ziztazale

kirol bilduma

Aste buru honetan bizikletarekin kale. Hala ere, pedalei eragin diegu, baina ur gainean. Kirol ugariko aste burua izan da: frontoia (esku-pelota eta pala), windsurfa, piragua eta pedaloak. Perfila jartzeak ez du merezi, guztiz laua baita, baina, horregatik ez pentsa nekatu ez garenik. Piraguan hiru arraunkadatatik bi norabidea zuzentzeko eman behar izan nituen, eskupelotan eskua haunditu arte jakatu genuen (badakit nire eskuak exkaxak direla…) windsurfean ia erretzeraino jardun genuen, eta geldialditxoa egin izan ez banu deshidratatuta nengoke. Eta pedaloetan zer esango dugu bada? hari ere eragin egin behar zaio! Hori guztia gasteizen ifar aldean dagoen zuhatza uhartean egin dugu. Pena bakarra daukat: horretan ari ginen bitartean zuhatzara joateko enbarkaderoan kotxeak aparkatuta zeuden, eta kabroiren batek gureari egundoko zartakoa eman zion (kamioiren bat izan zen), okerrena ez da hori, papelik jarri gabe alde egin izana da okerrena. Kasualitatez inork ezer baleki, informazioa eskertuko nuke…

Ez da hain gogorra, baina urruti dago.

Xoxote egunean, lauko boskotea bildu ginen hartan, gain batek pelotoia banakako taldetan banatu zuela aipatu nuen. Bidegoeienetik Beizamarako bidean dagoen gaina da horrelako triskantza eragin zuena. Bertan Santa Agedako ermita edo horrelako zerbait dago, baina gainak urdanpileta izena duela uste dut. Dena delakoa izanda ere, horra aldaparen perfila: 3 kilometro exkaxetan (2875 m) 260 metro igo behar dira: batez beste 9% inguruko malda. Zer da bada hori?

Urdanetarainokoa

Perfilak ere jarriko nituela, edo jarri nahi nituela, idatzi nuen blogaren aurkezpenean. Hala ere orain arte ez dut perfilik jarri, non lortu ez nekielako… Badira ibilbideen perfilak jartzen dituzten webguneak, baina copyrighta aldarrikatzen dutenez, ez diet hemen propagandarik egingo. Orain badakit non eta nola lortu perfilak, beraz ea bloga erakargarriagoa egiten dudan!

Urdanetatik pagoetarakoa

Horra bada lehenengo perfilak. Pagoeta egunean igo nuena bi perfil hauetan ikus daiteke, lehenengoak Zarauztik Urdanetarako bidearen perfila azaltzen du, hori egitearekin konforme nengoen.

Bigarrenak berriz, Urdanetatik Pagoetara joateko erabili nuen bide eta pisten perfila adierazten du. Bata bestearen atzetik jarrita Pagoeta mendiko bordarainoko bideari dagokion perfila lortzen da.

Perfila falta da hemen…

Igandeko buelta izan zen, inoiz ez ginela Aizarnara Zestoatik igo eta frogatu beharra geneukala erabaki genuen. Goizeko bederatzitan hartutako erabakaia.

Aizarnarako igoeraren perfila

Han hasi ginen boskotea, kostako bidetik, Zumaiatik barrena Zestoara joateko intentzioekin. Baina Getarian bertan batek katea kateatzea lortu zuen eta pelotoia apurtu zen. SuperThony artista da horretan! Baina tira, Zestoara iritsi eta gasolendegiko begi-urdinari Aizarnarako bidea non zegoen galdetu ondoren, bide ezezagunari ekin genion. Bide gurutzeetan bide nagusiari segitzea nahikoa da ez galtzeko, eta horixe egin genuen. Parajea zoragarria, milagrosa eskatzen du bideak, baina tira, bide berriak ezagutzeagatik edozer gauza egiteko prest gaudenez… Bai eta hanka lurrean jartzeko ere!

Aizarnan ura suelto eran eta betiko bidetik (Iraetara doan bidetik) Zarautza itzuli ginen, baina kostatik bueltatu beharrean Meagara igo eta handik ziztu bizian (aldapa bera baita) Zarautza joan ginen ondo merezitako zerbeza edatera.

