Tentsio handiko thrillerrarekin eman diogu hasiera egunari. Que Dios nos perdone filmak txalo zaparrada ederra lortu du eta kritikaren onespena ere jaso du. Bereziki azpimarratzekoa da Antonio De la Torre eta Roberto Alamo aktoreen lana, nire ustez baina, ez dute saririk lortuko La isla minimaren itzala gertuegi dago-eta. Bi aktore hauen gainetik baina, Hugh Grant dago, bera izan baita Donostia azken ordu hauetan izan dugun aktore ezagunena
Aste bukaerako eromenaren ondoren, Urrezko Maskorraren bila lehiatuko diren pelikula gehiago ikusteko txanda iritsi da. Gaurkoan Lady Macbeth William Oldroyd zuzendari ingelesaren lehen film luzea eta Rodrigo Sorogoyen zuzendari espainiarraren Que Dios nos perdone.
Antonio de la Torre eta Roberto Alamo dira Que Dios nos perdone filmaren protagonistak eta biek lan bikaina eginten dute, ziur hurrengo urteko sarietan behin baino gehiagotan entzungo ditugula bi aktoreen izenak.
Filma ‘mataviejas’ hiltzailean oinarritzen da baina gidoilariek historiatik aldendu eta fikzioaren bidez istorio bihurtu dute filma.
Lady Macbeth filmak 1895eko Ingalaterrako landa-eremu batean nahigabean bizi den emakume baten istorioa kontatzen du.
Florence Pugh da filmaren izarra eta bere lana oso ona da. Hiltzaile papera XIX. mendeko gizarte eta emakumeek zuten izaerarekin ederto nahasten jakin du.
Badirudi emakumeek presentzia handia izango dutela sail ofizialeko filmeetan. Horren adierazle argia da I am not Madame Bovary. Txinako administrazioa eta emakume baten burugogorkeriaren arteko lehia ikusten da filmean. Gobernua eta Li Xuelian koitaduaren arteko borroka 10 urtez luzatzen da, eta bukeran argitzen da emakume honen lehiaren benetako arrazoia.
Txinako izar handiena den Fan Bingbing da protagonista eta epaimahaiak bere lana saritzea normala izango litzateke.
Hasierako egunetan lehiaketa nagusiaren parte diren filmek ikusleak hotz utzi eta gero, gaurko estreinaldiek sail ofizialaren maila igo dute.
Txutxumutxuak
Bai Hugh Grant ikusi dut, eta askok esan duzuen moduan ez da garai bateko mutil gaztea. Grantek, gainontzeko pertsonek bezala urteak betetzen ditu.
Florence Foster Jenkins filma aurkeztera etorri da Donostiara eta ez dakit gure artean eroso egotera iritsi den. Grant-ek Maria Cristina hoteletik ez da gehiegi irten, eta irten denean, ez da oso beroa izan, aurtengo eguraldia bezala, gris samar egon da Zinemaldian. Ah! Filmeko izarra Meryl Streep da, eta beti moduan, zoragarri dago.
Bestalde Monica Bellucci ere iritsi da Donostia. Italiarra Emir Nemanja Kusturica zuzendariak sortu duen fantasiaz beteriko On the milky road aurkeztera etorri da.
Ez dut berarekin egoteko aukerarik izan, baina Belluccik berak duela urte batzuk Kursaaleko atean esan zuen bezala, bera Italiako emakume bat da, ez diva bat. Ea hori baieztatzeko aukera dudan.
Horiez gain gertukoa den Asier Altuna ikusteko aukera izan dut. Aurreko urtean Amama sail ofizialean estreinatu eta gero, aurten zuzendari bergararrak II. EZAE saria jasoko du bere lanak izandako publiko arrakasta eta nazioarteko ibilbideagatik.
Gutxi falta debagoiendarrak parte dituzten Igelak eta Kalebegiak filmak ikusteko.
