Demokrazia biluzik

Parentesi luze baten ondoren hemen nator berriro (agian beste parentesi luze bati ekiteko berriro, batek daki), berriz ere demokrazia zeri deritzoten biluzteko.
Duela gutxi udal eta foru hauteskundeak izan ditugu Euskal Herrietako zenbait herrialdetan. Alderdien legezkotasunak edo legez kontrakotasunak gorabehera, aurten gertaera nahiko berriak agertu du burua, M15 izenez ezagutu dugun herri mugimendu heterogeneo eta zabala, Madrilen hasi eta gurera ere etorri dena, sistemaren aurkako amorruan, horizontaltasunean eta ideologiarik ezean oinarrituta. Ez dut oraingoan muga artifizial guztiak gainditzen ari den mugimendu interesgarri hori aztertuko, txikitatik demokraziaren izenpean irentsarazi diguten diktadura baizik. Horretarako, alderdien siglak alde batera utzita, gutxienekoak baitira, kasu bi hartuko ditut eredu partitokraziak agintzen duen munduko edozein txokotan gertatzen dena biluzteko: Bizkaia eta Bilbo.
Lehenengoari dagokionez, datu ofizialen arabera, alderdi batek botoen %38,06 lortu ditu eta, 51 jesarlekuetatik, 22, gehiengo osotik 4 jesarlekura. Azter ditzagun, ordea, zenbakiak. Bizkaian, guztira, 921.383 lagunek izan dute boto emateko eskubidea. Haietatik 216.273k eman diote botoa irabazi duen indarrari. Hori, matematika sinplea erabiliz, boto emateko eskubidea zutenen %23,64 da, hots, balizko boto emaileen laurdenek ere ez diote botoa eman irabazleari. Hala ere, Batzar Nagusiak osatzerakoan, jesarlekuen %43,14 hartuko dituzte. Abstentziora jo dutenak, aldiz, 331.999 lagun izan dira, hots, botoa emateko eskubidea zutenen %36,03. Haiei boto baliogabea edo zuria eman dutenak batuz gero, 351.353 dira, hots, balizko boto emaileen %38,33, irabazleak baino 135.080 lagun gehiago. Argi dago alderdiekin zerikusirik ez dutenek, D’Hont legea aplikatuko balitz, gehiengo osoa luketela Batzar Nagusietan eta haiei legokiekeela gobernua osatzea.
Bilbokoa are larriagoa da. Bertan, boto emateko eskubidea izan dutenak 277.999 lagun izan dira. Bertan alderdi batek gehiengo osoa lortu duela dioskute, botoen %44,96 eskuratuta. Jasotako botoak, ordea, 74.302 dira, nire matematikek huts egin ezean, boto eskubidea zutenen %26,73. Abstentziora jo dutenak, aldiz, 108.039 lagun izan dira, balizko boto emaileen %38,86. Arestian legez, haiei boto zuria edo baliogabea ematea erabaki dutenak batuz gero, 112.727 lagun dira, hots, bozkatzeko eskubidea eduki dutenen %40,55. Gehiago azaldu behar da? Bilbon, alderdi batek boto emaileen laurdenen babesa lortzeari deritzote GEHIENGO OSOA, eta halaxe gobernatuko du alderdi horrek, partitokraziak, asmakuntza oso aproposa batzuentzat, eman dion botereari esker, beste hiru laurdenei, baita modu batean edo bestean sistemari bizkarra ematea erabaki duten %40,55ei, eragingo dieten erabakiak hartuz.
Jakina, datuotan alde batera utzi ditugu sistemak zenbatzen ez dituen herritarrak, boto emateko eskubiderik ere ez dutenak, gutxiengo oso horiek hartuko dituzten erabakiak askotan gehien pairatuko dituztenak izan arren (etorkinak, esaterako).

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

Ikatza Liburugunea, gune politiko berria Hernanin

Ikatza Liburugunea, gune politiko berria Hernanin.
Liburutegi politiko soziala-Bidioteka-Artxibo dokumentala-Banaketak

IREKIERA
Urtarrilak 28, 20:30etatik aurrera…
Ikatza Liburuguneak bere ateak zabalduko ditu!
Pintxo eta edariez gain.
Bazkide egiteko aukera izango duzu!

 

ZER DA IKATZA?
Ikatza, Hernaniko Zapa kalean aurki dezakegun liburugune politiko-soziala dugu.
Ezagutzaren arloan dagoen monopolioaren aurrean pentsaera eta jarrera
kritikoa sustatzea helburu duen gune bat da, non esparru ezberdinetako
edukietaz horniturik dauden liburuak, aldizkariak, egunkariak eta abar
aurki daitezkeen. Gizarte eraldaketarako beharrezkotzat jotzen dugun
tresna bat da, bertan elkartzea, eztabaidatzea, elkartrukatzea,
autoformatzea… SORTZEA posible eginez.
Pentsaera bakarrarekin, instituzioekin, konbentzionalismoekin eta
sasiobjetibotasunarekin apurtzeko saiakera bat da. Ikatzak, modu
autogestionatu batetan, bizi garen munduaren analisi kritiko bat egitea,
alternatibak eraiki eta zabaltzea, eta aukera hau denon esku jartzea du
helburu.

