40 urteren ostean

“40 urte behar izan ditu Realak bigarren mailara iristeko”. Eta nere artean esan dut, “helburua ote zen?”.
Nahiago izan dut despiste bat izan dala pentsatzea, baina Euskadi Irratian entzun diot kirol kazetariari gaur goizean horrelaxe hasten bere kronika.
Eta gero gogoratu naiz zela, gazteago nitzala, ikastolarako autobusean gindoiala klasekide batzuk herriko plazan ikusi genituen, guk inbidiak jota, eurak Madrilera zoazela. Koparen bat zen jokoan eta joan ziren Madril aldera.
Eta, gogoratu dut Donostian nintzela eta hauteskuden eguna zela, bost eta zeroko emaitza lortu zuten egunekoa. Familiarekin egun pasa-edo joan ote ginen Donostiara ez dut gogoan, ordea.
Eta, ekarri dut gogora zela Realeko jokalariren baten izena esateko agintzen baziguten, ordukoak baino ez ditugula gogoan: Arkonada, Lopez Ufarte, Uranga, Zamora, Satrustegi…
Eta, hori guztia gogoratu dut Euskadi Irratiko esatariaren komentarioaren ondotik. Hori eta baita zela Realekoa naizela esaten dudan bakoitzean dudak sortzen zaizkidan; izan ere, gure aitak horixe erakutsi zigun etxean anaiari eta biori, baina berak karteran nire argazkiaren ondoan Athleticen armarria darama. Hori ikusi nion egunean esan ere egin nion: “oso futbolzalea ez naizelako, bestela umetako traumaren bat sortu seguru!”.
Tira, atzokoaren ondotik, eskerrak ez naizen hain futbolzalea, baina aitortuko dut pena ere eman didala txuriurdinekin gertatu dena. Ia ba mutilak amesgaiztoa urtebetekoa bakarrik izaten den eta gero berriz ere lehenengo mailara! Gora Reala!

marijo