Kulturak mugitzen du jendea

by admin

<![CDATA[
Xabier Mendigureni irakurri diot artikulu interesgarri bat. Bertan esaten da Goierri aldean oso gutxi mugitzen dela jendea herri batetik bestera. Egia izango denik ezin ukatu. Eta horretan lagunduko du Erandiotik Bilboko alde zaharrera erosoago heldu ahal izateak eta herri arteko 10 kilometro egiteko autoa hartu beharrak.

Baina artikuluak dioenarekin ados egonda ere, sortu dit ba zer pentsatua… Espaloia Kafe Antzokira jende asko etortzen da ondoko herrietatik. Eta egiten ditu 8-15 kilometro inguru. Normalean gauez eta portuan gora eta behera. Eta jende asko da bai. Ekitaldiaren tipoak agintzen du normalean.

Mendigurenek dioenaren kontrara, aste bitan, 1.000 lagunetik gora etorri da Elgetara I. monologo mostra ikustera. Jendetza da hori, eta jendetza gaztea izan da gehienbat. Klaro, etorri dira espektakulu mota hori ikustera eta ez beste batzuk. Zer pentsatua eman digu, euskaraz ez delako, euskarazko kalitatedun hainbat gauza programatzen ditugulako urtean zehar eta horrelako betekadarik izaten ez delako…

Ez dakit zer egiten gabiltzan, baina dena ondo ez, euskal artistak entzutera gutxiago gerturatzen direlako, esaterako.

Beste salbuespen bat hurrengo astean: Peter Pan musikala. Mila lagunetik gertuago egongo da ikusle kopurua 500etik baino. 120 aktore inguru, denak euskaraz eta espektakulu txukun baten.

Zalantzak.

Hori bai, Mendigurenen hitzak ekarrita: Gonbidapena, irakurle guztioi, Debagoiena osoko kultur eskaintza kontuan
hartu, eta beldurrik gabe joateko batera eta bestera, nahiz zeuen
herrian ez izan, nahiz zeuek bereziki menderatzen duzuen alorrekoa ez
izan. Muga horiek hautsiz, seguru deskubrimendu ederrak egingo
dituzuela, eta zuen bizitza zabaldu eta aberastu, gauza gutxi izango
baitira kultura bezain gutxi kostatzen direnak eta horren poz sakona
ematen dutenak.
]]>

Jende talde txiki batendako

by arantzabal

Gero eta euskal kantu gutxiago.

Seguruenik agendan ere gutxiago daude, eta kezkagarria bada ere, kezkatzekoagoa da antolatzen diren horietan egoten den jende kopurua. Asko aurreratu dugu musikarien kalitatean, asko ekipamenduetan, zabalpenean… eta entzuleak falta!

Kerobiako Xabi Bandiniri irakurri diot Berria.info-n: “Ikusi dugu jende talde txiki batendako musika dela gurea”. Izena jarriko nioke horri: sorkuntza doitua. Sorkuntza doituan gakoak jarraitzen du izaten musika zaindua, letra pentsatuak, binilo edo CDak gutizia objektu izatea… kalitatea eta kalitatea. Gustatzen zait.

Oinarria sendo behar dugu emaitzak jaso eta kopuruak biderkatuko badira.

Kazetariek: Facebook edo Twitter? edo biak?

by admin

<![CDATA[
Bat baino gehiago ibiliko ginen bueltaka gai honekin… eta bueltaka jarraitu behar. Euskarazko prentsan, (Euskal Herrikoan auskalo…) ez dakit argi dugun zer egin Facebook-ekin. Twitterrekin asmatzen daude hainbat hedabide, nire ustez. Tartean Argia da horietako bat (eta hau Argia sarietarako gonbita jasota ostean idazten dut, e? 🙂
Hala ere, zer egin Facebook-ekin? ez dakit, ez dakit…

Bi adibide ekarri ditut astean bertan jasoak. Lander Arbelaitzena Twitterretik jaso nuen eta El Paisen irakurri dut John Carlinen bi orriko artikulua. Argian Facebook-ekin hastekotan dira, El Paíseko Carlinek “no gracias” dio. Facebook-eko El paisek 170.000 jarraitzaile ditu…

1- Argiako Arbelaitz lagunak Gaur8-n egindako elkarrizketatik:

– Twitterrez ari garela, alde
handiarekin Interneten presentzia duten komunikabideek gehien erabiltzen
duten sare soziala da. Zergatik Twitter?