ZER ESKAINTZEN DU IKATZAK?
Soziologia, historia, psikologia, nazio gatazka, feminismoak,
ekologismoa, langile borroka, anarkismoa, komunismoa, etab-i buruzko
edukiak aurkituko dituzu bertan, mailegu bidez etxera eraman ahal izango
dituzularik.
Honez gain, ekimen ezberdinak (hitzaldiak, tailerrak, kanpainak…)
burutuko dira bertan, buruari eragitera eramango gaituztenak. Zure parte
hartzea beharrezkoa dugu, ANIMATU ETA AGERTU ZAITEZ!

PRESO BAT, LIBURU BAT
Horrela du izena Ikatzatik ateratako lehen ekimenak.
Gure helburua proiektu hau herriko jende guztiari helaraztea denez eta
Hernaniko preso politikoak, urrun egonda ere, herritarrak direnez,
haiengana gerturatzea nahi izan dugu, liburugunea espetxeetara
trasladatuz, presoei erabiltzaile izateko aukera emanez.
 

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Urtarrilaren 27an…

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

Hitzaldia: Latinoamerikako Hego Konoari buruzko ikuspegi libertario bat

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | Utzi iruzkina

Zarauzko Gaztetxearen deialdia

Ekimen hau Lucio Urtubiak Zarauzko Putzuzulo Gaztetxean abenduaren
7an eman zuen hitzaldian sortu zen. Luciok harrituta ikusi du edozein
gaztetxe edo gizarte zentrotara doala gainezka aurkitzen duela eta,
altxor itzelaren jabe izanda -“gure ideiak”-, galdetzen zuen ea zelan
izan daitekeen hainbeste izatea, horrenbeste baliabide edukitzea, eta
ezer ez egitea.

Pentsatzekoa da hausnarketa hori lagun izan duela
egin dituen azken bidaietan. Kontuak kontu, Zarautzen eginkizun bat
ezarri digu, zabaldu beharreko deialdi bat, eta harekin ez du balio
“koplatan” ibiltzea.

Lucioren nortasuna eta irmotasuna ezagutzen
dituenak erraz ulertuko du zein setatia izan daitekeen erronka berri
bati ekiten dionean. Azken asteotan Beizama, Miarritze, Iruñea, Oñati,
Baionako lagunekin hitz egin eta deialdiarekin bat egitera deitu ditu.

Haren
baikortasun agortezinak kutsatuta eta, “afariak antolatzeko” baino
gehiagorako balio dugunez, Urtubiak inspiratutako deialdia egiteko
lehenengo urratsa ematea erabaki dugu.

Deialdia norbanakook
egindakoa da, ez dago inolako erakunderen babespean eginda eta Euskal
Herrietako esparru libertarioan dauzkagun kontaktuei zuzenduta dago.
Batzera eta deialdi ahalik eta zabalena egitea posible eta komenigarria
den eztabaidatzera gonbidatzen zaituztegu, euskal anarkisten artean
antolakuntzarako gutxienekoak bilatzea helburu. Ez dugu siglarik, ez
geure burua ederresteko fororik sortu nahi. Deialdiaren xedea elkar
ezagutzea eta elkarrekin hausnartzea/borrokatzea/lan egitea da.

Ez
gara Luciok uste beste, baina hark bezala geuk ere uste dugu
lankidetzaren bidez baino ez daukagula gizartean esku hartzeko, gure
aberastasunak, gure ideiak banatzeko aukera. Eta gure altxorraren balioa
kalkulaezina da!

Engaiatu nahi baduzu, zatoz, gonbidatuta zaude.

Otsailaren 19a, larunbata

17:00etan

Zarauzko Gaztetxea

Asmoa
bere burua ideia libertarioen partaidetzat duenari deialdi irekia
egiteko posibilitateari, formatuari, metodologiari eta prestakuntzei
buruz hitz egitea, eta datorrena datorrela.

*Data eta lekua alda daitezke. Etortzeko asmoa badaukazu, hemen baieztatu: luciorendeialdia@gmail.com

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Hitzaldia: “Transgenikoak: laborategiak heriotza ereiten”

