Oliver Stone kontzientziak astintzera etorri da Donostiara. Badirudi bere hasierako urteetan ekindako ibilbidera bueltatu dela zuzendaria, eta Snowden filmarekin AEBek martxan jarritako espioitza politika globala salatu nahi duela. Bestalde atzo jaso zuen Sigourney Weaverrek bere Donostia saria. Hunkituta eta txalo artean altxatu zuen saria aktore estatubatuarrak.
Edward J. Snowdenek NSAren mundu mailako espiotzaren dokumentuak publiko egin zituenean, zaplazteko handi bat eman zion munduari, eta bereziki estatubatuetako gobernuari. Horrek baina ateak itxi zizkion bere etorkizun, karrera eta bizitzari. Zerk bultzatu zuen Snowden horrenbeste dokumentu sekreturen berri ematera? Galdera horri erantzun nahi izan dio Oliver Stone zuzendariak Snowden filmarekin. Pelikula sail ofizialean dagoen arren, lehiaketatik kanpo dago. Stone baina ez da bakarri etorri Donostiara fama handia duten Joseph Gordon-Levitt, Shailene Woodley aktoreekin iritsi da Zinemaldira.
Nire ustez, ibilbide luzea izango du filmak eta harribitxi bat ez izan arren, Snowdenek entretenitu egiten zaitu. Horrez gain, Citizenfour dokumentalak lortu ez zuen oihartzuna izango du, eta horri esker, jendeak datuen babesari buruz gehiago jakingo du.
Sigourney Weaver
Kursaala goraino bete zen atzo, aurtengo bigarren Donostia sariaren gala ikusteko. J. A. Bayona A monster calls Donostian biak aurkezten ari diren filmaren zuzendariak eman zion saria Sigourney Weaverri, eta estatubatuarrak behin eta berriro errepikatu zuen “Muchas gracias, eskerrik asko”.
Saria jaso bezain pronto Donostiara etorri zen lehen aldia gogora ekarri zuen: “Batzuek badakizuen moduan, ezagutu nuen lehen zinema jaialdia izan zen hau, 1979an. Alien izeneko pelikula txiki batekin etorri nintzen, eta orduan ikusi nuen lehenengoz, Victoria Eugenia antzokian”.
Horren ostean 40 urteko ibilbidean bidelagun izandakoak gogoratu zituen eta Espainia “biziki” maite duen herrialde bat dela esan zuen, bere ustez, hemen filma egitea artetzat hartzen direla azpimarratuz.
‘Kalebegiak’ filma
3.000 pertsonatik gora batu ziren atzo Kalebegiak filmaren estreinaldian. Belodromoa beti da berezia eta jendeak 15 zuzendariren Donostia ezagutzeko gogoz gerturatu zen. Film baten aurkezpena baino Orfeoi donostiarraren itxura zutela azaldu zuen Borja Cobeagak, eta ez zitzaion arrazoirik falta, Belodromoko oholtzak ia 30 pertsona batu baitziren, zuzendari, aktore…
“Donostia bat bakarra munduan”, dio abestiak, baina pertsona bakoitzak bere Donostia duela frogatzera etorri da Kalebegiak. Egia da labur guztiek ez dutela kalitate bera, eta batzuk aspergarriak direla, baina film kolektibo gisa bere erakarpen indarra dauka. Akaso proiektuak izan duen askatasun eta originaltasuna da filmaren gauza onena. Ñoñostiarrismotik aldenduz, filmean euskara, gaztelania, txinera eta ingelesa entzuten dira hiriaren izaera irekia eta ikuspuntu anitz hori indartuz.
Onartu beharra dago, zuzendari guztiek lan handia egin dutela proiektuaren irekitasun eta aniztasuna 12 minututan jasotzeko. Urriaren 14an izango da ia bi orduko film honen estreinaldi komertziala.
