New York: Roy Hargrove Columbus Cernter areto txukunean

Mai2 by arantzabal

Leku paregabea, bertan egoteko sarrera lortzeko zortea, soinuan hamar, atentzioan hamar, afari goxoa, musikariak fin, formatua polita…

Columbus Center-en egon ginen gau baten, Lincoln Center-en. Jazzaren gunetzat ere hartu daiteke lekua. Akaso, elitisteegia, baina benetan ederra. Afaltzeko sarrera hartu genuen eta ez zen erraza ze 170 lagunek lortu zezakeen bakarrik han egoteko ohorea. Ez geunden ziur zer izango zen, baina sartu-eta… Lekuak liluratua lehenengotik eta gero formatuak. Lekua ikusteko erretratu hauek. Baita Aretotik zegoen bista ikusteko ere.

Eta formatua? Elkarrizketak ziren. Baxujotzailea (ez dut izena gogoan baina famatua da…) elkarrizketa egiten Roy Hargrove tronpetistari. Galderak umore finarekin eta zortzi bat pieza elkarrizketan integratuta. Amesten dut formatu honekin. Gustura ikusiko nituzke euskal musikariak elkarrizketatuta musikarekin lagundu dezakeen batekin. Baina zeinek lagundu dezake musikan eta elkarrizketak euskaraz eta ganoraz egin?

Roy Hargrove

Hargrove Wynton Marsalis-ek egin zuen famatu edo harek deskubritu zuela esaten da, behintzat. Honen lehen diskoa Diamond in the Rough moduan ezagutzen da eta tronpetista ezaguna da benetan. Gaur egun The RH Factor taldeko liderra da Hargrove eta jazz, funk, hip-hop, soul eta gospela nahasten ditu.

Columbus Circle: Broadway 59th-rekin

Dena da karratua New Yorken, eta borobil honekin topo egitea arrarotzat ere har daiteke. Zentro komertzial luxuzkoa (oso luxuzkoa) eta guri interesatzen zitzaigun jazz aretoak, Museum of Arts & Desing, jatetxe japoniarra… Colonen estatua da gutxien gustatu zaiguna ze beste dena ikustekoa da. New Yorkerako eta New York-etik distantziak puntu honetatik neurtzen dira. CNN informazio kate entzutetsua ere bertan dago. MASA jatetxe japoniarra ere bertan da, baina guk nahiago izan genuen txukun jan eta musikaz ere gozatzea… Japoniarra hurrengo baterako. The Allen
Room jazz areto handia ere bada bertan, baina guk txikitxoan gozatu genuen. Afari zein afalondo bikaina.

New York: Mac-ak eta iPhone-ak

Api17 by arantzabal

Iphonak ikusiko dituzu New York-en han eta hemen. Argazki hau atera nuen metroan, eta bagoi berean baziren beste hiru. Jende askok musika entzuteko erabiltzen du, baina Internetera konektatuta egoteko aukera hori erabiltzen ikusi ditugu gehienak.

Argazkikoa arrosa koloreko funda bat eta azazkalak ere halaxe. :-()

Mac-a da errege itsasoz bestaldean. Mac-ak harrera guneetan, portatilak kafetegietan, parkean jendea konektatua… eta konponketa dendak ere Mac-enak… Ikusi zelako harrera gunea, ordenagailu deskatalogatuekin egina. Txandak emateko ere pantaila horiek erabiltzen dituzte. (Eta nik uste nuela MAC-ak ez zirela matxuratzen…)

MAC dendak diseinuari lotutako dendak dira. Dena dago zainduta, baita saltzaileen kamiseta koloreak ere. Jende asko ikusi genuen e-posta kontsultatzen dendotan. Hiru saltoki handi ikusi genituen, baina ezer erosi barik bueltatu ginen. Ez, ezta Iphone G3a ere ez. Iphone bat lortzeko bi bide daude: bata, bertan bizi zarela demostratzeko paperak erakustea Mac dendetan; bestea merkatu beltza, kaleko denda batzuetan.

New York: killer cocacola?

Api14 by arantzabal

Kokakolaren kontrako kanpainak egon dira bai (Jon Tornerrek idatzi zuen argi, Argian) eta webguneak ere zabaldu dira Killer Coke diotenak eta informazio asko batzen dutenak. Baina autotik atera genituen argazkiok ikusita jente gehiagok utzi beharko du kokakola edatea ze kamioi mordo hori… Hau ere bada New York, Cokeren eta hanburgesen hiria, janari bizkorrarena… eta ni konturatu gabe banengoen ere starbucks hiria da. Non ez dago wifia kobratzen duten Starbucks coffe bat?

