“Bukatu da, bukatu da, bukatu da, akabo!”. Pena izugarria hartu dugu, baina guztiak izaten du bere hasiera eta bere bukaera.
Uztailaren 18an Bilbon hartu nuen busa, ezagun eta ezezagunez beteta, baina jakinda gerora lagunak bihurtuko zirela. Hamar egun aurretik eta gogo izugarriak ederto pasatzeko, bertsoa aitzaki hartuta.
Denetarik egin dugu: Egaña eta Ametsekin futbolean aritu, Oihane Perea eta Enbeitaren sorginkeriez gozatu, Onintzaren tarota, Lopategiren istorioak entzun, piraguan ibili, Gernikan egon, afaria prestatu, Oskar Estanga,…
Nahiz eta berrogei ume egon, eta batzuetan zaila izan guztiak gobernatzea, oso ondo pasa dugu. Lo falta sumatu dugu, baina nola edo hala lortu dugu zutik egoten!
Urtero esaten dut azkena izango dela, baina… Oraindik gogoak ditut umeekin gozatzeko, jolasak partekatzeko, abesteko, dantzatzeko,… Lagun batek beti esaten dit, umezaroa luzatzen nabilela. Eta izan daiteke, zer hoberik umeekin gozatzea baino?
Aurten berriro bueltatu naiz skoutera, eta irailetik aurrera berriro izango ditut larunbat arrastiak okupatuta. Okupatuta, baina gustura. Taldea aurrera ateratzeko gogoz.
Oskar Estangarekin egindako kantuaren zati batek ederto laburtzen du han bizitakoa (doinua Deskontrolen “Duintasunez eutsi” doinuarekin eginda dago):
Egañaren izerdia
lehoien kamisetan
zenbat istorio dauden
Lopategin hitzetan
lagunak izango garen
jakiteko benetan
ez dugu begiratuko
Onintzaren kartetan!
Sopela eta Eulate bezala, Muxika ahaztezina izan da. Datorren urtean askoz gehiago!