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

Erretzea kapitalismoaren banakoikeriaren ikur

Orain
tabakoaren aurkako lege berria indarrean sartu dela, hainbat kexu eta
demagogia entzuten dira, negargarriak gehienak, baina kasu batzuetan
normaltzat jo daitezkeenak. Normaltzat jo daiteke, esaterako, tabernaria
kexu izatea. Azken finean, taberna, bere xumean, enpresa kapitalista da
eta kapitalismoak lege bakarra dauka: etekina lortzea, zein ere den
hirugarrenei eragindako kaltea. Izan ere, erretzea kontsumismo
kapitalistak bultzatutako filosofia ezin hobeto laburbiltzen du.
Ideologia kapitalistak “askatasun”, “eskubide” mota bakarra
aldarrikatzen du: “neure” askatasuna, “neure” eskubidea. Baina besteak
aintzat hartzen ez dituen askatasuna ez da askatasun eta horregatik
kapitalismoak, askatasuna aldarrikatzen duenean ere, morrontza
mozorrotua baino ez du aldarrikatzen. Zer da, berez, erretzea? Neure
buruari plazera eragiten dion banakako ekintza ikasia (irakatsia), urte
luzez irudi erabat matxistan oinarritua, gainera, emakumeak, gauzarik
makurrenetan ere gizonen pare jartzeko lasterketa zoroan (ulertu gabe
bideak kontrakoa behar zuela gauza askotan: gizonok emakumeen pare jarri
beste gizarte eredu batean), egun gizonezkoak baino erretzaileago
bihurtu dituena, imitazioaren poderioz (gaur, demokrazia femizidaren
lorpenik handienetakoa emakume soldadu, emakume polizia, emakume epaile,
emakume agintari, hots, eredu patriarkala bere egiten eta betikotzen
duten emakume gizonduak ugaltzea izan da). Baina batez ere, neure
buruari plazera sortzearekin batera neure burua eta nire jardueran parte
hartzera derrigortzen ditudanak kaltetzen dituen ekintza da erretzea.
Kapitalismoaren erabateko laburpena: ustezko etekin baten bila
kapitalista bera (erretzailea kasu honetan) eta haren ekintzaren
ondorioak pairatzen dituzten beste guztiak amildegira eramatea.

Esan legez, normaltzat jo daiteke batzuen haserrealdia, eta
normaltzat jo daiteke kapitalismoaren beraren demagogia eredu bera
erabiltzea: legeak nire banakako eskubideak murrizten ditu, nire
askatasuna ukatzen du (baina hori egin ez duen bitartean legearen alde
egin dut). Arraroagoa dena, ordea, urte luzeetan anarkista erretzaile
askok logika berari jarraitu izana eta oraindik jarraitzea da. Edozein
anarkistak (anarko-kapitalistak alde batera utzita, halakoak ere egon
badaudelako) erraz ulertzen du, esaterako, norberaren askatasuna besteen
askatasunaren luzapena dela, norberaren askatasuna besteen askatasunean
hedatzen dela, ni ez naizela aske besteak aske ez diren bitartean.
Besteak ez direla aske nik aske aitortzen ez ditudan bitartean.
Horregatik, etorkizuneko gizarte anarkista batean besteak esplotatzea,
besteei kalte egitea… ez da eskubide edo askatasuntzat joko, eskubide
eta askatasun ukaziotzat baizik. Baina erretzeari buruz hitz egiten
dugunean… Halakoetan anarkista erretzaile gehienek (edo nik ezagutu
ditudanek, behintzat) anarkismoaren oinarriak ahaztu eta
kapitalismoarenei heltzen diete, euren berekoikerian gotortuz eta
ustezko askatasunaren demagogia berean babestuz. Zoritxarrez, ez dute
euren kabuz hausnarketa sinplea egin, alegia: 1. erretzea kontsumismo
eroenaren ikurra da, onurarik ez dakarren, enpresa (mafia)
kapitalistarik makurrenak eta Estatua bera lodiarazten, norberaren
auto-suntsiketa eta besteena baino ez dakartzan ekintza zentzugabea,
publizitate estilorik ustelenaren iruzurra; 2. leku itxi eta publikoetan
erretzeak erre nahi ez dutenen hautua ezinezko bihurtzen du, ekintza
libertizida, askatasun hiltzailea da, nire ustezko askatasunaren mende
jartzen ditu nire inguruko guztien askatasuna, askatasun ukatzailea da;
3. erretzeak berak erretzailearen askatasuna murrizten du, mendekotasuna
sortzen duen heinean ez baita bera erretzea hautatzen duena, haren
mendekotasuna baizik; 4. erretzeak harreman eredu guztiz bertikala
ezartzen du, erretzen duenaren erabakian ez delako besteen adostasunik
bilatzen ondorioak besteei ere eragin arren, erretzailea ez erretzaileen
gainetik jartzen da harreman hierarkiko batean. Azken finean,
erretzaileak berak “askatasunez” (gizartearen, publizitatearen,
badaezpadako balioen presioari askatasun esan badakioke…) hautatu duen
bizioaren, mendekotasunaren, ahuleziaren mende jartzen du gure
inguruneak uzten digun neurrian kerik gabe bizitzea erabaki dugunon
nahia, besteen bizioaren, mendekotasunaren, ahuleziaren morroi bihurtzen
gaitu. Leku publiko eta itxietan erretzeko askatasuna aldarrikatzea
besteak zapaltzeko askatasuna aldarrikatzea baino ez da. Zoritxarrez,
begirunerik oinarrizkoena ez da orain arte nahikoa izan. Erretzen ez
duenari “erre dezaket?” galdetzea bera hertsadura, txantaje mota bat
baino ez baita. Demagun pistola bat daukagula eskuan. Gure lagunari,
gure kideari tiro egin diezazuket galdetuko genioke? Eta kasu horretan
errazago leukake berak ezetz erantzutea. Baina erretzeko, bestea
izorratzeko baimena eskatzeak erantzuna bera baldintzatzen du, bestearen
borondatearen zapaltze mota bat da, terminoak aldrebesten dituelako:
nik, errez gero, bera zapaltzetik, berak, niri erretzea ukatuz gero, ni
zapaltzera pasatzen da, kontzientzian behintzat. Txortan egin nahi ez
duela dakigun gizon edo emakume bati txortan egin nahi duen galdetzea
bezalakoa da, ukatuz gero estu hutsa, zakil berotzailea-edo dela
leporatzeko. Jakina, aukeran hobe hori galdetu gabe bortxatzea baino,
hots, galdetu gabe gure kea irenstera derrigortzea baino. Hor ere esan
genezake gurekin txortan egin nahi ez dutenek gure sexurako askatasuna
ukatzen dutela. Baina txo, bakarka kanpaia jotzea daukazun bezala,
bakarka erretzea ere badaukazu!