New York: saskibaloia espektakulua da

Api8 by arantzabal

Korrika 16 pasatu denean akordatu naiz berriz New York-ekin. Antxitxika egiteko bi urte jantzi barik nituen zapatila zuriak atera eta Durango eta Abadiño arteko bidea egitera joan ginenean. Zapatila horiek dira saskibaloian jokatzeko erabiltzen nituenak eta hortik lotura, ez gure jokatzeko modua oso NBAkoa zelako… Sasoi baten Gigantes del basket aldizkariaren zenbaki guztiak erosten genituen anaiak eta biok. Afizioa beti izan dut, baina gaur da eguna pista galdu xamar daukadana.

New York-en ikusi eta ikasi nuen saskibaloia kirola baino gehiago dela: ikuskizuna da dena!

The New york Nicks eta Boobcats ikusten egon ginen. Madison square gardenera joan ia zer zegoen ikusteko eta kontzertuak-eta parean ez zitzaizkigun tokatu, baina bai NBAko partidua. Ondo, dena dago jendearen aisiari begira prestatua, dena da erosgai, dena dago anuntziatua, dena dago ondo telebisatua areto barrukoondako, artistak joaten badira pantailan agertzen dira, dantzariak bikain, kantuan ere egin zuen mutiko zorri batek eta zelan egin zuen, DJak minutu bateko tarteetan… eta horri denorri lotuta saskibaloia.

Merezi du kirol horren nondik norakoan interes minimoa baduzu. Barreneko argazkian ikusten den moduan nonbaiten jarri ginen, baina ondo egon zen. Bikain. Zenbat lagun sartzen diren pabilioi horretan? ez dakit, ez dakit. A! Knicks-ek galdu (105-114) egin zuen ;-(

New York: Musikala: ‘The phantom of the opera’

Api6 by arantzabal

Bi ordu eta erdiko emanaldia. Orkestra zuzenean jotzen eta aktore-kantari pila bat. Polita. Ingeles larregi jakin barik ere jarraitzeko modukoa. Ondo egon zen ikustea, baina behin ikustekoa dela uste dut nik, kito! oooo(kada) horiek larregitan entzuten ez dago ohitua nire belarria. Bete-bete eginda aretoa. Jende pilo handia eta egunero-egunero izaten ei da horrela. Sarrera gabe geratu ziren hainbat lagun. Gu ere beraiek gura zuten egunean joan ginen azkenean eta ez guk pentsatua genuenean.

Musikalaren gainekoa webgune ofizialean: www.thephantomoftheopera.com/new_york/ Urteak eta urteak daramatzate musikal honekin New York-en. Karteleran denbora gehien daramana ei da. En fin, Madrilen bertan ikusi genuen La Bella y la bestia gehiago gustatu zitzaidan. Kanpoan limousineak zain. Guk oinez egin genuen etxerako bidea. Beti ikusten da gehiago eta merezi du gainera asfaltoa norbere oinez zapaltzeak. Hori bai, auto handiei erretratua atera genien. Gu bai turistak! 🙂

Barrura! Versaceren jaira joan ginen, baina goiztxo

Api4 by arantzabal

Ba hau New York hiriaren gaiñeko museo bat zen. Gu joan ginen museoa ikustera, baina… itxita! eta itxita bai, baina ebento bat preparatzen zeudela ikusi eta barrura! Zer izango-eta… Versaceren jai bat. Versace hil egin zuten 97an eta bere herentzia erdia utzi zion 11 urteko ilobari, 500 milioi dolar (ia ia guk gastatu duguna beste 10 egunetan). Jaira New York-eko alkatea eta beste hainbat OPI joatekoak ziren gauean. Gu arratsaldez egon ginen eta plantxak zelako lurruna botatzen zuen… Dena egon behar zen perfekto gauerako eta… Lanean ziharduenetatik gehienak latinoak. Erdaretan gaztelera nagusi jaiaren prestaketan. Gauean zein hizkuntza izango zen nagusi jakiteko ez ginen geratu. Musikal bat ikustera joan ginen.

