Pena eta amorrua sentitu dut azkenaldian ikastolek ematen ari diren irudiarekin. Ikastolak baino, Ikastolen Konfederazioan dauden agintariek ematen ari diren profesionaltasun ezarekin.
Artikulu honek hausnarketara eraman ninduen, gehien bat sinatzen dutenek urte asko eman dituztelako herrialdeetako elkarteak kudeatzen. Ez dut esan nahi orain dabiltzatenak ez dutenik ezer egin, baina Campos jaunak erabateko konfidantza ematen dit.
Artikuluak eta artikuluak prentsan, Nafarroako Ikastolekin sortu den komunikazio eza… noiz ikusi da hori ikastoletan? Ikastolek izen eta irudi izan badute arrazoi askorengatik izan da: kalitatezko hezkuntza, euskalduna, eta batez ere partehartzailea izateagatik. Beti heldu izan da akordio batera eta beti entzun dira alde guztien argudioak.
Gogora ekartzen dit 1993an hasi publifikazio prozesua. Ez genuen nahikoa sufritu, orain beste kontu batekin hasteko? Ez gabiltza gustoa ematen Eusko Jaurlaritza berriari?
Amorru handia ematen dit Tellitu jaunak esaten duenean Betiko Ikastolako sortzaileetako bat izan zela. Ni garai hartan, ikastolako ikaslea nintzen, eta nik dakidala ez zen hantxe egon. Ez zuen prozesu hori bizi, agian Altzaga Ikastolan bai, baina gurean ez.
Horrelako pertsona bat jartzea ikastolen buru, ez dakit. Gizon honek inoiz ez dit konfiantzarik eman. Komeni zaionean agurtzen duena, ikasle ohiak inoiz ez dituena kontuan izan, kooperatibista ohiak (beno, gure etxean eta beste familia askotan oraindik kooperatibistak gara, 50.000 pezeta jarri genituen matrikulatzerakoan), benetan ikastola sortu zuten horiek baztertu dituena. Boterean egoteko gogo izugarriak dituen pertsona bat, ez dit itxura ona ematen.
Zer gertatuko ote den? Ikastolek indar handia daukate eta espero dut akordio batera helduko direla. Hori bai: alde guztiak entzuten eta konponbiderik onena bilatuz.