Beraz, ondo letorkiguke, kapitalismoa, botere harremanak, ezarpenak
apurtzeaz hitz egiten dugunean gogoratzea erretzerakoan zer jarrera
darabilgun. Esan legez, erretzea, gaur egun, kapitalismoak bultzatutako
banakoikeriaren ikurrik handienetakoa da.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , | 3 iruzkin

Nazioari bueltaka

Ez
da nazioa maiteen daukadan kontzeptua ez gehien arduratzen nauen
eztabaida baina, balizko euskal anarkismoari buruzko zirriborroa idatzi
eta etxera itzuli naizenetik, gura baino gehiago tokatu zait gaiari
heltzea eta horretaz hausnartzea. Ez dut ukatuko aberasgarria ere badela
hainbat anarkistak kontzeptu labainkor horretaz uste dutena entzutea
eta neure buruari horretaz pentsaraztea, besteen hitzetan aurkitutakoei
tiraka hausnarka ibiltzea. Entzun eta irakurritakoen artean
interesgarrienetakoa laster Ekintza Zuzenak Víctor Muñoz txiletarraren
artikulua (El Surco hilabetekariaren arduradunetako bat bera), batez ere
sinplekeriei ihes egin eta arazoaren konplexutasunari seriotasunez
heltzeko ausardia erakutsi duelako bertan; nazioaren gaiari dagokionez
anarkismoan maiz falta izan den zerbait, beste gai labainkorretan bezala
(indarkeriaren balizko zilegitasuna, izpiritualtasuna,
afektibotasunaren adierazpenak…, tabu ez badira ere, sinplekerietatik
eta topikoetatik kanpo behar beste eztabaidatzen ez diren gaiak dira,
bazterrekoak, bakarkako hausnarketa isiletara kondenatuak sarritan).

Nazioaren gai labainkorrari helduz, beraz, bihoa aurretik, beste gai
gehienetan bezalaxe, hemen zirriborratuko ditudan ideiak denak
behin-behinekoak direla, azken egunotako gogoeta partekatuek
bideratutakoak edo azken egunotan entzun eta irakurritakoei bilatutako
behin-behineko erantzun xumeak. Gainera, nire lagun batzuen aldean, ez
dut ohiturarik inoren aurreko azterlanak edo idatziak helduleku
hartzeko, neure buru mugatuak emandako sasi-erantzunak baizik,
dokumentazio lan patxadatsurako nagiegia naiz-eta. Are nagiagoa izenak,
datak edo hitzez hitzezko aipuak gogoan gordetzeko.

Neure buruaren gabeziak zurituta, beraz, ahaleginduko naiz anarkista
batzuen artean gaiak sortzen dituen mesfidantzak, zalantzak edo aurkako
jarreren iturburuak biltzen eta halamoduzko erantzunak ematen.

Alde batetik, batzuentzat nazioa eta Estatua gauza bera dira, hots,
Estatu-nazioa, eta anarkismoaren oinarrietako bat Estatua ukatzea
izanda, nazioa bera ukatzen dute. Munduan ez dago naziorik, burgesiak
Estatuaren sorrera zuritzeko asmatutako kontzeptua da, XIX. mendean
sortua, artifiziala, eta gainditu beharrekoa. Nazioak goitik inposatuak
dira eta, Estatuen eskuetan, eginkizun homogeneizatzailea daukate.
Anarkismoak unibertsaltasuna bilatu behar du eta, beraz, nazioaren
kontzeptuari aurka egin. Nortasun kolektibo oro da asmakizuna, batzuen
aburuz, eta banakoa baino ez dago. Hala ere, ikuspuntu hori defendatzen
duten batzuek, nazioaren ordez, klasea defendatzen dute izaera kolektibo
bakar eta nazioaren defentsak eragin dezakeen klaseartekotasuna ikusten
dute arrisku handi. Beste batzuek, jatorri artifiziala onartuta, halako
zerbait badagoela onartzen dute, baina zalantza handiak sortzen dizkie
nazioaz egin daitekeen erabilerak. Nazioa aukeratua izan barik inposatua
izatearen aurka agertzen dira, eta, lehen aipatu legez, nazioen
aldekoek bilatu ohi duten prozesu homogeneizatzaile artifiziala,
bertikala, asmo politikoz, Estatua sortzeko asmoz edo Estatua zuritzeko
asmoz bilatutako berdintasuna deitoratzen dute. Azkenik, nazio ideia
orok idealizazio prozesu akritikoa izan ohi du, kultura nazionalekotzat
jotzen den oro berez ontzat, are beste ohiturak baino hobetzat jotzeko,
bizirauteko arrazoia jatorri etniko garbian bilatzeko joera, eta dauzkan
ohitura arbuiagarrienak (emakumeen zapalkuntza, homofobia, animalien
aurkako tratu txarrak ospakizunetan…) betikotzeko arriskua, kultura
ezaugarri ezin utzizkoak balira legez, kulturaren berezko bilakatzeari,
bizitasunari uko eginez, horrek nazioa bera arriskuan jarriko duelako
ideia zabalduz.