New York: The New York Times

Mar31 by arantzabal

Kalean gora eta behera genbiltzala ikusi genuen The New York Times. Gure komunikabide taldearendako eraikin berri batekin amesten dugunok ezin ba pasa barrura sartu barik. Barrua handia eta zabala, komunikabide handi bati (krisiak eragin dion arren) dagokion moduan. Kuriosoa sarrerako pasillo handian zeuden pantaila txiki mordoa. Twitter bat bailitzan, karaktere gutxi batzuk agertzen ziren pantailetan. Eguneko notiziak, eten barik berritzen ziren notiziak. Praktikoa? ba ez, inor ez dago han horiek irakurtzeko, baina sarrera polita bai. Kuriosoa, dekoratiboa izateko imaginatiboa, lorasorta sikuekin jantzi beharrean ba hedabidearekin lotura duen zerbaitekin atondua zegoen sarrera argitsua.

Diseinua beti zaindu dute The New York Times-en. Ez dute alperrik irabazi berri hainbat sari Malofiej sarietan ere. Peter Sullivan-Best of Show saria jaso dute. Papera eta on-line batuta ematen den saria jaso zuten “The Ebb and Flow of Movies: Box Office” lanagatik. Egia esan, neri ez zait batere argigarria iruditu infografia, baina bueno, informazio hori guztia sailkatzea ez da ez makala.

Sarreratik aurrera ez genuen egin, baina New York-en jarrera honekin ibili gara: hori ere ikusiko dugu eta barrura! sartu eta inork ez badu galdetzen zer egiten dugun ba barrura (hurrengo mezuan adibidea emango dut). Gehienetan galdetuta sartu gara eta atezainek majo asko zabaldu dizkigute hotel glamurosoetako ateak.

The New York Times-eko sarreran ateratako argazkia:

New York: segurtasuna

Mar29 by arantzabal

Segurtasuna, jaun-andreok! Beldurgarria da zelakoa izan daiteken paranoia segurtasunaren gainean. Amerikanoak (batzuk, klaro) jota daudela ere esan daiteke: sartzeko dauden pegak, bete beharreko paperak (on-line ere bai), sartzeko webcam batean argazkia atera, hatz-herexak poliziari utzi, abioira sartu aurretiko antzerki guztia (zapatak kendu, gerrikoa…)…

Eta kalean polizia autoak launaka edo seinaka gora eta behera zaratotsean eta argiak piztuta, polizia auto haundi eta txiki erredikulo batzuk ere bai, kafe dendatan sartu eta kafe-poto handiak hartuta pasiatzen duten gizon-emakume uniformedun pilo bat…

Eta barregarri izateraino heltzen den presentzia. Erridikulo hori adierazteko goiko argazkia. Ez da Walt Disneyk jarritako polizia, baina izan zitekeen. Ez dakizue zelan emozionatu zen polizia ilehoriak argazkia aterako ote zuten galdetu zionean. Poliziak ilehoriaren bikotearen, argazkilariaren, janzkera balu barre ederrak egingo genituzke. Ieup!!!!

Postaletarako balio dute, behinik behin.

New York: eraikinak eta eraikinak

Mar26 by arantzabal

Gora, gora begiratu behar da New York-en. Bai, behintzat bulegogune nagusia dagoen lekuan, Manhattanen. Auzoetan etxe txikiagoak eta politagoak topatzea errazagoa da, eta zelanbait, arnasa hartzea ere errazagoa da auzoetan. Manhattanen apenas sartzen da eguzkia nahiz eta zerua urdin ikusi. Irla 21,5 kilometro luze da eta masa masaren gainean ikusiko duzue. Badirudi espektakulua ez dagoela asfaltoan eta taxi horien artean bakarrik, goian era bada zer ikusia.

Manhattanen uptown eta downtown ibili beharra dago, irlaren iparraldera edo irlaren hegoaldera. Holandarrek erosi zuten Manhattan 1626an eta orduko 24 dolar kostatu ziren. Gaur, diru horrekin ezin esan afaldu ezin daitekeenik, baina gehitxoagorekin joatea hobeto… Gerora ingelesen eskuetara pasatu zen lurraldea eta orduan hartu zuen New york izena. 96 hizkuntza ei daude New Yorken, baina %50etik gora dira ingelesez jarduten direnak. Ingelesa jakitea ondo dator eta nire moduan ingeles pattala daukazuenondako ere esan daiteke nahiko ingeles ulergarria dela. Hori bai, zerbitzu guztietan daude latinoak eta ingelesez tutik ere jakin barik ibili daiteke hirigunean.