“Argia” aldizkariko kazetari guztiok orain bi urtetik dugu Twitter.
Denok. Eta alde onak dezente ikusten dizkiot. Batetik, zure informazioa
beste era batera ziurrenik iritsiko ez litzatekeen komunitate batengana
iristea lortzen duzulako. Badut sentsazioa azken hiru urteotan adinaren
batez bestekoa asko jaitsi dugula, eta hori Facebook eta Twitterri esker
da. Bestetik, kazetarientzat kristoren tresna da, informazio iturri
bezala etengabe berritzen doan jarioa duzulako. Gainera, zure irakurleak
zuzenean zurekin harremantzea ahalbidetzen du. Gertutasuna eta
azkartasuna ditu. Lehen pentsaezina zen “Argia” bezalako astekari bat
manifestazio batera joan eta momentuan bideoak zirkulatzen jartzea edo
zuzeneko kontaketak egitea.

Gehituko nuke iruditzen zaidala Twitterren asko zentratzen ari garela
denok, Facebooken askoz jende gehiago dabilela konturatu gabe. Baita
Euskal Herrian ere. Eta orain hori indartzen hasiko gara, laster
“Argia”-ko kazetari guztiok izango ditugu Facebook profil irekiak.

– Zure ustez, zergatik alboratu da Facebook?

Ba ez dakit zein den arrazoia, baina bada egin dugun gogoetetako bat.
Twitter denok dugu, oso pozik gaude, eta, erabiltzen badakizu,
kazetaritza egiteko oso ondo dago, baina, zer gertatzen da Facebookekin?
Agian hasieratik badu konnotazio hori, nolabait parrandako argazkiak
jartzeko zerbait dela-edo. Alde batera utzi dugu eta nire ustez hori
akatsa da.

Tresna hauek oso onak dira norberak egiten duen lana adierazteko. Zuk
sekulako erreportajea egiten baduzu, eta, ez baduzu egin duzula esaten,
ia egin ez bazenu bezala da. Webgunera erabiltzaile batzuk iritsiko
direlako, baina gehiengo bat ez. Ez da egindako lana Twitterren bidez
argitaratzeko lotsarik izan behar.

2- “Twitter o Facebook” deitzen den artikulua, John Carlinek idatzitakoaren amaieran esaten da:

Finalmente, ¿yo con quién voy? ¿Twitter o Facebook? He probado las
dos cosas y decididamente me decanto por Twitter. A muchos periodistas
les gusta decir que se han metido en esta profesión para cambiar el
mundo, para defender los derechos humanos, incluso — ¡por el amor de
Dios!— para contar la verdad. Bien. Algo de eso —bastante de eso— hay,
sin duda. Pero negar que, como todos los escritores, no lo hacemos
también por vanidad, para ser admirados, recibir aplausos y llegar a
muchos lectores es caer en la mentira o en el autoengaño. Twitter
canaliza y alimenta el narcisismo y no es ninguna casualidad que
muchísimos periodistas seamos tuiteros.

¿Facebook? No, gracias. Uno ya hace más que suficientemente el ridículo en la vida real.

Egia esan, esaten ditu beste hainbat gauza… eta ez nago ba denekin ados. “ligero xamar” ez ote den artikulua egiten…:

Twitter, por el contrario, se acomoda más al narcisista, a aquel que
tiene que demostrar al máximo número de gente posible (el gran indicador
de esta red es el número de followers o seguidores, personas que
voluntariamente buscan el perfil de uno y se apuntan para recibir lo que
el elegido quiera decir) lo listo o gracioso o ingenioso que es, o lo
informado que está sobre los acontecimientos mundiales. Twitter, que
solo admite 140 caracteres por entrada, es más cerebral; Facebook, donde
se publican 750 millones de fotos cada fin de semana, más corporal.

Si, como ha dicho Santiago Segurola, Twitter es “un bar de
borrachos”, Facebook es un burdel. O, quizá, para ser un poco más
justos, Twitter es un bar cualquiera en el que algunos se emborrachan y
se dicen de todo y Facebook es un club de copas en el que existe la
opción de ligar.

Amaitzeko, zalantza. Baina:

Eta ez dakit ba… nago, bezeroari begiratu beharko geniokeela orain ere… Ze gero eta argiago dudana da kazetari izan gura duenak eta, areago, kazetari denak, bezeroari begira idatzi beharko duela. Ia asmatzen dugun.