Hel diezaiegun ideia horiei banan banan. Hasteko, Estatua eta nazioa
nahasten dutenek sinpletze ikaragarri bezain faltsua egiten dute.
Munduan dauden Estatuei begiratzea baino ez dago. Europako Estatuei so
eginez gero, ikusiko dugu guztiek hartzen dituztela egitura zentralizatu
edo deszentralizatu baten azpian zenbait nazio. Kasu batzuetan,
Estatuen izenek (Greziak, adibidez) nazioetako baten nagusitasuna uzten
du argi; beste batzuetan (Erresuma Batua litzateke argiena) nazio baten
nagusitasuna inorena ez den izen komun baten azpian mozorrotzen dute.
Gauza bera esan liteke Espainiari buruz. Espainiar Estatua egon badago,
baina ez da sekula espainiar naziorik egon, batzuen irudimenean baino.
Ameriketako Estatuei erreparatuta, ordea, zenbait jatorritako kolono
europarrek asmatutako herrietan identitate nazional bakarrak
azpiratutako herri indigenei dagozkie eta ez dago nazio horiek aintzat
hartzen duen edo haietan oinarritzen den Estaturik. Zer nazioren izenean
daude sortuta Estatu Batuak, edo Kanada, edo Mexiko, edo Argentina, edo
Txile…? Zer esan Afrikan europar kolonialismoak Estatuak
asmatzerakoan egindako triskantzaz… Bestalde, mundua Estaturik ez
daukaten, inoiz eduki ez duten eta kasu askotan inoiz nahi izan ez duten
nazioz beteta dago. Estatuak lur eremu bat, bertako herritarrak eta
baliabideak menderatzeko eta finkatutako mugen barruan legezko
indarkeriaren monopolioa izateko egitura bertikalak dira eta oso
gutxitan datoz bat nazio jakin batekin. Ez dakit holako Estaturik dagoen
ere.

Estatuen eta nazioen arteko nahastea alde batera utzita, nazioak
dakartzan aipatu arrisku guztiekin bat nator eta neurri batean neure
egiten ditut ikuspuntu horietan agertzen diren kezkak. Egia da nazioak,
kontzeptu kolektibo guztiek bezala, banakotasuna ezkuta dezakeela eta
gizakiaren sorkuntza artifizialtzat jo daitekeela. Baina, era berean,
hura bezain egia da antzeko kultura ezaugarriak dauzkaten giza taldeak
badaudena, arrazoi batengatik edo besteagatik, gizakia gizaki denetik,
giza talde bateko eta ez besteko sentitzeko joera egon dela. Paisaiak,
gastronomiak, hondamen naturalek, klimak… giza talde batzuk arazo
batzuen eta irtenbide batzuen aurrean jarri dituzte, eta beste batzuk
beste batzuen aldean, ohiturak, kosmobisioak, sinesmenak, hizkuntzak,
gizarte sistemak… dinamikoki eratuz, eta horrek gutxieneko ezaugarri
berdintsuak eman dizkiela giza talde jakin bateko kideei. Horrela, esan
daiteke Europan kultura grekoari eta judu-kristauari zor zaizkion
ezaugarri komun batzuk daudela, Asiako, Afrikako edo Ameriketako
jatorrizko herrien beste ezaugarri batzuekin zerikusi gutxi daukatenak,
esate baterako, eta aldi berean, Europako herri edo nazioen artean
ezaugarri bereizgarriek ere iraun dutela. Grekoek grekotzat zeukaten
euren burua, erromatarrek erromatartzat, egiptoarrek egiptoartzat,
galiarrek galiartzat, euskaldunek euskalduntzat…, eta hori burgesak
Europan agertu baino askoz lehenagotik dator. Beste horren beste esan
daiteke Amerika, Afrika, Asia edo Ozeaniako biztanleei buruz. Beraz,
nazioa kontzeptu artifiziala bada ere, badauka gizakien historiak
naturalki garatu duen oinarria ere. Bakuninek berak oso ondo azaltzen
zuen nazioa gizakiei berez atxikitako ideia dela eta abertzalekeria
deitoratzearekin batera, nazio zapaldu guztien aldeko jarrera irmoa
aldarrikatzen zuen. Bitxia da, halaber, nazioa sutsuki arbuiatzen duten
anarkista espainol batzuek iberismoaren alde egitea. Ez dakit nondik
atera den baina oso berezkoa, oso naturala ere ez dirudi kontzeptuak.
Zertan datza iberiarra izatea? Bitxia da ultra-eskuindar espainol
peto-peto batzuek ere kontzeptu bera erabiltzea gustuko ez dituzten
nazioak ukatzeko. Ahaztu nahi genituzkeen garaietako batzuen batasun
desiratuaren kirats bera dario, zoritxarrez.

