Magia izan zuen atzoko egunak. Magia behar da hain egun perfektua gertatzeko: biltzaile koadrila bikain aritu zen; eguraldiak ateri iraun zuen juxtu lana amaitu genuen arte; ezin egokiago agertu zen garraio sistema berria, mahatsa eramateko Esteñibarretik upeldegira; eta, printzipalena, bildu genuen iazko mahatsaren… doblea!
Abuztuan utzi genuen mahastia oparo. Iraila hasieran bota genion azken botika -bildu baino gutxienez 3 aste lehenago-, eta handik aurrera hasten da itxaronaldia. Mahatsak gradua hartu behar du eta ezin zaio asko lagundu. Abuztuan mahastiari kendu bazitzaion orria sortaldetik, orain kentzen zaio sartaldekoa, eguzki gehiago har dezan. Kendu diogu, baita ere, bigarren loraldiko mahatsa -luku txiki berdeak-, heldua biltzerakoan ez dadin hura honekin nahastu. Eta prestatu ditugu bilketa egunerako zer guztiak, egunean bertan arazorik ez izateko.
Irailekoak
Aurreko eguraldia ezin hobea izan bada mahatsarentzat, irailaren lehen hamabostaldia txarra izan zen, hotza, hezea eta haizetsua. Eta oso sano zegoen mahatsari hasi zitzaizkion arazoak: luku bat zimeldu, bestean botritis puntua, euli eta erleen ziztadekin garauak usteldu… Guztiak ere arriskuak, ezin jakin zenbateraino hedatuko diren. Eskerrak bigarren hamabostaldia nahiko ona izan den, horrek galarazi egin du arriskuak epidemiatan bihurtzea.
Iraila aldrebesa
Mahatsa heldu bitartean, komeni da lasai egotea baina nik ezin dut, urduri jartzen naiz. Mahatsa sano ikusten nuen bitartean ondo nengoen, baina arriskuak hasi zirenean akabo! Egonezin eta ezinegon, orduak eman ditut landarak errepasatzen, eta artazi puntarekin kentzen kaltetutako garauak. Zertan aritu zara? galdetzen zidan Fatimak, lanetik bueltan. Eta nik: Mikrozirugian.
Mikrozirugia
Uste genuen 24rako hartuko zuela mahatsak bere gradua, baina iraileko eguraldiak hori ere ondatu zuen, nire patxada bezala. Hilaren erdian geunden hasierako gradu beretsuan, eta atzeratu egin zitzaigun dena. Atzerapen horrek pipertu egin ninduen apur bat, luzatzeak areagotu egiten baititu arriskuak.
Atzerapena
Arrazoi bat baino gehiago medio, Andoni Aizpuruk hurbiletik jarraitzen du Elorrioko mahastizainon jarduna. Eta 24rako iragarpen ona egin zigun bezala, muturra okertu zuen jakin zuenean aste beteko atzerapena. Larunbaterako euria zetorrela esan zigun astelehenean. Asteartean bazen itxaropen apur bat, agian goiza libratuko zen. Asteazkenean seguru samar esan zigun: euria egingo du baina arratsaldez. Orduan hasi ginen dena prestatzen. Bide batez, bete-betean asmatu zuen Andonik.
Andoni
Lana arin egitekotan, talde handi samarra behar nuen, 35-40 lagun. Eskerrak alde bietatik familia handia dugun, eta etxekoekin bakarrik hurbildu ginen kopuru horretara. Gainera, badira lagun finak, urtero zain egoten direnak, gure esanetara. Taldea osatzeko arazorik ez, eta haiek lanean ikusita, sekulako poza. Ze ondo aritu ziren! Arin, ganoraz, eta umore onez.
Biltzaileak
Mila esker zuei, koadrila!
Hasi eta berehala konturatu ginen mahats gehiago zegoela, uste genuena baino. Kutxak derrepente betetzen ziren, geneuzkanak ez ziren nahikoa izango, eta bi biaje egin behar izan nituen upeldegira, kutxa gehiagoren bila. Kutxak bete ahala, palet gainetan pilatu eta kamioirako prestatzen genituen. Lehen zortzi paletak osatutakoan, kamioilariari deitu nion eta, handik aurrera, Iñakik bere garabiaz jasotzen zituen kamioi gainera, garraiatu eta upeldegian deskargatzeko. Hau izan da aurtengo berrikuntza nagusia, eta ezin hobe funtzionatu du. Aurrerantzean horrela egingo dugu.
Bilketa
Bideo produktora bateko hiru lagun izan genituen irudiak hartzen, goiz osoan. Bizkaiko txakolina Kontseiluak egoitza berria izango du laster, eta lau minutuko bideoa ari dira prestatzen, mahastizaintzaz eta ardogintzaz. Ikusgarria izan zen nola hartzen zituzten irudi zenitalak, pertika luze baten puntan kamera txikitxo bat jarrita. Horrez gain, Joxefe laguna ere aritu zen argazkiak ateratzen, eta bereak dira hemen agertzen direnak.
Kamerak
Upeldegian deskargatu ahala, paletak pisatu egiten dituzte. Eta, nola seguru gaindituko ziren aurreikusitako 6.000 kiloak, gure artean hasiak ziren trabesak: 6.500 baietz! animatu ziren Ale eta Aitor. Nik, tentatze aldera, bota nien 7.000 baietz! baina gehiegi iruditu zitzaien. Azkenean, pisaketan ari zen Txeluk eman zigun behin behineko datua: 8.515 kilo!
Pisatu eta kontatu
Esperientzia motza daukat mahastizaintzan, apenas 5 urte, eta zaila egiten zait, mahatsondo baten aurrean, mahatsetan duen karga kalkulatzea. Orduan jotzen dut estandarrera. Esaten da mahatsondo heldu batek, espalderan jarrita, ematen duela 4 kilo inguru mahats, bataz beste. Hortik abiatuta egin nituen kontuak: asko duenak 4 kilo, gutxiago duenak 3 kilo, eta gazteenak kilo bana, guztira 6.000 kilo. Gainera iaz begiluze jokatu nuen eta motz geratu nintzen, horregatik aurten nahi nuen ibili zuhurrago. Baina gertatu da beheko mahastiak eman duela, bataz beste, 6,2 kilo landarako, eta horren proportzioan besteak. Asko da, ikaragarri, hortik desbiazioa kalkulutan.
Nola liteke?
Film gozoak bezala, mahatsaren aurtengo zikloa ondo amaitu da Esteñibarren, oso ondo. Eta pozez zoratzen gaude, etxekoandrea eta biok, baita ingurukoak ere.
Pozarren
Atal berriak, agian, ziklo berria hasten denean.