]]>

Kazetariek: Facebook edo Twitter? edo biak?

by arantzabal

Bat baino gehiago ibiliko ginen bueltaka gai honekin… eta bueltaka jarraitu behar. Euskarazko prentsan, (Euskal Herrikoan auskalo…) ez dakit argi dugun zer egin Facebook-ekin. Twitterrekin asmatzen daude hainbat hedabide, nire ustez. Tartean Argia da horietako bat (eta hau Argia sarietarako gonbita jasota ostean idazten dut, e? 🙂
Hala ere, zer egin Facebook-ekin? ez dakit, ez dakit…

Bi adibide ekarri ditut astean bertan jasoak. Lander Arbelaitzena Twitterretik jaso nuen eta El Paisen irakurri dut John Carlinen bi orriko artikulua. Argian Facebook-ekin hastekotan dira, El Paíseko Carlinek “no gracias” dio. Facebook-eko El paisek 170.000 jarraitzaile ditu…

1- Argiako Arbelaitz lagunak Gaur8-n egindako elkarrizketatik:

– Twitterrez ari garela, alde
handiarekin Interneten presentzia duten komunikabideek gehien erabiltzen
duten sare soziala da. Zergatik Twitter?

“Argia” aldizkariko kazetari guztiok orain bi urtetik dugu Twitter.
Denok. Eta alde onak dezente ikusten dizkiot. Batetik, zure informazioa
beste era batera ziurrenik iritsiko ez litzatekeen komunitate batengana
iristea lortzen duzulako. Badut sentsazioa azken hiru urteotan adinaren
batez bestekoa asko jaitsi dugula, eta hori Facebook eta Twitterri esker
da. Bestetik, kazetarientzat kristoren tresna da, informazio iturri
bezala etengabe berritzen doan jarioa duzulako. Gainera, zure irakurleak
zuzenean zurekin harremantzea ahalbidetzen du. Gertutasuna eta
azkartasuna ditu. Lehen pentsaezina zen “Argia” bezalako astekari bat
manifestazio batera joan eta momentuan bideoak zirkulatzen jartzea edo
zuzeneko kontaketak egitea.

Gehituko nuke iruditzen zaidala Twitterren asko zentratzen ari garela
denok, Facebooken askoz jende gehiago dabilela konturatu gabe. Baita
Euskal Herrian ere. Eta orain hori indartzen hasiko gara, laster
“Argia”-ko kazetari guztiok izango ditugu Facebook profil irekiak.

– Zure ustez, zergatik alboratu da Facebook?

Ba ez dakit zein den arrazoia, baina bada egin dugun gogoetetako bat.
Twitter denok dugu, oso pozik gaude, eta, erabiltzen badakizu,
kazetaritza egiteko oso ondo dago, baina, zer gertatzen da Facebookekin?
Agian hasieratik badu konnotazio hori, nolabait parrandako argazkiak
jartzeko zerbait dela-edo. Alde batera utzi dugu eta nire ustez hori
akatsa da.

Tresna hauek oso onak dira norberak egiten duen lana adierazteko. Zuk
sekulako erreportajea egiten baduzu, eta, ez baduzu egin duzula esaten,
ia egin ez bazenu bezala da. Webgunera erabiltzaile batzuk iritsiko
direlako, baina gehiengo bat ez. Ez da egindako lana Twitterren bidez
argitaratzeko lotsarik izan behar.

2- “Twitter o Facebook” deitzen den artikulua, John Carlinek idatzitakoaren amaieran esaten da:

Finalmente, ¿yo con quién voy? ¿Twitter o Facebook? He probado las
dos cosas y decididamente me decanto por Twitter. A muchos periodistas
les gusta decir que se han metido en esta profesión para cambiar el
mundo, para defender los derechos humanos, incluso — ¡por el amor de
Dios!— para contar la verdad. Bien. Algo de eso —bastante de eso— hay,
sin duda. Pero negar que, como todos los escritores, no lo hacemos
también por vanidad, para ser admirados, recibir aplausos y llegar a
muchos lectores es caer en la mentira o en el autoengaño. Twitter
canaliza y alimenta el narcisismo y no es ninguna casualidad que
muchísimos periodistas seamos tuiteros.

¿Facebook? No, gracias. Uno ya hace más que suficientemente el ridículo en la vida real.

