Gaur Erromoko kaleetara irten naiz ihauteriak ikusten. Lehengusua oraindik dabil ikastolan eta argazkiak ateratzera joan naiz. Dotore-dotore atera dira. Gaur Santa Ageda bezpera izanik, hori errepresentatu nahi izan dute. Batzuk Mutrikuko Santa Agedakoak ziren, bestea, Bermeokoak, Arratiakoak… Guapo-guapoak!
Baina tristura kutsu bat sentitu dut. Ez urteak aurrera doazelako eta ikastolan ez dudalako jarraitzen. Pertsona bat falta zen guztien artean: Kepa. Pasatzen zeudenean umeak, oraindik nire begiak bere bila zeuden, noiz agurtuko zain. Nire irakasle izan zen Kepa, izan dudan onena egia esateko. Beraren erruz nago ikasten ikasten nagoena, berak bultzatu ninduen euskal kulturan murgiltzera.
Negar malkoren bat isuri dut ikusi ez dudanean. Zaila da onartzea alde egin duela, behintzat niretzat. Gaur, ziur nago, ikastolan dantzatzen daudenean eskinatxo batetik agurtuko gaituela.
Zulako pertsonak ez dira ahazten Kepa.
