Atzo Comunicación Humana arloan lan bat aurkeztu behar izan nuen entzutearen garrantziaz.
Zenbat min egin dezakeen entzuna ez izatea, askotan entzun baino entzuleak ere hitz egin behar duela, zerbait kontatu nahia batez ere guretzat garrantzitsua dena eta entzuleak gutaz paso egitea,… Mila adibide eta zein baino zein garrantzitsuagoa.
Harritu ninduen klaseko andra batek esan zuena. Metroan musikarekin goazenok errespetu falta daukagula. Metroan nire ipod-a pizten dut eta musika baxu-baxu eramaten dut: nire belarriek ez sufritzeko eta ondokoak ez molestatzeko.
Kaskoak jarrita badauzkat eta ikusten badut norbaitek zerbait galdetzeko asmoa duela, kentzen ditut. Ezagun edo lagunen bat topatzen badut, kendu eta berarekin hizketa hasten naiz.
Ez dut gezurra esango, askotan kaskoak jartzen ditut ondoan doazenen elkarrizketak ez entzuteko. Beste batzuk hor ibiltzen dira egunkari eta liburu artean ia zer entzuten duten.
Minutu horietan musikaren laguntzaz erlaxatzen naiz: ez ditut ume txikien negarrak entzun behar, edo Athletic-en partiduaren kronika, asteburuko ligeak, andreen seme-alaben gorabeherak,…
Nik ere kaskoak erabiltzen ditut, larregi agian, oinez nonbaitera noanean, metroan… Akaso errespetu falta al da begirada altxatu gabe 20minutosi so daudenak?
Era ona da bai, albokoen elkarrizketak ez entzuteko, hausnartzeko… Edo nahi denerako, zer demontre! Ez dio beste inori kalte egiten (musika altuegi ez badago behintzat).