Egia esan, esaten ditu beste hainbat gauza… eta ez nago ba denekin ados. “ligero xamar” ez ote den artikulua egiten…:

Twitter, por el contrario, se acomoda más al narcisista, a aquel que
tiene que demostrar al máximo número de gente posible (el gran indicador
de esta red es el número de followers o seguidores, personas que
voluntariamente buscan el perfil de uno y se apuntan para recibir lo que
el elegido quiera decir) lo listo o gracioso o ingenioso que es, o lo
informado que está sobre los acontecimientos mundiales. Twitter, que
solo admite 140 caracteres por entrada, es más cerebral; Facebook, donde
se publican 750 millones de fotos cada fin de semana, más corporal.

Si, como ha dicho Santiago Segurola, Twitter es “un bar de
borrachos”, Facebook es un burdel. O, quizá, para ser un poco más
justos, Twitter es un bar cualquiera en el que algunos se emborrachan y
se dicen de todo y Facebook es un club de copas en el que existe la
opción de ligar.

Amaitzeko, zalantza. Baina:

Eta ez dakit ba… nago, bezeroari begiratu beharko geniokeela orain ere… Ze gero eta argiago dudana da kazetari izan gura duenak eta, areago, kazetari denak, bezeroari begira idatzi beharko duela. Ia asmatzen dugun.

`Soinu bilduma´ potente egin dute Euskadi Irratian

by admin

<![CDATA[

Manu
Etxezortuk gidatutako saioan entzun ditudanekin blogeko sarrera hau.
Zehatzago, Nagore Telleriak ekarri ditu esaldiok. Ez dugu sarri entzuten
horrelako kazetaritza eta niri, zer esango dizuet ba, datsegit. Eta gogorren
etxekoekin, ez pentsa!

Entzutea gura baduzue (2:42:30ean):


Soinu
bilduman jasotakoak gutxi gorabehera:

`Soinu bilduma´ potente egin dute Euskadi Irratian

by arantzabal

Manu
Etxezortuk gidatutako saioan entzun ditudanekin blogeko sarrera hau.
Zehatzago, Nagore Telleriak ekarri ditu esaldiok. Ez dugu sarri entzuten
horrelako kazetaritza eta niri, zer esango dizuet ba, datsegit. Eta gogorren
etxekoekin, ez pentsa!

Entzutea gura baduzue (2:42:30ean):


Soinu
bilduman jasotakoak gutxi gorabehera: 

A3, Paula Vazquez eta Carlos Sobera:

  • “Vazquezi
    ihes egin zion pentsamenduak eta  etorkinak
    ez zirela Españolak esan zuen ia nahi gabe”
  • “Ia
    soinekorik gabe geratu zen munduko ahots erreena duen aurkezle ilehoria”.
  • “Inor
    ez luke aztoratuko Paula Vazquez-ek titia erakutsita… aspaldi erakutsi zuen
    Sabrinak…”

TVE1:
Anne Igarteburu eta Imanol Arias:

  • “Instrukzioak
    spidifemarenak bailiran irakurri zituzten”.
  • “Onenak
    beraiek direla esan zuten. Ospitaleko gaisoez ez ziren akordatu, ezta psikiatrikoko
    eroez… baina bai arrantzaleez”.
  • “Diru
    problemarik ez daukatenek esaten dituzten moduko gauzak esan zituzten.”
  • “Ez
    dute patrikako minik ez Igarteburuk ez Ariasek”

ETB1:
atsuak

  • “Zenbat
    izango ote ginen garranxiak ez entzutearren mahatsak gazteleraz jan
    genituenak”.
  • “Atsoek
    garraxi egiten dute eta gainera, gipuzkoarrok lotsatzeko gipuzkera zabarrean
    hitz egiten dute”.
  • “Pentsamendua
    geldotzeko moduko saioa ETB1ean”.
  • “Inteligentziaren
    kontrako programa egin zuten Gabon zaharretan.”
  • “Zuzendari
    berriak gura duena egingo du programazioarekin, baina gutxienez debekatu
    beharko lituztke gaztelera eta euskara erabilita egiten diren txiste auskalo ze
    urtetakoak. Uste genuen duela 20 urte gaindituta genuela umore mota hau”.
  • “Norbaitek
    barre egingo zuen… jarraitu zuten builaka… Pello Zabala erabili zuten bufoi
    moduan…

ETB2, Africa Baeta:

  • “Vaya
    semanitako umoregileak gehitxotan ikusi ditugu”.
  • “Ezin
    etsi gure buruaz hitz egin gabe eta Africa Baetak horixe egin zuen”.
  • “Mahatsa
    jan aurretik ETB2an ere eman zituzten azalpen guztiak baina ez dakit norbaitek
    barre egingo zuen”.
  • “Txisterik
    maxiatuena erabili gabe ezin geratu”.
  • “15
    segundu behar izan zituzten urteberri on esateko. Lehendabiziko euskarazko
    hitzak Television Españolan entzun genituen, 3. segunduan”.

