Arratsaldeko seirak. Metroa hartu dut Algortan, mandatu batzuk egiten egon naiz eta lagun bat bisitatzen bideoklubean. Bilbon neukan batzar bat eta hara abiatu naiz.
Nabarra aldizkariko azken zenbakia irakurtzen nengoen, Mikel Reparaz-ek idatzitako Metrokultura artikulua. Kontatzen du andra baten ibilerak, liburu bat irakurtzen dago eta ez dio denborarik ematen bukatzeko, beraz, bueltan bukatu beharko du. Marka ederra egiten du irakurtzen: geltoki bat, orri bat.
Zergatik metroan irakurtzen dute eta etxean ez? Zergatik irakurtzen dute literatura industriala?
Denbora asko pasatzen dut metroan, Getxokoa izanda daukagun garraiorik onena da. Irakurtzen joaten naiz normalean. Baina ez dut Nervión irakurtzen (metroan banatzen den egunkaria), banatzen duen neskak ikusten duenez egunkaria eramaten dudala besapean, ez du eskua luzatzen badaezpada. Jakinda egunkari hori Vocento taldekoa dela, ez dut ezer berezirik galtzen.
Nervión egunkariaz gain, zer da nagusi metroko irakurleen artean? Literatura industriala, gehien bat boltsiko edizioak, egunkariak, Semanal ( El Correo egunkariako igandeetako gehigarria), liburuak… Noizean behin, euskarazko liburuak ere agertzen dira. Orduan da geratzen naizenean pertsona horri begira harrituta. XXI.mendean horrela ibiltzea ere…
Baina hau da egi bakarra, mundua horrela funtzionatzen du. Zenbat eta errezagoa izan irakurtzeko orduan, gero eta irakurle gehiago lortu idazle edo liburu horrek.
