Nire asmoa pasiatzera joatea zen, itsaso ertzetik, suabe-suabe. Baina ikusita gaurko sargoria, liburu bat hartu dut eta auzoko terraza batera joan naiz.
Kafea hutsa izotzarekin, horrela hartzen dut udan kafea. Uda partean, kurtsoan zehar pilatu ditudan liburuak irakurtzen ditut. Gaur Irati Jimenezi egokitu zaio txanda: Nora ez dakizun hori. Engantxatu nau, eta gutxi barru bukatuko dudala uste dut.
Orain arte guztia izan daiteke arrunta, baina irakurtzen nengoen bitartean, nire haurtzaroko udak etorri zaizkit burura. Haur koadrila pila zeuden plazan, denak oihuka eta planak egiten. “Ordu erdi barru denak plazan bainujantzia eta bizikletarekin, ados?”
Urte batzuk atzera egin ditut, guk ere antzekoa egiten genuen. Tinbre erronda. Portaletatik joan eta ia nor jeisten zen plazara edo ez. Planak egin hurrengo egunetarako. Bata oporretan zihoala, bestea udalekuetatik etortzen zen bueltan, familia bisitatzera herrira,…
Hamarkadaz-hamarkada umeak aldatzen dira, gizartearekin batera. Baina poztu nau jakiteak, gauza batzuk mantentzen direla.
Oporretan nagoenetik, gaur hartu dut lehenengoz uda usaina.