Ba
horixe, “Bakia, ongia eta onespena denoi”.

Ni
jarri naiz pentsatzen ea zer ikustea gurako nukeen, zelan egina, zeinek… eta
ez dut asmatzen. Benetan zaila iruditzen zait 23:45 – 00:15 tarte hori egitea. Ez
dut proposamenik eta gure familian telebistari begira jaten ditugu mahatsak.
Aurten atsuei begira, hurrengo urtean auskalo.

Artikulu landu gutxiago eta azalkeria gehiago?

by arantzabal

Egunotan irakurri ditut artikulu bi:

Gustura irakurri ditut bi lagunon artikuluak. Baina atentzioa deitu didana da posta zerrendaren baten eta twitterren izan duten harrerak. Onak direlako bai, noski, baina izan ote da horrelakoak gero eta gutxiago daudelako ere? Lehen baino gutxiago eta gehiagok hartzen du denbora blogeko sarrerak idazteko? Zeuek zelan ikusten duzue, blogariok?

Twitterren azaleko askotxo darabilgulakoan nago eta blogetako edukiak behera egin duela, ahalpaldi gutxi idazten dela eta 141 karaktere baino gutxiagoko testutxo asko… Ez dezala inork interpretatu Twitterren kontrako testu moduan hemen diodana ze 1200 tuit botata hori ulertuko lukeena ez dabil ondo. Hala ere, kezkatzekoa iruditzen zait euskarazko sormen digitala blogetatik aldentzen egotea. 

Iban, eta zergatik Twitter US blogak? “Egunak 24 ordu, halaxe ikasi nuen nik”.

Ahalegin berriak egin behar ditugula iruditzen zait blog komunitateak indartzeko. Eta egingo ditugu.

Euskaraz bizitzeko, euskarazko hedabideak behar ditugu

by admin

<![CDATA[
Larunbatean, abenduak 1, Euskaraz bizi nahi dugu
leloa oihukatuko dugu euskaltzaleok Donostiako kaleetan. Euskaraz
jarduten dugun hedabide ez publikoak batzen dituen Hekimen elkartearen
izenean, Kontseiluak deitu duen manifestazioan parte hartzera deitu nahi
zaituztegu.

Euskal Herri euskalduna nahi badugu, euskaraz bizi
nahi badugu, komunikabide esparru indartsua izatea ezinbestekoa da.
Euskal Herrian azken hamarkadetan gizarte hedabide sare zabala sortu da:
600 bat langile gara sektorean eta ehunka mila pertsonarengana heltzen
gara. Esparru txikia da gurea, baina, aldi berean, indartsua eta
ezinbestekoa euskaraz bizi nahi badugu.

Administrazioa, hezkuntza
eta hedabideak zutabe funtsezkoak dira hizkuntza garapenean.
Baliabideei dagokienez, administrazioan eta hezkuntzan indar handia
jarri da azken hamarkadetan, euskarazko hedabide publikoetan ere bai.
Baina askoz gutxiago hedabide ez publikoetan. Euskal gizarte moderno eta
kohesionatua eratzeko, hizkuntza komunitatea osatzeko, gizarte hedabide
sare zabala behar bezala babestu behar dugu.

Euskararen hiztun
komunitateak behar duen eremu komunikatiboa sendoa garatzeko,
elkarlanaren bidea jorratu dugu urte hauetan guztietan euskarazko
komunikabideek. Elkarlan hori bideratzeko, Hekimen elkartea sortu berri
dugu. 50 komunikabide baino gehiago batu gara, euskaraz bizi ahal
izateko garrantzitsuak garela aldarrikatzeko.

Euskaraz bizi ahal
izateko, ezagutza eta borondateaz gain, ezinbestekoak dira baliabideak.
Euskarazko eremuak behar ditugu. Hedabideen kasuan, gure herrietan,
euskal gizartean, Europan, munduan… gertatzen denaz informatuko
gaituzten komunikabideak behar ditugu. Teknologia berriek eta Internetek
ekarri dituzten aldaketetara egokitutako komunikabideak.

