Zortziak eta laurdenetan puntuan ume guztiak lokalaren aurrean. Helburua: Urkiolara joatea. Plana aldatu behar izan genuen Urkiolarako busa galdu genuelako Durangon. Trena hartu eta Berrizera joatea erabaki genuen. Berrizera heldu eta zer da egin genuen lehen gauza? HAMAIKETAKOA!Ume hauek ez dituzte otorduak barkatzen!
Bukatu eta martxan jarri ginen. Dena esan beharra dago: ez geunden oso ziur nora gindoazen. Berriz ingurutik inoiz ez gara ibili eta erderaz esaten den bezala “a la aventura” joan ginen. Ez da planik onena umeekin burutzeko, baina ondo atera zitzaigun.
Portzierto, zuek errepide erditik joaten zarete ibiltzen? Ez? Josus… nire umeak bai. Zergatik? Agian herri txikia izanda Getxo, ez direlako kotxeak pasatzen. Ai ene!
Ermita batera heldu eta hantxe atera genituen argazki batzuk. Arineketan gure bidearekin jarraitu genuen. Dena basaz beterik eta guztiak lokatz gehien zegoen lekutik. Artista batzuk dira. Arraroena da ez zela inor jausi, ez zen lehen aldia izango.
Iluntzen hasi zen zerua eta euritan hasi zitzaigun, eskerrak gertu beste ermita bat zegoela eta bazkaldu ahal izan genuen busti barik. Apurka-apurka geltokirantz abiatu ginen.
Egun polita igaro genuen, hurrengorako prestatuago eraman beharko dugu irteera. Batzutan ez dago txarto inprobisazioa, ez? Je, je, je!
TIPI-TAPA, TIPI-TAPA… KORRIKA!
