Maiatzaren 10ean kaleratu zuen Eusko Jaurlaritzak –Arantxa Tapiaren Ekonomiaren Garapen, Jasangarritasun eta Ingurumen Sailak, hain zuzen– Energia Berriztagarrien Lurralde Plan Sektoriala delakoa, ingurumenaren ustiaketa industrialerako erabilpen gupidagabearen inguruko arazoa eta gatazka EAE guztira hedatuz.
∞∞∞∞∞∞∞∞
Teresa Riberaren Trantsizio Ekologikorako eta Erronka Demografikorako Ministerioak ere antzera jokatu izan du Statkraftek Aramaio-Eskoriatzan eraiki nahi duen Poligono Industrial Eolikoaren proiektua ofizialki ezagutarazi eta alegazioak egiteko epea jarri izan duenean, maiatzaren 19an argitaratu baitzuen iragarkia Arabako Aldizkari Ofizialean.
∞∞∞∞∞∞∞∞
Norgehiagoka horretan agerian geratu zen Jaurlaritzak aurrea hartu nahi izan ziola Madrileko Ministerioari, batik bat, berea Lurralde Plan bat zelako eta, teorikoki behintzat, nekez onar zezakeelako, Madrildik bazetorren ere, berak erabakitako jarraibideen barnean egon behar zuen proiektu eoliko bati buruzko iragarkia lehenago kaleratzea.
∞∞∞∞∞∞∞∞
Kasualitatez edo, alegazio-prozesu horiek biak bete-betean zegozkien Aramaiori eta haren egoera bertsuan zeuden beste hainbat herri euskalduni. Eta bai erakunde madrildarrak eta bai EAEkoek bazekiten hori.
Eta kasualki nonbait, alegazio-epe horiek biak udalbatza berriak osatzeko garaian antolatu ziren, hau da, herritarrengandik hurbilen dauden erakundeak politikoki eta administratiboki zeharo desaktibatuta eta abian hasteko prestatzen ari zirenean.
Ikuspuntu demokratiko huts batetik begiraturik, prozesu guztia baliogabetzeko motiboa zirudien ustezko amarrukeria horrek.
Alegazioei emango zaien erantzunak esango, dena den.
∞∞∞∞∞∞∞∞
Ezarritako epe ezin estuagoa bukatuta, 4.000 herri-alegazio inguru jaso omen ditu EAErako prestatutako LPS delakoak.
Statkraftek Aramaion jarri nahi duen Poligono Industrial Eolikoaren proiektuari alegazioak jartzeko epea bizpahiru egunen buruan amaituko da.
Eta kasu honetan ere, alegaziorik funtsezkoena prozedurari egin beharko litzaioke lehendabizi, erakunde gorenetatik etorri arren, sistema demokratikoak ezin bailezake horrelako erdeinuzko antzerkirik onartu proiektuak eragindako jendearekiko.
Zeren eta, iseka ez bada, isekaren eta mespretxuaren antzik ez zaio falta horri guztiari, garbi asko erakusten baita zertan daukaten gobernu, erakunde eta oligopolio energetikoak jendearen iritzia eta zer-nolako balioa ematen dioten Herriari lortu nahi dutena lortzeko unean.
Eta bereziki Aramaioko kasuan, zeren eta iruzurra ez bada, iruzurraren antzik ere ez zaio falta Statkraften eta Ministerioaren jokamoldeari.
Ala ez al da iruzur horrelako proiektu erraldoi bati buruzko eztabaida taxuzkorik egon ez denean, haraneko ingurumenera eta arlo sozialera eta kulturalera ekar ditzakeen kalte eta onuren balorazio pausaturik egin ez denean, aramaioarrek Poligonoaren alde/kontra duten jarrera ezagutzeko galdeketarik izan ez denean…, ez al da iruzur –diogun berriro– aerosorgailuen proiektuari eta ingurumen-inpaktuaren azterlanari buruzko alegazio-epea zabaltzeko urgentziazko modu hau?
∞∞∞∞∞∞∞∞
Zalantzarik ez da: bai LPSri eta bai Statkraften Poligono Eolikoaren proiektuari aurkeztuko zaizkien alegazioak Euskal Herrian, etorkizunean eta biodibertsitatean sinetsi nahi duen gizarteak fede onez bideratutako alegazioak dira. Fede onez bideratuak eta arrazoian eta justizian fidatuz.
Alabaina, herri-alegazioen sendotasuna eta indar etiko-soziala ezin handiagoak badira ere, kezka da noraino ote diren aldagarri Jaurlaritzako eta Ministerio madrildarretako bulegoetan, energia-subiranotasunaren eta deskarbonizazioaren aitzakiarekin, oligopolio energetikoaren interesen alde erakusten ari diren borondatea eta jarrera.