Ekainaren lehenengpo igandean Pagoeta eguna izan ohi da, eta kuadrila guztia (ia guztia) bertara joatekoa zen, ni izango nintzen bertaratu behar ez zuen gutxietakoa…

makina eta makinista.

Gainera aurreko aste osoa horkatileko minez pasa ondoren, burutik pasa ere ez zitzaidan egin bertan ager nintekeenik. Baina, goiezean, jeiki bezain pronto, nire hanka petrala lurrean jartzeko moduan zegoela ikusi nuen, eta bizikleta buelta ematea okurritu zitzaidan. Eta nora joango naiz Pagoeta egunean? Pagoetara! nora bestela? Nire mendiko bizikleta hartu eta Pagoeta aldera bideratu nuen nire jarduna, iristeko esperantza handirik gabe, baina Urdaneta bera igotzea nahiko gogorra denez, iristen nintzen tokiarekin konforme izango nintzelako ziurtasuna neukan. Urdaneta atzean laga eta Sarobe-Berri (Saberri?) baserriranzko aldapa ankerrari ekin nion. Nire bizikletaren milagrosa Zarautzen bertan jarri nuen lanean, eta aldapa horretan bizikleta zein ona zen ikusi ahal izan nuen. Oinezkoan abiadura baino azkarxeago igo nuen, eta bide erdian oinezko zikloturista batekin egundoko “konberstaziyua” eduki nuen… Ondoren Nebera baserria zena baino lehen Oinezkoen bidearen eskuin aldetik doan pista hartu nuen, eta pista horri jarraituz pagoetaren tontorreraino heldu nintzen. Hori bai, teniseko peloten neurriko harri zapalduen bidez egindako pìsta da, eta harriak suelto dauden lekuetan pixkat kosta egiten da bizikleta gainean mantentzea, gainera aldapa ederra da!
Hala ere, goiko saldaren kalitatea hain da altua egindako lana baino gehiago merezi duela… Ez konparatu Xoxotekoarekin. Mila esker Pagoeta Mendizale Elkartekoei.

Atzo bost bildu ginen bizikletaz Matxinbentaraino joateko, nik lau baietz esan eta bost abiatu!

nekatu gabe hau dena jan behar izan zuen boskarrenak…

Baina ez dakit boskarrena kontatu egin behar ote den… Goizeko 9:00tan egin genuen zita, eguraldia mundiala, lainotuta baina ateri, eta han hasi ginen pedalei eragiten. Lehenengo Meaga aldera jo genuen, eta haserako aldapa berotzeko baliatu genuen, poliki-poliki igo genuela alegia. Baina gutako bat ez zegoen poliki joatearen alde eta atzera begiratu ere egin gabe bere martxan jarraitu zuen. Gu lasai, Aizarnarako bidegurutzeraino. Hor hasten baitzen lehenengo koxka aipagarria. Aizarnan anaiari freskagarri bat eta fruta pixkat kendu, alegia, ordu laurdeneko atsedena hartu, eta segi Santa Grazira, berriz gora. Handik Arzallusera jeitrsi, eta Errezileraino geratu gabe. Errezilen bidaiako onena: salda, zerbeza edo freskagarria eta haragi egosi “pintxoa”. Dedios! ze ona zegoen. Baina, jakina, aurrera jo zuenaren arrastorik ez. Hark bere martxan joan behar zuen, gero gu poliki ibili ginela esateko…

Eta segi Bidegoienera, Tolosarako bidean Beizamara desbideratu eta hortxe zegoen gure zai Santa Agedarako pareta. Lauko taldea lau zatitan heldu zen gora, bakoitza bere martxan. Hiru kilometro txoro izanagatik bidai guztiko gogorrenak baitira. Hori bai, ondorengo jaitsiera mundiala. Eta azken txanpa, Ñuarbetik Ibai-Eder presarako igoera. Handik Matxinbentako jantokira egundoko bazkaria egitera. Eta zein egongo han asper asper eginda? Boskarrena! Guri mantso joaten garela aurpegiratu nahian. Orduan galdera: Zenbat denbora egin duk bizikleta gainean? 3 ordu eta 24 minutu. Guk bezalaxe! Hala ere, ez omen zen nekatu, ez eta izerditu ere… Baina begira zenbat jan behar izan zuen: