Politikariak eredu? Ez! Izan daitezela politikari!

Eka11 by arantzabal

Eguazteneko Berria-n irakurri nuen labur bat: EAJko legebiltzarkideak ez du etxebizitza hartuko: EAJk argitu du Garbiñe Saez legebiltzarkide jeltzaleak ez duela Amurrion (Araba) egokitu zitzaion babestutako etxebizitza hartuko. Alderdi jeltzalearen esanetan, Saezek legebiltzarkide ez zenean eman zuen izena zozketan, eta orduan baldintzak betetzen zituen. Egun, ez.
Kafeko komentarioa izan da, notiziak eragina izan du kafe-kuadrillan. Martitzenean askok zuten irakurrita gaztelerako periodikoren batean orri beteko notizia titular handi-handiarekin. Egun bat lehenago era bazebiltzan gaiari bueltaka eta presioaren ostean: EAJ-k esan dio Saez-i etxeari uko egiteko.
Ez zait ondo iruditzen! Zenbat eta zenbat daude babes ofizialeko etxebizitzan herentzia handi bat jasota ere? Zenbat Haziendari tranpa eginda? Zenbatek dute babestutako etxe bat eta gero diru gehiago irabazten den lanean jardun gaur?
Adibide erreal bat: Fagorren lana egin, babestutako etxea lortzeko baino gehiago irabazi eta zer asmatuko eta…: eszedentzia hartu eta taberna batera pare bat hilabetean. Diru beltza kobratu eta baldintzak bete. Hauek ez dira politikariak eta ez dute azalpenik eman beharrik?

Politikariak politikari, mesedez

Politikariei ez diet eskatzen eredu izatea. Ez. Eskatzen diet legeak egitea horrelakorik gertatu ez dadin, lauzpabost urtean behin-edo babestutako etxea dutenen datuak begiratzea eta baldintzak asko hobetu badituzte pare bat urtean etxea uzteko tramiteak hastea, esaterako.
Legea ondu dezatela. Momentu jakin batean etxe beharra duen guztiari eman bost bat urterako bizitzeko eskubidea. Gero aztertu. Egoera berririk balego (soldata hobeak…) denbora bat eman eta neurriak hartu. Neurriak politikariei? ez, neurriak larregi irabazte dutenei.

Kafe ona zenbat lekutan dakite egiten ba?

Mai15 by arantzabal

Ederra ikastaroa! fenomeno egon gara La Brasileñarekin batera Espaloia Kafe Antzokiak antolatu duen dastatze-ikastaroan. Dastatzen hasi ginen, kafeak bereizten, Arabikoak gustatu zitzaizkidan gehien, usaindu, kolorea ikusi, probatu, ahoan erabili… Hau dena kafetera txino batzuetan egindako kafearekin.

Gero etorri zen onena: tabernako kafeteran egin zituen kafeak Javier Garcia-k eta hamaika gauza interesgarri kontatu zituen Estatuko barista txapelduna den irundarrak. Hemen zerrenda eran akordatzen zaizkidanak:

Kafea

Neurri bat dago. Kafea denboran eta kantitatean neurtu daiteke. Batazbesteko bat (aldakorra da…) eman zuen: 30 mililitro egiteko 20-30 segundu artean beharko lirateke. 30 ml-tik gorakoa galduago dagoen kafea litzateke eta 15 segundotan kafea egiten badigu kamareroak malooooo!!!!! Komunera…
Kamarero onek, rutina maite dute. Beti modu berean egin daiteke kafea. Berdin egiten dutenak izango dute gusturen bezeroa.
Kafea egin ostean barruan geratzen den kafea konpaktatuta geratu behar da eta erraz askatu behar da kafe-hautsa botatzen den ontzian kolpatzean.
Kamareroek kontuan hartu behar dute kafe-hautsa jartzen den kazoa siku egon behar dela.
Presio egokia egitea garrantzitsua. Baristek Tamperrak erabiltzen dituzte eta saiatzen dira 15-20 kiloko presioa egiten.
Kafe-hautsarekin kazoa kafeteran jarri eta segituan eman behar zaio ON botoiari. Ez utzi kargatuta eta gerora eman.

