Opor premiñia ala obsesiñua?

Opor premiñian nao aspaldi honetan; atzo be lankide pare batek esan zosten nahikua “inpertinente” nauala eta “lasaitzeko, gutxi falta dala ta”. Eztakit ba opor premiñia obsesiño eztoten bihurtu. Bloga be zihero abandonaturik euki dot; hilabete luzian etxat berba erdi bat emon.
Uztailak bihar amaitxuko da, San Inazio egunez. Horretxen zain hainbeste denpora egin dot ze, emoten dau depresiñuak jota amaitxuko dotela bihar, oporretan egongo naizela barneratzen ezpadot. Zela izan leike urte guztia horretxen zain egon eta pare-parian eukitzeko momentuan zela egon jakin barik egotia. Personak aspaldik honetan endredauta gabiz, ta nik uste dot denbora lartxo daroiadala endredauta…
Zati baten desplazau egin biharko naiz, akaso.

marijo