Komunikabideontzat
ez dira garai onak, krisi hotsak nonahi entzuten dira. Baina ilusioz
ari gara beharrean, egun dugun egoera gaitzari elkarrekin erantzunez.
Euskal gizarteak garai berriak ditu, testuinguru egokia euskararen
normalizazioan behar ditugun aldaketak emateko. Euskarazko
komunikabideek, azken hamarkadetan bezala, gure ekarpenarekin jarraituko
dugu. Guztiok euskaraz bizitzeko aukera izan dezagun.

Artikulu hau ondorengo hauek sinatu dute: Joseba Igerabide (Xaloa Telebista), Idoia Iparragirre (Gaur 8-Zazpi Haizetara), Berdaitz Goia (Argia), Iñaki Uria (Hamaika telebista), Jon Mikel Zabalegi (Gazteberri), Aitziber Zapiain (Euskal Irratiak) Iban Arregi (Berria Taldea) eta Iban Arantzabal (Tokikom): Hekimen Euskal Hedabideen Elkarteko Zuzendaritza Batzordea.

]]>

Euskaraz bizitzeko, euskarazko hedabideak behar ditugu

by arantzabal

Larunbatean, abenduak 1, Euskaraz bizi nahi dugu
leloa oihukatuko dugu euskaltzaleok Donostiako kaleetan. Euskaraz
jarduten dugun hedabide ez publikoak batzen dituen Hekimen elkartearen
izenean, Kontseiluak deitu duen manifestazioan parte hartzera deitu nahi
zaituztegu.

Euskal Herri euskalduna nahi badugu, euskaraz bizi
nahi badugu, komunikabide esparru indartsua izatea ezinbestekoa da.
Euskal Herrian azken hamarkadetan gizarte hedabide sare zabala sortu da:
600 bat langile gara sektorean eta ehunka mila pertsonarengana heltzen
gara. Esparru txikia da gurea, baina, aldi berean, indartsua eta
ezinbestekoa euskaraz bizi nahi badugu.

Administrazioa, hezkuntza
eta hedabideak zutabe funtsezkoak dira hizkuntza garapenean.
Baliabideei dagokienez, administrazioan eta hezkuntzan indar handia
jarri da azken hamarkadetan, euskarazko hedabide publikoetan ere bai.
Baina askoz gutxiago hedabide ez publikoetan. Euskal gizarte moderno eta
kohesionatua eratzeko, hizkuntza komunitatea osatzeko, gizarte hedabide
sare zabala behar bezala babestu behar dugu.

Euskararen hiztun
komunitateak behar duen eremu komunikatiboa sendoa garatzeko,
elkarlanaren bidea jorratu dugu urte hauetan guztietan euskarazko
komunikabideek. Elkarlan hori bideratzeko, Hekimen elkartea sortu berri
dugu. 50 komunikabide baino gehiago batu gara, euskaraz bizi ahal
izateko garrantzitsuak garela aldarrikatzeko.

Euskaraz bizi ahal
izateko, ezagutza eta borondateaz gain, ezinbestekoak dira baliabideak.
Euskarazko eremuak behar ditugu. Hedabideen kasuan, gure herrietan,
euskal gizartean, Europan, munduan… gertatzen denaz informatuko
gaituzten komunikabideak behar ditugu. Teknologia berriek eta Internetek
ekarri dituzten aldaketetara egokitutako komunikabideak.

Komunikabideontzat
ez dira garai onak, krisi hotsak nonahi entzuten dira. Baina ilusioz
ari gara beharrean, egun dugun egoera gaitzari elkarrekin erantzunez.
Euskal gizarteak garai berriak ditu, testuinguru egokia euskararen
normalizazioan behar ditugun aldaketak emateko. Euskarazko
komunikabideek, azken hamarkadetan bezala, gure ekarpenarekin jarraituko
dugu. Guztiok euskaraz bizitzeko aukera izan dezagun.

Artikulu hau ondorengo hauek sinatu dute: Joseba Igerabide (Xaloa Telebista), Idoia Iparragirre (Gaur 8-Zazpi Haizetara), Berdaitz Goia (Argia), Iñaki Uria (Hamaika telebista), Jon Mikel Zabalegi (Gazteberri), Aitziber Zapiain (Euskal Irratiak) Iban Arregi (Berria Taldea) eta Iban Arantzabal (Tokikom): Hekimen Euskal Hedabideen Elkarteko Zuzendaritza Batzordea.