Esnea

Mundu bat esnearen bueltan. Ni gehien harritu ninduena esnearekin jokatzeko zuen modua izan zen. Figurak eta egiten zituen kafe gainean, baina hori baino garrantzitsuagoa iruditu zitzaidan:

Ebakia ez da kafesne txikia. Kikara leporaino bete behar hori… azalpen bat du: jendeari gozoagoa gustatzen zaiola eta esneak asko gozatzen duela kafea… Baina hori ebakia baino kafesne txikia da.
Esnea ondo berotzen bada esne gutxirekin nahikoa da kafea gozatzeko eta edari gustagarriagoa lortzeko.
Beroketan dago gakoa: Zenbat kamarero ikusi ditugu esnea gora eta behera mugitzen lurrun lantzagailuan? Okerra! hori ez da egin behar. Bueno, garai bakoitzak bere jokatzeko modua duela esan zuen txistea eginez. 🙂
Lurruna botatzen hasi aurretik puntan izaten duen ur kopurua kendu. Lurruna botatzen hasi, ez ura.
Ontzia metalezkoa izan behar da, base borobilekoa ze horrek laguntzen du esneak zirkulua osatu, zurrunbiloa egin eta esne guztia tenperatura berera heltzen.
Esnea berotzeko ontzian lurrun lantzagailua sartzen dugunean kieto! Geldi eduki behar da pitxarra eta esneak egingo du zurrunbiloa bueltan-bueltan.
Horrela eginda, ia bikoiztu egiten da esne kopurua. Ez nuen usteko esne kantitate batetik ia bikoitza lortu zitekeenik. Krisi denboretarako egokia eta baita gure dastamenerako ere. Zer gehiago?
Ebakia bitsarekin? Bitsa atera bada esnea erre dugula esan gura du. Krematsua egon behar da, baina ez bits askorekin.
Garrantzitsua: esnea berotzen hasi hotzetik abiatuta. Esnea hozkailuan gordeta egon behar da. Horrela lortuko dugu testura elegante bat.
Tenperatura? bero-beroa? Ez. norbaitek behar badu ebaki beroa hartzea taza berotu eta ez esnea. Esnea larregi berotuta galdu egiten da.
65-70 gradu behar ditu esneak. Gozotasun maximoa gradu horietan lortzen da.

Tabernako egiatzat ditugunak ere gezurtatuta ikastaro amaieran

Etxean egindako kafea hartuta ohera joan eta lo hartzea errazagoa da tabernako kafea hartuta egitea baino. Gezurra, etxekoak ur gehiago duelako eta kafeinak errazago egiten duelako efektua.
Ebakiarekin egin nezake lo, baina hutsa hartuta ez. Gezurra ze kafeina kopuru bera dago bietan.

New York: Roy Hargrove Columbus Cernter areto txukunean

Mai2 by arantzabal

Leku paregabea, bertan egoteko sarrera lortzeko zortea, soinuan hamar, atentzioan hamar, afari goxoa, musikariak fin, formatua polita…

Columbus Center-en egon ginen gau baten, Lincoln Center-en. Jazzaren gunetzat ere hartu daiteke lekua. Akaso, elitisteegia, baina benetan ederra. Afaltzeko sarrera hartu genuen eta ez zen erraza ze 170 lagunek lortu zezakeen bakarrik han egoteko ohorea. Ez geunden ziur zer izango zen, baina sartu-eta… Lekuak liluratua lehenengotik eta gero formatuak. Lekua ikusteko erretratu hauek. Baita Aretotik zegoen bista ikusteko ere.

Eta formatua? Elkarrizketak ziren. Baxujotzailea (ez dut izena gogoan baina famatua da…) elkarrizketa egiten Roy Hargrove tronpetistari. Galderak umore finarekin eta zortzi bat pieza elkarrizketan integratuta. Amesten dut formatu honekin. Gustura ikusiko nituzke euskal musikariak elkarrizketatuta musikarekin lagundu dezakeen batekin. Baina zeinek lagundu dezake musikan eta elkarrizketak euskaraz eta ganoraz egin?

Roy Hargrove

Hargrove Wynton Marsalis-ek egin zuen famatu edo harek deskubritu zuela esaten da, behintzat. Honen lehen diskoa Diamond in the Rough moduan ezagutzen da eta tronpetista ezaguna da benetan. Gaur egun The RH Factor taldeko liderra da Hargrove eta jazz, funk, hip-hop, soul eta gospela nahasten ditu.

Columbus Circle: Broadway 59th-rekin

Dena da karratua New Yorken, eta borobil honekin topo egitea arrarotzat ere har daiteke. Zentro komertzial luxuzkoa (oso luxuzkoa) eta guri interesatzen zitzaigun jazz aretoak, Museum of Arts & Desing, jatetxe japoniarra… Colonen estatua da gutxien gustatu zaiguna ze beste dena ikustekoa da. New Yorkerako eta New York-etik distantziak puntu honetatik neurtzen dira. CNN informazio kate entzutetsua ere bertan dago. MASA jatetxe japoniarra ere bertan da, baina guk nahiago izan genuen txukun jan eta musikaz ere gozatzea… Japoniarra hurrengo baterako. The Allen
Room jazz areto handia ere bada bertan, baina guk txikitxoan gozatu genuen. Afari zein afalondo bikaina.

Haserre nago MAC-ekin gggrrrrrr

Api28 by arantzabal

Gaur HUHEZIn eman behar dut hitzalditxo bat hango IKO-ko ikasleei, Ikus-entzunezko komunikazioak. Eta Keynote batean dut dena landua… Ba gura dut egindako programa horretan erakustea hitzaldia eta portatila bakarrik eramanda egitea ordubeteko saioa.

Astean MacBook berri batekin nabil eta Mac-en ordenagailu berri bat dudan bakoitzean moduan sorpresa, sorpresa! Hasi naiz begira ia proiektorera lotzeko dena prest dagoen-eta… beste behin ere egokigailu faltan. Jo dut Donostiako hornitzaileengana eta atzo ekarri zidaten beste egokigailu bat. GGGRRRRRRRR!!!!!!!!! Ba ez, hau ere ez! DVI bat da, baina lau pin gutxiago ditu… Arrasateko bi dendatan pasatu eta ezta!

Pare bat urtean ezagutu ditut dozena erdi egokigailu. Desastre bat da! Zergatik egiten dute hau? Erabiltzaileon haserrerako baino ez da. GGGRRRRRRRR.

New York: Mac-ak eta iPhone-ak

Api17 by arantzabal

Iphonak ikusiko dituzu New York-en han eta hemen. Argazki hau atera nuen metroan, eta bagoi berean baziren beste hiru. Jende askok musika entzuteko erabiltzen du, baina Internetera konektatuta egoteko aukera hori erabiltzen ikusi ditugu gehienak.

Argazkikoa arrosa koloreko funda bat eta azazkalak ere halaxe. :-()

Mac-a da errege itsasoz bestaldean. Mac-ak harrera guneetan, portatilak kafetegietan, parkean jendea konektatua… eta konponketa dendak ere Mac-enak… Ikusi zelako harrera gunea, ordenagailu deskatalogatuekin egina. Txandak emateko ere pantaila horiek erabiltzen dituzte. (Eta nik uste nuela MAC-ak ez zirela matxuratzen…)

MAC dendak diseinuari lotutako dendak dira. Dena dago zainduta, baita saltzaileen kamiseta koloreak ere. Jende asko ikusi genuen e-posta kontsultatzen dendotan. Hiru saltoki handi ikusi genituen, baina ezer erosi barik bueltatu ginen. Ez, ezta Iphone G3a ere ez. Iphone bat lortzeko bi bide daude: bata, bertan bizi zarela demostratzeko paperak erakustea Mac dendetan; bestea merkatu beltza, kaleko denda batzuetan.

New York: killer cocacola?

Api14 by arantzabal

Kokakolaren kontrako kanpainak egon dira bai (Jon Tornerrek idatzi zuen argi, Argian) eta webguneak ere zabaldu dira Killer Coke diotenak eta informazio asko batzen dutenak. Baina autotik atera genituen argazkiok ikusita jente gehiagok utzi beharko du kokakola edatea ze kamioi mordo hori… Hau ere bada New York, Cokeren eta hanburgesen hiria, janari bizkorrarena… eta ni konturatu gabe banengoen ere starbucks hiria da. Non ez dago wifia kobratzen duten Starbucks coffe bat?

New York: saskibaloia espektakulua da

Api8 by arantzabal

Korrika 16 pasatu denean akordatu naiz berriz New York-ekin. Antxitxika egiteko bi urte jantzi barik nituen zapatila zuriak atera eta Durango eta Abadiño arteko bidea egitera joan ginenean. Zapatila horiek dira saskibaloian jokatzeko erabiltzen nituenak eta hortik lotura, ez gure jokatzeko modua oso NBAkoa zelako… Sasoi baten Gigantes del basket aldizkariaren zenbaki guztiak erosten genituen anaiak eta biok. Afizioa beti izan dut, baina gaur da eguna pista galdu xamar daukadana.

New York-en ikusi eta ikasi nuen saskibaloia kirola baino gehiago dela: ikuskizuna da dena!

The New york Nicks eta Boobcats ikusten egon ginen. Madison square gardenera joan ia zer zegoen ikusteko eta kontzertuak-eta parean ez zitzaizkigun tokatu, baina bai NBAko partidua. Ondo, dena dago jendearen aisiari begira prestatua, dena da erosgai, dena dago anuntziatua, dena dago ondo telebisatua areto barrukoondako, artistak joaten badira pantailan agertzen dira, dantzariak bikain, kantuan ere egin zuen mutiko zorri batek eta zelan egin zuen, DJak minutu bateko tarteetan… eta horri denorri lotuta saskibaloia.

Merezi du kirol horren nondik norakoan interes minimoa baduzu. Barreneko argazkian ikusten den moduan nonbaiten jarri ginen, baina ondo egon zen. Bikain. Zenbat lagun sartzen diren pabilioi horretan? ez dakit, ez dakit. A! Knicks-ek galdu (105-114) egin zuen ;-(

New York: Musikala: ‘The phantom of the opera’

Api6 by arantzabal

Bi ordu eta erdiko emanaldia. Orkestra zuzenean jotzen eta aktore-kantari pila bat. Polita. Ingeles larregi jakin barik ere jarraitzeko modukoa. Ondo egon zen ikustea, baina behin ikustekoa dela uste dut nik, kito! oooo(kada) horiek larregitan entzuten ez dago ohitua nire belarria. Bete-bete eginda aretoa. Jende pilo handia eta egunero-egunero izaten ei da horrela. Sarrera gabe geratu ziren hainbat lagun. Gu ere beraiek gura zuten egunean joan ginen azkenean eta ez guk pentsatua genuenean.

Musikalaren gainekoa webgune ofizialean: www.thephantomoftheopera.com/new_york/ Urteak eta urteak daramatzate musikal honekin New York-en. Karteleran denbora gehien daramana ei da. En fin, Madrilen bertan ikusi genuen La Bella y la bestia gehiago gustatu zitzaidan. Kanpoan limousineak zain. Guk oinez egin genuen etxerako bidea. Beti ikusten da gehiago eta merezi du gainera asfaltoa norbere oinez zapaltzeak. Hori bai, auto handiei erretratua atera genien. Gu bai turistak! 🙂

Barrura! Versaceren jaira joan ginen, baina goiztxo

Api4 by arantzabal

Ba hau New York hiriaren gaiñeko museo bat zen. Gu joan ginen museoa ikustera, baina… itxita! eta itxita bai, baina ebento bat preparatzen zeudela ikusi eta barrura! Zer izango-eta… Versaceren jai bat. Versace hil egin zuten 97an eta bere herentzia erdia utzi zion 11 urteko ilobari, 500 milioi dolar (ia ia guk gastatu duguna beste 10 egunetan). Jaira New York-eko alkatea eta beste hainbat OPI joatekoak ziren gauean. Gu arratsaldez egon ginen eta plantxak zelako lurruna botatzen zuen… Dena egon behar zen perfekto gauerako eta… Lanean ziharduenetatik gehienak latinoak. Erdaretan gaztelera nagusi jaiaren prestaketan. Gauean zein hizkuntza izango zen nagusi jakiteko ez ginen geratu. Musikal bat ikustera joan ginen.

Zinera fateko gogua: ‘Munduaren bira, doan!’

Api3 by arantzabal

New York-en kontakizunak intxoingo dau. Trailer bat ikusi dot eta asko poztu naiz. Zinera fateko gogua sartu jata eta besteren batzuk be euki leikie gogua hau ikusitta…

Mundu surrealista ikusi dot trailerrian, baiña errez identifikatzekua. Julio Verne atzian lagako daben filma emoten dau. Pikantia emoten dau eta zeresana emon leike edukixak, izan be, nekez ikusiko dogu gure burua (fisikua) esku bariko personajietan, baiña jarrera eta esaten diharduenetan…

Abentura klasikua XXI. mendian. 85 minutu eta euskeraz. Biba!

Etxebarri

Iban Arantzabalen bloga

Category Archives: Sailkatugabeak