Nazioa, bestalde, ez da taldeko kontzeptu artifizial bakarra, ezta
zapalkuntzarako erabil daitekeen bakarra ere. Erlijioa bezalaxe,
esaterako, klasea ere gizakiak asmatutako kontzeptua da. Ez da naturak
sortutakoa eta ez dago gizaki guztien kontzientzian. Bizimodu eta
ekonomia, gizarte eta politika harreman jakin batzuek, botere harremanek
eragindako kontzeptua da. Sozialista mota askok klasea ere gizabanakoen
arteko desberdintasunak ezabatzeko eta jendea homogeneizatzeko erabili
dute. Hala sinistu beharko dugu “burges”, “langile” edo “aristokrata”
jaio diren guztiek ezaugarri komunak dauzkatela, beste “klasekoekin”
zerikusirik ez dauzkatenak, gainera? Hola balitz, zelan uler liteke Marx
eta Engles bezalakoek (goi mailako burgesiako kideak jaiotzez eta
hezkuntzaz), Proudhon bezalakoek (euren ideologo nagusiak bere arerioa
gutxiesteko erabili zuen jatorri burges txikia darabilte marxista
batzuek behin eta berriz anarkistak eta, oro har, eurekin bat ez
datozenak erasotzeko, baita inkontzienteki hizkuntza marxista bere egin
duten anarkista batzuek ere, euren ildoarekin bat ez datozen beste
anarkistak iraintzeko; halakoentzat bekatua, burgestasunean baino
gehiago txikitasunean ei dago) edo Bakunin, Kropotkin eta Tosltoi
bezalakoek (jatorriz aristokratak hirurak ere) ez zegokien klasearen
alde ematea euren bizitzaren onena? Edo langile, soldatapeko diren askok
eta askok, gehienek, zoritxarrez, egunero euren jabe kapitalisten alde
egitea hautatzeko aukera izan orduko? Klasea ere norberaren baitan
dagoen sentipena, egoera, kontzientzia baino ez delako. Azken
hamarkadotan lehen munduan ia erabat ezabatuta, nahastuta gelditu den
kontzientzia. Eta klasea ere, langileria bera, alderdi jakin batek,
tirania luze eta gupidagabea zuritzeko erabili du, defendatzen ei zuen
klasea bera zapaltzeko aitzakia. Dena dela, kalseartekotasunaren arriskua onartuta, anarkistoi, hain
zuzen ere, nazio inposatuei aurre egiteaz batera, gure nazioko
burgesiari ere aurre egitea dagokigu, munduko zapaldu guztiekin naziorik
gabeko elkartasunean batu bitartean. Borroka biak izan daitezke
bateragarriak eta aldi berekoak. Duela gutxi 20ko hamarkadako testu bat
irakurri dut, Japoniak Korea menderatuta zeukan garaietan, korear
anarkistek euren argitalpen nagusian argitaratu zutena, eta bertan,
japoniar inperialismoa kanporatzeko gerrarako deia eta korear
burgesiaren aurkakoa batera aldarrikatu zuten, euren nazioa ukatu barik
baina abertzalekeria sen handiz salatuz, eredu oso interesgarria,
zalantza barik. Gaur egun, bestalde, “klase” bi bereiziko nituzke nik,
zerbait bereiztekotan: esplotazioaren aldekoak (jabe zein soldatapeko,
jakitun zein jakin barik, euren ongizatea edo bizirautea besteen
esplotazioan zein euren buruarenean oinarritzen dutenak edo hura hala
izatea onartzen dutenak) eta esplotazioaren aurkakoak (esplotatzaile
zein esplotatu izateari uko egiten diotenak eta esplotazioa bera
bukarazi nahi dutenak). Klase erabat heterogeneoak biak ala biak eta,
taldeko beste izaera guztiak legez, bereizgarri bakarrak kontzientzia
(edo kontzientziarik eza) eta kontzientzia horren aurreko jarrera
dauzkatenak. Bestela ere egin liteke, hiru klase bereiziz: agindu nahi
dutenak, aginduak izan nahi dutenak eta inolako aginterik nahi ez
dutenak Bereizketa, berriz ere, guztiz artifizial eta arbitrarioak eta
hamaika kritika eta ñabardura jaso dezaketenak. Taldeko bereizketa
guztiak bezala egunen batean suntsituak izateko sortuak.

Azkenik, norberak bere nazioaren izatea onartzeak ez du esan nahi
aitortzen zaizkion ezaugarriekin bat egin behar duenik. Anarkiston
lanetako bat, hain zuzen ere, gure inguruan errotuta dauden ohitura
arbuiagarri guztiak salatzea eta haiek desagerrarazteko, aldatzeko,
bilakarazteko kontzientzia sortzea da. Are gerra egitea ere, kasu
batzuetan, dauzkagun baliabide guztiekin. Edozein kultura zerbait bizia
da, ohiturak asmatu bezala ahazten dira, betikotzat jotzen ditugun gauza
asko atzo sortu ziren eta maiz asmo makurrak ezkutatzen dituzte. Jaso
dugun kultura ezagutzen dugu, ez guk ondorengoei utziko dieguna, hura
gaur bizi garenok eta etorriko direnek sortuko dugulako, eta ondorengoei
topatu duguna baino zerbait hobea uztea izan behar da asmoa beti. Nazio
guztiak dira etengabeko bilakatze prozesuan dauden errealitate biziak
eta tradizioaren izenean inposatu nahi zaigun orori egin behar diogu
aurre amesten dugun gizarterako bidean oztopo bada.

