Ostiral goizetan San Nikolasen ematen ditut eskolak. Irakasle gelatik irten eta abots ezagun batek nire izena ahoskatu zuen. Atzera begiratu, ñooo Alain da eta!
Arraroa egin zitzaidan han ikustea. Banekien irakasle ikasketak egiten ari zela, baina inoiz ez duzu pentsatzen ikusiko duzunik irakasle lanetan.
Ander Deuna Ikastolan ezagutu nuen, nire ondoan eserita egon zen Batxilergoko lehen mailan. Elkar ikusi genuen azken aldian Sopelako jaietan izan zen. Hantxe batu ginen 82ko uztakoak afaritxo bat eta parranda egiteko asmoz.
Biak irakasle, hori da hori!
Hitz egiten egon ginen, umeei buruz gehien bat. Beti izan gara trastoak (santuak ez…) eta asko joaten zitzaigun burua. Gaur egungo umeak, desberdinak dira, lotsa hortik zehar utzi zuten eta ez daukate erreparurik ezer galdetzeko.
Baina beno, … urteak aurrera doaz. Aurten 24 urte egingo ditugu eta batzuk ikasketak bukatu dituzte, beste batzuk oraindik bukatu gabe, asko eta asko lanean daude, …
Amaaaaa nagusitu garela! Atzo hausnartzen egon nitzen eta garbi atera nuen bakarra zera da: gure bizitzaren beste etapa batean sartu gara.
Gazteak izaten jarraitzen dugu, baina ez dakit, zerbait aldatzen ari dela somatzen dut. Denborak esango du.
aupa neska-heldu-irakasle-bertsolari 🙂
egizuren blogen linketan zaude, gero arte ta segi horrela.