Ez zen berbalduna, baina biziki maite zuen kantatzea. Gogoan dut berak sarritan abesten zuen kanta, mantso-mantso eta ahots baxu-baxuaz, eta zelan esaten zion amak: “Joxe, kanta ganoraz!”, amak ez baitzuen gustuko hain baxu abestea: “Estas son las mañanitas que cantaba el rey de abril y a las muchachas bonitas se las cantamos así”. Hori entzun eta guk berehala: “Aitte, el rey David, el rey David, txarto esatezu”. Berak begi-keinua egin eta jarraitzen zuen berdin abesten. Bere azalpena zen: “rey David zein ddan eztaitt, polittaua ra rey de abril, udabarriko erregi; ez?
Lehenengo hauteskunde demokratikoak izan zirenean elkarrekin joan ginen botoa ematera. Galdetu egin nion ea zeni emango zion botoa. “ANVri emongotzat, gudarixei”. Zelako ezustekoa hartu nuen, ziurtzat jotzen bainuen PNVri emango ziola! Ni militante “trostkoa” nintzen, uste nuen zer edo zer-edo banekiela politikaz, eta hara non gure aittak aipatutako alderdiaz deusik ere ez nekien, bizitzan lehenengo aldiz entzuten nuen izen hura.
Aurreko egunean, Hondarribiako Kultur Etxean prentsaurreko baten izan nintzen, Kandido Sasetaren aldeko taldearen prentsaurrekoa zen. Haren gorpuzkiak aurkitu dituzte Asturiaseko Areces herrian; beste 80ren bat gudarirenak ere omen daude leku berean.
Kandido Saseta komandantea (Hondarrribia 1904-1937 Asturias), gudarien komandantea. Hondarribian lurperatuko dute, Jose Bergamin idazlearen hilobiaren ondoan. Iaz, otsailaren 24an, homenaldia egin zioten Hondarribiako hilerrian. Bertan, senitartekoekin batera, gudari bat ere izan zen.