Etxeak eta etxeak daude, baina berezia bigarren argazki honetakoa. Fuller eraikina da, baina Flatiron etxea moduan agertzen da gidetan. Izena lehengo plantxen antzetik jarri zioten. 1902an eraikinik altuena izan zen. Estilo modernistadun eraikin hau triangularra da eta punta baten bi metroko zabalera baino ez du. Sofa eder bat justu sartzeko modukoa. 22 solairu eta 87 metro ditu eta, beraz, gidetan esaten dena gezurra da ze bazegoen beste etxe orratz zaharragorik, Park Row hain zuzen, 1899an eraikia.

Gora, gora begiratu behar da gero New Yorken.

Eta ez begiratu bakarrik, kamaradunak ikusi daitezke takian potian gizon honen moduan. Ze erremedio hain luze diren etxeak ateratzea gura izanez gero. Lepoko mina horrena izango ote da…

New York: hotela

Mar24 by arantzabal

Bai, bagenekien zein zen gure hotela, baina hara heldu eta sorpresa ona izan zen, benetan. Hegazkinetik jaitsi eta han bertan hartu gintuzten hotelera eramateko. Hango kontaktuak ez zuen ezagutzen Gershwin hotela . Antza, Europako hego aldetik joaten diren gehientsuenak beste hotel batzuetan egoten ei dira, Pennsylvanian, nagusiki. Gershwin hotela polita da, poperoa. Ez da ez inpertsonala. Eta gazte jende pilo bat zegoen bertan, giro ona.

Oso ondo kokatuta dago, bosgarren etorbidearen ondoan 7th east- 27 th street. Horrela irakurrita eta hiriburuan egon barik zaila egingo zaizue kokatzea, baina New York-en galtzea ez da erraza. Guk, galdu galdu ez, baiña egin dugu pasiadaren bat kontrako bidean, konfundituta. 🙂 Hori bai ez da alperrik izan. Ibiltzea izan da gozadarik handienetakoa: jendea ikustea, hara eta hona geldibakoa, mugimendua, bizitasuna, inor ez zarela konturatzea eta baita zu laguntzeko jendea prest dagoela sentitzea ere. Dena nahasian.

Baina buelta nadin hotelaren gainean berba egitera eta gainontzekoak beste mezu batzuetarako utzi. Ikusten duzuen moduan kanpotik ere itxura berezia du eta gauez argiztatua egoten da sarrerako aldea. Horma zeharkatzen duten mihi luze horien artean ilargia ere ikus daiteke ateratako erretratuan, halaxe zegoen gau horretan. Barruan berriz, popero-poperoa giro guztia. Jarlekuak, barra, egoteko lekuak, igogailuak ere berezi pintatuta, geletan koadro handiak, pasilo guztietan argazki pila bat pop eran atonduak… Ederra. Gu ez gara aparteko gela baten egon, luxurik ez, baina erosotasuna bai. Picasso genuen begira gauero gauero, ispilua lagun atera nuen argazkian ikusten den moduan. Pianoa jotzeko itxura, berriz, horixe: itxura.

Baina nirea itxura izanagatik, hotela bera bizirik zegoen eta musikak lekua zuen, zelan ez. Egunero ez, baina ikusi zitekeen jairen bat, edo entseguren bat, edo hotelak berak antolatutako kontzertu bat… Hemen, entsegu bateko eta kontzertu bateko argazkiak:

Kontzertu mundiala entzun genuen. Oso hirukote ona 30 lagunendako jotzen. Kontzertua bideoz ere grabatu zuten eta seguruenik saiatu ere egin ziren bereziki ona izan zedin: giro intimoa, mahaitxoetan zer jana eta zer edana doan, leku aproposa… Bajarne Magnus Jensenek biolina jo zuen maisutasunez, Jan Clemens Carlsenek txeloa eta Aksel Kolstadek pianoa. Didaktikoa ere bai kontzertua, azalpen askorekin-eta. Polita izan zen gu hotelera bueltan gentozela kontzertu horrekin topo egitea. Musikatik izan du bidaia honek, baina hori ere beste mezu batzuetarako, zatika-zatika idatziko dut, denbora izan ahala ere bai, oporraldia amaitu da-eta. ;-(

Webgune flasheroan hotelaren info gehiago eta baita erreserbak egiteko aukera ere: Gershwin hotela.

Etxebarri

Iban Arantzabalen bloga

Tag Archives: york