaka eskaintzen dizkigute, eta onak izaten dira, baina inondik inora ez audientzia fidelizatzeko: azkarregi kentzen dituzte antenatik, ez diote programazioari jarraipenik ematen… Badirudi dena dela esperimentatzea. Eta, ondo dago esperimentatzea, baina, joe! Audientzia ezin da egon “ea zer ematen duten gaur gure telebistan” galdetzen pantaila aurrean jartzen den bakoitzean; joko horretan, eskaintza zabalegia da! Programazioa berritu bai, baina finkatu ere egin beharko litzateke.
#Urhanditan saiora itzulita, hona audientzia sozialaren estatistikari dagokiona:
Iturria: TweetBinder
Iturria: Keyhole
Iturria: Keyhole
Iturria: TweetBinder
Txiotan gutxi izan baziren ere, audientziatik harago, iritzi trukaketa egon zen eta horrek saioaren arduradunei zenbaki hutsek baino informazio gehiago ematen dietenez, gehiagorako balio beharko lieke. Horixe baitu audientzia sozialak alde: ikusleak bere iritzia ematen duela.
Hizkuntzaren tratamenduaz
Atzokoari buruz hainbat kontu aipatu ziren: gaia aurkezteko moduaz, heriotzaz eta minbiziaz hain natural aritzeaz, protagonistak eragindakoaz, saioaren beraren iraupenaz eta erritmoaz…
Hizkuntzaren tratamenduaz ez nuen aipamenik aurkitu txiolandian. Hortaz, neuk aipatuko dut deigarria egin zitzaidan kontu bat: elkarrizketatuetako batek aurretik bere arrebarekin izandako berbaldia birproduzitu zuen hitanoz, euren artean halaxe aritzen direla adieraziz. Ez da aukera askorik egoten telebistan hitanoa hain era naturalean entzuteko, eta gustatu zitzaidan. Bestetik, gaztelaniaren presentzia ere oso “natural” egin zitzaidan, agian, neurriz egin zelako (horrelakorik esan badaiteke!): onkologoak euskaraz ez zekielako gaztelaniaz hizketan agertu zen; baita, tarteka protagonista bera ere, medikuarekin izan zuen elkarrizketa gogoratzen zuenean; eta, alabak ere esaldi sueltoak bota zituen gaztelaniaz. Gure errealitatearen isla-edo.
Gaiari buruz aurretik egindako posta:
