ASTELEHENEKO GOIENKARIA (2010-02-08)
Isabel Celaa hezkuntza
sailburuak ontzat eman du Epaitegi Gorenaren erabakia: ‘Euskal
Herria’ terminoa, kultur esparrura mugatuta erabili beharko dela.
Sanz, Nafarroakoa, ere pozik izango da; berak jarri zuen eta,
Ibarretxeren sasoian, euskal curriculumaren kontrako helegitea.
Baina barikuan Aralarreko eta Abertzaleen Batasunako Basabe,
Perez eta Garaik esan zutenari eutsi nahi diot nik:
“Batzuk beren jardun osoa oinarritzen dute Euskal Herriaren
ukazioan. Bada, guk, Aralarrek eta Abertzaleen Batasunak argi eta
garbi esaten diogu baietz Euskal Herriari, lehen, orain eta beti”.
Ez Surioren eguraldi mapak, ezta Euskalmeten kolore biko
mapak, ezta Basagoitik Lopezen gobernuari agindutakoak,
ez dute aldatuko euskaldunontzat Euskal Herriak esan nahi duena. Hala
sinetsi nahi dut nik behintzat.
Jose Luis Lizundiak Jaime
Otamendiren Mezularian gogoratu zuenez, “Euskaltzaindiak
Euskal Herria izenaren egokitasuna, zuzentasuna eta zehaztasuna
berresten du, zazpi probintzia edo herrialdeen osotasuna
adierazteko”.
Aldaketaren gobernuak benetan
“normaltasuna” zer den ulertuko balu, arazorik ez litzateke
sortuko ez dagoen lekuan.
