“Gaztea” nintzenean futbolera jolasten nuen. Bai, hanka ondo neukanean, txoriburu bat nintzenean, … orain urte asko!
Athletic-ekoa betidanik, futbolzale sutsua, baina aspaldi itzali zait futbolaren garra. Halere, Mundiala zita berezia da. Hortxe batzen dira munduko selekzio onenak, jokalaririk ezagunenak, entrenatzaile finenak, …
Gogoan dut Italiako mundiala, 90ean ospatu zena. Nire buruan bakarrik sartzen zen futbola. Zortzi urterekin eta urte bete futbolean eramanda galdu ezinezko zita zen hura. Italiako selekzio hura indartsua zen, oker ez banago, finalerdietara heldu ziren.Schillaci izan zen harritu ninduen jokalaria. Italiak gola sartzen zuenean nor eta Schillaci, Mundial horretan ezagun egin zena.
Mundial hura Alemaniak irabazi zuen: Klisnmann, Matthaus, Voller, … Jokalari oso onak eta nire ustez merezita irabazi zutenak.
Atzo, ez neukan ezer egiteko eta Alemania eta Costa Ricaren arteko partidua ikusi nuen. Ez zitzaidan gustatu. Costa Ricari abiadura falta zitzaion, alemaniarrak nahiz eta lau gol sartu ez ziren fin ibili. Nahiko partidu arraroa. Alemaniako atezaina… bi baloi heldu eta bi gol! Kahn historikoa kendu du selekzionatzaileak, eta ez dakit asmatu duen Lehmann-ekin. Bere arrazoiak izango ditu.
Cuatron ikusi nuen partidua. Asko gustatu zitzaidan partidua baino lehen egin zuten programa. Partiduan ibili zen komentaristak itzelak! Nahiz eta partidua ona ez izan, gozatu nuen kazetariak entzuten, tartean, Maradona.
La Sextan ere, partiduak ematen dituzte. Asko galtzen dute, komentatu baino, oihuka ibiltzen dira eta horrela ezin zaitezke enteratu zelaian gertatzen denarekin.
Ziurrena da Brasilek irabaztea, baina aurten Ingalaterra alde egingo dut. Ez dute kopa eramango, baina itxura ona emango dutela bai. Azken urteetako talderik indartsuena daukate.
Alea jacta est!