Nazioaren arazoa, baina, ez da ukatzeagatik edo saihesteagatik desagertuko, eta kontua da haren aurrean hartzen dugun jarrera.

Niri dagokidanez, nazioa taldeko zapalkuntzaren bati aurre egiteko,
aberasgarriak eta egokiak izan daitezkeen kultura ezaugarriek
bizirauteko baino ez dut erabilgarri ikusten. Egun Vargas Llosak eta
antzeko nazionalista-inperialistek nazionalismoen aurkako diskurtsoa
tokiko kultura eta errealitate zapalduak betiko azpiratzeko, ukatzeko,
iraintzeko, desagerrarazteko baino ez darabiltenean, uste dut nazioek
halakoen nazio “handi”ei aurka egiteko, globalizazioari aurpegi emateko
baino ez daukatela zentzua. Horrela ulertuta, anarkismoarentzat nazioak
erresistentziarako kontzeptua behar luke, zapalduen arteko elkartasunean
oinarritua. Nazio guztiak elkarren parean, berdin, errespetatu
sentitzearekin batera zentzua galdu eta desagertu beharrekoa. Eta
Estatuen aurkakoa. Elkarren arteko harresi artifizialak eraiki ordez,
berdintasun heterogeneoa bilatzeko kontzeptua. Internazionalismoa
benetako nazioartekotasuna izateko, erabat alferreko bihurtu arte. Nork
bere nazioari uko egiteko askatasuna behar da. Eta horretarako lehenago,
denek behar dute euren naziokoak sentitzeko eta nazio inposaturik ez
edukitzeko eskubidea.

Bide horretan, anarkista batzuek ikusten dituzten/ditugun arrisku
mota batzuk eta besteak ez ditugu inoiz bistatik galdu behar, baina
prozesu guztietan legez, arriskuen kontzientzia ez dadila bilaka ezer ez
egiteko aitzakia edo egiten den guztiari egurra emateko ohitura antzua.
Eta Estatuak eman dion nazioarekin eroso sentitzen diren anarkistek ez
dezatela mugatu ezarri zaienarekin deseroso sentitzen direnek zelan
jokatu behar duten eta nazioaren arazoaren aurrean hartu beharreko
jarrera.

Luzeago idazteko ematen du eta egunotan beste asko izan dira egindako hausnarketak, baina nahi nuen baino
luzeago ere idatzi dut. Bukatzeko, beste barik, aipatuko dut
Gernikan egin ziren jardunaldietan, nazioari buruzko kezka baino
nabarmenago gelditu zela Euskal Herrietan badagoela jendea maite duen
lurrean indarrak batzeko eta bide libertarioak bultzatzeko gogoz, gure
Euskal Herriak anarkismorantz eraikitzeko gertu. Ez da gutxi!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Nazio askapenaren inguruko jardunaldi libertarioa

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Kontsumo greba

Gaur kontsumo greba dago deituta, beraz, ez dut zuen denbora gehiagorik kontsumituko. Bat egin dutenen zerrenda jarri baino ez.

  1. CGT
  2. Ecologistas en Acción
  3. Amigos de la Tierra
  4. Asociación Andaluza por la Solidaridad y la Paz (ASPA)
  5. Federación de Asociaciones de Vecinos de Valladolid
  6. Onda Expansiva Radio – Valladolid
  7. Sindicato Obrero Inmigrante (SOI-CTM)
  8. Colectivo Queda la Palabra
  9. ONG Africando
  10. Planeta Finito
  11. XARXA de Consum Solidari (Catalunya)
  12. FACUA CASTILLA Y LEON – Consumidores en Acción
  13. Unión de Actores de Castilla y León
  14. Alternativa Universitaria – Valladolid
  15. SODEPAZ – Valladolid
  16. Sonríe y Lucha – Valladolid
  17. Otro Teatro – Valladolid
  18. Valladolid Web Cultural
  19. Partido Comunista (Agrupación Villaverde) – Madrid
  20. Solidaritat Obrera
  21. Jóvenes Verdes
  22. WWF – Grupo Asturias
  23. Asociación Cultural EcoBierzo (León)
  24. Los Verdes – Cádiz
  25. Ciudadanos de Centro Izquierda
  26. Cooperativa Alternativa y Acción Solidaria
  27. ADP (ONGD “AMICS DE PALANQUES”)
  28. Asamblea de Vallekas por la Huelga General
  29. Asociación Andaluza por la Solidaridad y la Paz (ASPA)
  30. Asociación la Bombilla Verde
  31. Colectivo La Aldea
  32. Amigos del Pueblo Saharaui – AVILA
  33. BarriodelCarmen.NET
  34. Bloque primeroizquierda (en construcción) – GRANADA
  35. Plataforma por los derechos sociales de la Sierra del Guadarrama
  36. DESAZKUNDEA
  37. PAPERS PER A TOTES I TOTS – LA SAFOR (Valéncia)
  38. WU XING ZINE
  39. Asociación Cultural Violeta Smith (Madrid)
  40. “La Biblio” Biblioteca Social Autogestionada (Madrid)
  41. Ateneo Libertario La Idea, Madrid
  42. Ateneo Confederal Rojo y Negro
  43. Revista Libre Pensamiento
  44. Periódico Rojo y Negro
  45. REAS Aragón
  46. Plataforma “Que la crisis la paguen los ricos” de Zaragoza
  47. Coordinadora de Movimientos Sociales de Zaragoza
  48. Asociación Nuevo Ruesta (Zaragoza)
  49. STERM
  50. STEPV-IV
  51. EUPV-La Unitat-Verds
  52. Papers y Plataforma Pels Pobles
  53. Foro Social de Tomelloso
  54. Juventudes Comunistas de Tomelloso
  55. Acción Antifascista Salamanca
  56. Colectivo Estudiantil Alternativo de Salamanca – (CEA)
  57. Ecologistas en Acción de Salamanca – (EeA)
  58. Izquierda Unida de Salamanca – (IU)
  59. Juventudes Comunistas de Salamanca (UJCE)
  60. Partido Comunista de España – Agrupación de Salamanca -(PCE)
  61. Unidad Estudiantil (UnE)
  62. Baladre, Coordinadora estatal de lucha contra la pobreza y la exclusión social
  63. Plataforma pels Drets Socials de València (agrupa a 40 organizaciones)
  64. Izquierda Unida Valladolid
  65. Izquierda Republicana. Agrupacion de Salamanca
  66. Assemblea pels Drets Socials (ADS) del Garraf
  67. SASTIPEM THAJ MESTAPEM
  68. Jóvenes Verdes
  69. Cooperación Alternativa y Acción Solidaria
  70. Grupo el cosmopolita (jóvenes anarquistas de Valladolid)
  71. ALTERNATIVA SINDICAL DE TRABAJADORES (AST)
  72. Foro Social de Segovia
  73. rakatapam.org
  74. Assemblea pels Drets Socials (ADS) del Garraf
  75. Asamblea libertaria de Soria
  76. La Aurora (Soria)
  77. Colectivo Antisistema Soriano
  78. ConSuma Responsabilidad (www.altekio.es)
  79. Campaña “¿Quién debe a Quién? – Madrid
  80. CNT Joaquín Acosta (Catalunya)
  81. Solidaritat Obrera Barcelona
  82. Ecologistes en Acció Catalunya
  83. Izquierda Anticapitalista de Burgos
  84. IU Burgos
  85. PCE Burgos
  86. JOC Burgos
  87. Juventudes Comunistas de Burgos
  88. Segovia de Izquierdas
  89. Coordinadora Antifascista de Segovia
  90. Los gatos del Parbú (Colectivo musical)
  91. Federación de Asociaciones de Vecinos de Salamanca (Fevesa)
  92. FFM Isidora Duncan
  93. Baf Lugo
  94. Coordinadora Verde
  95. Naturtarbena
  96. AEYUCE
  97. JATAAY
  98. Colectivo no nos resignamos
  99. Trasversales
  100. Colectivo Social ISKRA (Alcobendas)
  101. Foro Social de Ciudad Real
  102. Recyclanet
  103. ESTAT VALENCIÀ
  104. Traffic Mutants
  105. Asociacion Juvenil Elefanter – Madrid
  106. Asociación ONG Caravana Arcoíris por la Paz
  107. Izquierda Anticapitalista Valladolid
  108. Gurutzne
  109. Cooperativa de consumo ecológico La Pera
  110. Altermundista CR
  111. El Ojo Cojo
  112. KALLPA WECHE
  113. Euskal Herriko Alderdi Pirata – Partido Pirata del País Vasco
  114. ospaaal valladolid
  115. Obrint Camins
  116. PLATAFORMA CÍVICA YOMEBAJO
  117. Coordinadora Repartim el Treball i la Riquesa de Tarragona i Reus
  118. Izquierda Unida CLM de Tomelloso
  119. Matar por matar, non
  120. Asociación Caracoles y Sandias Alcalá del Río
  121. ASERJA
  122. Movimiento Intercomunitario de Base (MICOBA)
  123. La Casa Invisible
  124. Grupo de Decrecimiento Malaga
  125. WOMBAT granada
  126. Portal Libertario OACA
  127. Foro ERE Iveco-España
  128. El Jannat
  129. Asociación de Educación Ambiental “El Enjambre sin Reina”
  130. El Ecolocal
  131. Plataforma Social contra la crisis de la Bahía de Cádiz
  132. Asamblea Estatal de Delegadxs de RTVE
  133. Red Decrecimiento Sevilla-Transición en Comunidad
  134. Coordinadora pel Repartiment del Treball i la Riquesa de Castellón
Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina